ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ
Κάποτε, μᾶς διηγεῖται ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος, ζοῦσε ἕνας ἄνθρωπος πού λεγόταν Χρυσαώριος. Ἦταν ἀπό τούς πιό σπουδαίους τοῦ κόσμου. Ὅσο ὅμως ηὔξανε τά πλούτη του, χρήματα καί σπίτια, τόσο ἐπλούτιζε στά πάθη τῆς σαρκός, τῆς φυλαργυρίας, τῆς δόξης καί τῆς ὑπερηφανείας. Ἦλθε ὁ καιρός νά πέση μέ θανατηφόρο ἀσθένεια στό κρεββάτι τοῦ θανάτου. Μέ μάτια ὀρθάνοικτα ἔβλεπε νά παραστέκουν μπροστά του φοβερά καί σκοτεινόμορφα πνεύματα καί νά τόν τραβοῦν γιά τίς πῦλες τοῦ Ἅδου. Αὐτός ἄρχισε νά τρέμη, νά κιτρινίζη καί νά περιλούεται ἀπό ἱδρῶτα. Ἐφώναζε ἀπεγνωσμένα νά τοῦ δοθῆ λίγος χρόνος γιά νά μετανοήση. Κατόπιν ἐφώναξε καί τό παιδί του λέγοντας: «Μάξιμε, παιδί μου, τρέξε. Ποτέ δέν σοῦ ἔκανα κακό καί σῶσε με, μέ τήν δύναμι τῆς προσευχῆς καί τῆς πίστεώς σου».
Ἦλθε λοιπόν, κοντά του ὁ Μάξιμος, καθώς καί ὅλοι οἱ συγγενεῖς του, ἀλλά δέν ἠμποροῦσαν νά ἰδοῦν τά πονηρά πνεύματα πού ἀπειλοῦσαν νά τόν κολάσουν. Ἀντιλαμβάνοντο ὅμως τήν παρουσία τους ἀπό τόν τρόμο, τήν ὠχρότητα καί τόν ἱδρῶτα τοῦ ἑτοιμοθανάτου, καθώς καί ἀπό τό στριφογύρισμα τοῦ σώματός του στό κρεββάτι. Ἀφοῦ ἀπελπίσθηκε, μή μπορώντας νά γλυτώση, ἄρχισε νά κραυγάζη: «Δῶστε μου διορία μέχρι τό πρωΐ, μόνο μέχρι τό πρωΐ...Καί μ᾿ αὐτές τίς παρακλητικές φωνές ἔφυγε ἀπό τό σῶμα ἡ ψυχή του!!!
Ἀπό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
