Γι᾿ αὐτὸ ἡ ἀγάπη (τοῦ Θεοῦ) ἔχει δειχθῆ πρὸς ἐμᾶς σὲ τέλειο βαθμό, γιὰ νὰ ἔχωμε παρρησία (θάρρος) κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως, ἐάν, ὅπως εἶναι ἐκεῖνος, εἴμεθα καὶ ἐμεῖς ἀπέναντι αὐτοῦ τοῦ κόσμου (ἐὰν δηλαδὴ καὶ ἐμεῖς δείχνωμε ἀγάπη πρὸς τὸν κόσμο). Φόβος στὴν ἀγάπη δὲν ὑπάρχει, ἀλλ᾽ ἡ τελεία ἀγάπη διώχνει τὸ φόβο, διότι ὁ φόβος εἶναι βασανιστικός, καὶ ὅποιος φοβᾶται δὲν ἔχει φθάσει στὴν τελεία ἀγάπη.
----------------------
Ἔν τούτῳ τετελείωται ἡ ἀγάπη μεθ᾽ ἡμῶν, ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, ὅτι, καθὼς ἐκεῖνός ἐστι, καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ. Φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾽ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ.
(Α΄ Ἰω. 4, 17-18)
* (Μετάφραση Νικολάου Σωτηροπούλου)
