ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Κορ. δ΄ 1-5
1 Οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄνθρωπος, ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ. 2 ὃ δὲ λοιπὸν ζητεῖται ἐν τοῖς οἰκονόμοις, ἵνα πιστός τις εὑρεθῇ. 3 ἐμοὶ δὲ εἰς ἐλάχιστόν ἐστιν ἵνα ὑφ᾿ ὑμῶν ἀνακριθῶ ἢ ὑπὸ ἀνθρωπίνης ἡμέρας· ἀλλ᾿ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἀνακρίνω· 4 οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ σύνοιδα· ἀλλ᾿ οὐκ ἐν τούτῳ δεδικαίωμαι· ὁ δὲ ἀνακρίνων με Κύριός ἐστιν. 5 ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. δ’ 31-36
31 Καὶ κατῆλθεν εἰς Καπερναοὺμ πόλιν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἦν διδάσκων αὐτοὺς ἐν τοῖς σάββασι· 32 καὶ ἐξεπλήσσοντο ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ ἦν ὁ λόγος αὐτοῦ. 33 Καὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦν ἄνθρωπος ἔχων πνεῦμα δαιμονίου ἀκαθάρτου, καὶ ἀνέκραξε φωνῇ μεγάλῃ 34 λέγων· ἔα, τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ Ναζαρηνέ; ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς; οἶδά σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ. 35 καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς λέγων· φιμώθητι καὶ ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ. καὶ ῥῖψαν αὐτὸν τὸ δαιμόνιον εἰς τὸ μέσον ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ, μηδὲν βλάψαν αὐτόν. 36 καὶ ἐγένετο θάμβος ἐπὶ πάντας, καὶ συνελάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντες· τίς ὁ λόγος οὗτος, ὅτι ἐν ἐξουσίᾳ καὶ δυνάμει ἐπιτάσσει τοῖς ἀκαθάρτοις πνεύμασι, καὶ ἐξέρχονται;
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Η ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ
Στίς 25 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν ἀνάμνηση τοῦ μεγάλου σεισμοῦ καί τῆς εἰς τόν ἀέρα ἁρπαγῆς τοῦ παιδός. Κατά τούς χρόνους τοῦ ρωμαίου αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ, τό 410 μ.Χ., ὁ πανάγαθος Κύριος θέλησε νά πληροφορήση τούς ἀνθρώπους γιά τήν κοινή καί πάντων ἀνάσταση κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του καί πῶς ὑμνεῖται σωστά ὁ Θεός. Γιά αὐτό ἐπέτρεψε νά γίνη ἕνας φοβερός σεισμός. Ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου τοῦ σεισμοῦ οἱ κάτοικοι τῆς Κωνσταντινούπολης μέ τόν αὐτοκράτορα καί τόν ἅγιο Πατριάρχη Πρόκλο καί ὅλο τόν κλῆρο ἔκαναν λιτανεῖες καί δεήσεις. Ἐκείνη τήν ἐποχή διεδίδετο ἡ αἵρεση τῶν Θεοπασχιτῶν, πού στόν τρισάγιο ὕμνο πρόσθεταν τό «σταυρωθείς δι’ ἡμᾶς». Τότε, ἡ θεία πρόνοια ἐπέτρεψε νά ἁρπαγῆ μπροστά σέ ὅλο τόν κλῆρο καί τόν λαό ἕνα παιδί στόν ἀέρα. Βλέποντας ὅλοι αὐτό τό παράξενο θαῦμα, μέ τρόμο φώναζαν τό «Κύριε ἐλέησον». Κατόπιν ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά κατέβη τό παιδί ἀπό τήν νεφέλη. Τό παιδί φανέρωσε σέ ὅλους ὅτι ἄκουσε τούς ἀγγέλος νά ὑμνοῦν τόν Θεό μέ τόν τρισάγιο ὕμνο χωρίς τήν προσθήκη ὁ «σταυρωθείς», λέγοντας «ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἰσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς». Μόλις ἀνέφερε αὐτά, ὤ τοῦ θαύματος! παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Κύριο, ὁ δέ σεισμός ἀμέσως σταμάτησε.
