Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ἤνοιξε ζήτημα ἱερωσύνης τῶν γυναικῶν
Τὴν 2αν Μαΐου 2024 ὁ Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε κ. Σεραφεὶμ (Κυκκώτης) προέβη εἰς τὴν χειροτονίαν γυναικὸς ὡς διακόνου. Τὸ πλέον σκανδαλιστικὸν ἦτο ὅτι ἔδωσεν εἰς αὐτήν, τὴν διακονίαν νὰ μεταδίδη εἰς τὸ ἐκκλησίασμα τὴν Θ. Κοινωνίαν. Ἡ πρᾶξις δὲν ἦτο καθόλου τυχαία, ἀλλὰ πλήρης συμβολισμῶν. Κατὰ τὴν Μεγάλην Πέμπτην «οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες παραδεδώκασιν ἡμῖν ἑορτάζειν… τὸν μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ’ ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων)». Τὴν αὐτὴν ἡμέραν ἔλαβε χώραν καὶ ἡ χειροτονία τῆς διακονίσσης, δίδουσα τὸ μήνυμα ὅτι ὅπως ὁ Χριστὸς παρέδωσεν εἰς τοὺς Ἀποστόλους τὴν Θ. Εὐχαριστίαν, οὕτως καὶ τώρα ἡ νέα διακόνισσα παραλαμβάνει τὴν αὐτὴν παρακαταθήκην! Ἤνοιξε εὐθέως ζήτημα περὶ ἱερωσύνης τῶν γυναικῶν.
Ἡ διαπίστωσις αὐτὴ δὲν εἶναι ἰδική μας, ἀλλὰ ἁπλῆ ἀποτύπωσις τοῦ τί συνεζητήθη εἰς τὸν δημόσιον χῶρον. Εἰς ἱστοσελίδας ἐγράφη: «Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἀλλάζει σελίδα – Ἡ διακόνισσα Ἀγγελική, ἡ πρώτη γυναίκα ποὺ μπῆκε στὸ ἱερὸ» (lifo.gr, 7.5.2024), ἀλλὰ καὶ Ἀρχιερεῖς ἀντέδρασαν μὲ ἐπίκεντρον τὸ ζήτημα τῆς ἱερωσύνης, ὅπως ὁ Ἰκονίου Θεόληπτος: «Αὐτὴ ἡ χειροτονία ποὺ ἔγινε εἶναι ὁ ἐξευτελισμὸς στὸν ἀνώτατο βαθμὸ τῆς χειροτονίας τῶν Διακόνων… Τὸ μόνο ποὺ μᾶς ἔμεινε τώρα εἶναι νὰ χειροτονοῦμε, σὰν τοὺς Ἀγγλικανούς, γυναῖκες ἱερεῖς καὶ ἐπισκόπους»! (romfea.gr, 8.5.2024).
Πολιτεία, Οἰκουμενισμὸς καὶ θεολόγοι συμφωνοῦν!
Τὸ διακύβευμα εἶναι πραγματικόν. Ἀφ’ ἑνὸς αἱ πιέσεις ἀπὸ παπικάς καὶ προτεσταντικάς ὁμάδας, αἱ ὁποῖαι ἔχουν καθιερώσει τὴν γυναικείαν ἱερωσύνην, δὲν εἶναι ἁπλῶς διάχυτοι, ἀλλὰ καὶ δίδουν τὴν ἀφορμὴν εἰς οἰκουμενιστάς νὰ φθάνουν εἰς τὸ σημεῖον νὰ δέχωνται γυναῖκας εἰς τὸ ἱερὸν Βῆμα καὶ τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν, ὡς συνέβη π.χ. τὸ 2015 εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας, ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν συνεορτάζει τὸ Πάσχα μὲ τοὺς Λουθηρανούς. Ἀφ’ ἑτέρου τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας τὴν 10ην Μαΐου 2024 ἀπένειμεν εἰς τὴν ΠτΔ κ. Αἰκ. Σακελλαροπούλου τὴν ἀνωτάτην τιμητικὴν διάκρισιν, ἡ ὁποία μόλις πέρυσι τὸν Ἰούλιον εἰς ἐρώτησιν περὶ τῆς χειροτονίας γυναικῶν εἶχεν ἀποστείλει μήνυμα πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν, λέγουσα:
«Εἶναι βέβαια σημαντικὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ παρακολουθεῖ τὶς κοινωνικὲς ἐξελίξεις»!
Εἰς ὅλα τὰ ἀνωτέρω ὀφείλουν νὰ προστεθοῦν καὶ αἱ φωναὶ νεωτεριστῶν θεολόγων, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ἐμφανῶς τὴν ἱερωσύνην γυναικῶν μὲ τὸ ψευδοεπιχείρημα ὅτι ἡ διάκρισις τῆς ἱερωσύνης, δηλ. μόνον δι’ ἄρρενα, εἶναι βιολογικὴ καὶ ἄρα παγανιστική! Αἱ ἐσφαλμέναι αὐταὶ ἀντιλήψεις ἐρείδονται καὶ ἐπικαλοῦνται τὰ στρεβλὰ πορίσματα τοῦ «Διορθοδόξου Θεολογικοῦ Συνεδρίου» τῆς Ρόδου τὸ 1988, διοργανωθὲν ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως, ὅπου χαρακτηριστικὰ μεταξὺ τῶν συμπερασμάτων ἀναγράφεται ὅτι «Ἡ ἀναβίωσις τῶν διακονισσῶν ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ θὰ ἠδύνατο νὰ τονίση κατὰ εἰδικὸν τρόπον τὴν ἀξίαν τῆς γυναικός», ὑπερακοντίζον καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν ἴδιον εἰσηγητὴν Εὐάγγελον Θεοδώρου, ὁ ὁποῖος εἶχε τονίσει:
«τὸ ζήτημα τῆς χειροτονίας τῶν γυναικῶν εἶναι πρωτίστως ζήτημα τῆς Ἐκκλησιολογίας, ἥτις ἀποσκοπεῖ εἰς τὴν οἰκοδομὴν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μόνον κατὰ δεύτερον καὶ τρίτον λόγον εἶναι ζήτημα τῆς Βιολογίας, τῆς Ψυχολογίας, τῆς Κοινωνιολογίας, τῆς Ἠθικῆς, τῆς κινήσεως τῶν γυναικῶν, τοῦ Φεμινισμοῦ».
Ἡ γεωπολιτικὴ προέκτασις
Τὸ 2004 Προκαθήμενος Ἀλεξανδρείας ἀναλαμβάνει ὁ νῦν Θεόδωρος Β΄, ἐνῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἐπικρατεῖ εὐφορία μὲ τὴν νεοεκλεγεῖσαν Κυβέρνησιν Κ. Καραμανλῆ. Ἦσαν αἱ νηνεμίαι πρὸ τῆς καταστροφῆς. Ἐνῶ τὸ 2009 ἡ Ἑλλὰς εἰσέρχεται εἰς οἰκονομικὴν κρίσιν, ἐξαιτίας τῆς ὁποίας πίπτει καὶ ὁ Καραμανλής, ὁ Ἀλεξανδρείας εἰσάγει πρὸς συζήτησιν τὸ ζήτημα τῆς ἀναβιώσεως τῶν γυναικῶν διακονισσῶν, προαναγγέλων τοιουτοτρόπως τὴν ἐπελαύνουσαν πνευματικὴν κρίσιν. Μετ’ ὀλίγον οἱ Ἕλληνες καθίστανται σιδηροδέσμιοι διεθνῶν ὀργανισμῶν, ἐνῶ διεδίδοντο φῆμαι περὶ ἐχθρικῆς στάσεως τῶν ΗΠΑ λόγῳ προσεγγίσεως τῆς πατρίδος μας μὲ τὴν Ρωσίαν.
Εἰς εἰσήγησίν του πρὸς τὴν Ἱεραρχίαν τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας τὸ 2009 ὁ ὑπέρμαχος τῶν διακονισσῶν Μητροπολίτης Καμερούν Γρηγόριος (Στεργίου) εἶχεν ἀναφέρει καὶ τὸ ἑξῆς ἰδιαιτέρως σημαντικόν:
«Οὐδεμία δέ, οὐδαμοῦ φαίνεται ἢ μαρτυρεῖται ἐν τῷ καθ’ ἡμᾶς Πατριαρχείῳ Ἀλεξανδρείας πρᾶξις χειροτονίας Γυναικῶν διακονισσῶν».
Ἐλήφθη, ὡστόσον, θετικὴ ἀπόφασις, ἀλλὰ παρεπέμφθη τὸ ὅλον ζήτημα εἰς ἱεροκανονικὴν ἐξέτασιν, ἡ ὁποία εἰσέτι δὲν ὁλοκληρώθη. Παρά, λοιπόν, τὴν ὀθνείαν παράδοσιν, παρὰ τὴν ἀνενεργὸν ἀπόφασιν, παρὰ τὴν μὴ ὁλοκλήρωσιν τῆς ἐξετάσεως τοῦ ζητήματος καὶ μὲ παρέλευσιν 15 ἐτῶν, ὁ Σεβ. Ζιμπάμπουε προχωρεῖ μόνος. Διατί δὲν διαβλέπει τὸ κρίσιμον τῆς ἐποχῆς; Δὲν τὸν ἀπασχολεῖ ὅτι ἐν μέσῳ σχίματος, ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἀντικανονικὴν εἰσπήδησιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας εἰς τὴν Ἀφρικὴν ἡ κατάστασις θὰ ἐπιβαρυνθῆ; Ποῖος θὰ τὸν στηρίξη;
Ὁ ἴδιος ἀπαντῶν εἰς ἐπικριτάς θεωρεῖ ὁρόσημον τὴν ἀμερικανοκίνητον Σύνοδον τοῦ Κολυμβαρίου, γράφων «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης συνέβαλε τὰ μέγιστα γιὰ τὴ ἱστορικὴ αὐτὴ πρωτοβουλία τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Προκαθημένου μας κ.κ. Θεοδώρου Β’ διὰ τὴν ἀναβίωση τοῦ θεσμοῦ τῶν Διακονισσῶν τῆς Ἀποστολικῆς Ἐποχῆς».
Κάτι τὸ ὁποῖον δὲν εἶναι ἰδιαιτέρως διαδεδομένον εἶναι ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος, μαζὶ μὲ τὴν κ. Ἐλισσάβετ Προδρόμου, τὴν μία ἐκ τῶν δύο ἐπισήμων γυναικῶν συνοδῶν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου εἰς τὸ Κολυμβάριον –σημειωτέον ὅτι ὁ σύζυγός της εἶναι Καθηγητὴς Ἀνατολικοευρωπαϊκῶν καὶ Ρωσικῶν σπουδῶν εἰς τὸ Salem University- , καθώς καὶ ἕτερα δώδεκα πρόσωπα, εἶναι μέλος τοῦ ἐπισήμου συμβουλευτικοῦ ὀργάνου τοῦ ἱδρύματος «Ἁγία Φοίβη, Κέντρο γιὰ Διακόνισσες», τὸ ὁποῖον ἑδρεύει εἰς τὸ Ὀχάιον τῶν ΗΠΑ. Ἱδρύτρια εἶναι ἡ κ. Ann Marie Mecera, πρώην ρωμαιοκαθολικὴ καὶ ἐπὶ 40 ἔτη εἰδικὴ εἰς τὴν στρατηγικὴν ἐμπορικῆς ἀγορᾶς, μαζὶ μὲ τὸν σύζυγόν της κ. Gust Mecera, ἐπὶ 30 ἔτη ὑπεύθυνον κατασκευῶν τῆς πολυεθνικῆς ἑταιρείας Μὰκ Ντόναλτς. Πρόεδρος τοῦ Κέντρου εἶναι ἡ κ. Carrie Frederick Frost, ἡ ὁποία μεταξὺ ἄλλων ἔχει ἐκδώσει τόμον διὰ τὴν Σύνοδον τοῦ Κολυμβαρίου καὶ διδάσκει εἰς τὸ «Saint Sophia Ukrainian Orthodox Seminary», τὸ ὁποῖον ἀνήκει εἰς τοὺς ἐν ΗΠΑ Οὐκρανούς, οἱ ὁποῖοι ὑπάγονται ἀπευθείας εἰς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον.
Τὸ Κέντρο «Ἁγία Φοίβη» φέρει ὡς ἔτος ἱδρύσεώς του τὸ 2013, ἀλλὰ κατ’ οὐσίαν δραστηριοποιεῖται ἐνεργῶς ἀπὸ τὸ 2017. Δὲν σκοπεύει ἁπλῶς εἰς τὴν προώθησιν τοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν, ἀλλὰ «ὑποστηρίζουν τὴν ἀνάγκη νὰ ἐξετάσει ἡ Ἐκκλησία πῶς τὰ ταλέντα, τὰ χαρίσματα καὶ οἱ ἐμπειρίες τῶν γυναικῶν —περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μισοὺς ἀνθρώπους της— μποροῦν νὰ βοηθήσουν στὴν οἰκοδόμηση ὁλόκληρης τῆς Ἐκκλησίας σήμερα.». Συγκεκριμένα ἔχει ὁριοθετήσει τοὺς στόχους του, ἀλλὰ καὶ τὰ βήματα ἐπιτεύξεως αὐτῶν, εἰς ἐπίσημον κείμενον τῆς 11ης Δεκεμβρίου 2023, ὅπου μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει:
«Μὲ τὴ χειροθεσία «ἀνώτερου κλήρου», ἢ χειροτονία, μία διάκονος θὰ πληροῦσε τὰ παραδοσιακὰ κριτήρια γιὰ τὴν ἐκπλήρωση ποικίλων λειτουργικῶν ρόλων. Αὐτὲς θὰ περιλαμβάνουν ὅλους τούς λειτουργικοὺς ρόλους, στοὺς ὁποίους ὑπηρετοῦν οἱ ἄντρες διάκονοι. Γιὰ παράδειγμα: μία διάκονος θὰ μποροῦσε νὰ ἐκφωνεῖ αἰτήσεις, νὰ θυμιάζει κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τοῦ Ὄρθρου, νὰ διαβάζει τὸ Εὐαγγέλιο στὴ Λειτουργία, νὰ συμμετέχει σὲ πομπὲς (Μικρὴ Εἴσοδος, Μεγάλη Εἴσοδος, εἴσοδοι τοῦ Ἑσπερινοῦ κ.λπ.), νὰ βοηθᾶ στὴν προετοιμασία τῶν Τιμίων Δώρων, νὰ κάνει κηρύγματα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Λειτουργίας, νὰ βοηθᾶ στὴ μετάδοση τῆς Θ. Κοινωνίας στοὺς πιστοὺς καὶ νὰ μεταφέρει τὸ μυστήριο τῆς Θ. Κοινωνίας σὲ ὅσους εἶναι ἄρρωστοι ἢ περιορισμένοι στὰ σπίτια τους. Ὅλα αὐτὰ τὰ λειτουργικὰ καθήκοντα εἶναι ἡ ἐπέκταση καὶ ἔκφραση τῆς μυστηριακῆς διακονίας τῆς διακονίας, ποὺ τῆς ἀπονεμήθηκε στὴ χειροτονία, συνδέοντας τὴν ἐκκλησία καὶ τὸν κόσμο στὴν παραδοσιακὴ ἔκφραση τῆς διακονικῆς ὑπηρεσίας. …Προτείνουμε ὅτι ἡ ἐπανίδρυση τοῦ γυναικείου διακονικοῦ σώματος θὰ μποροῦσε νὰ ξεκινήσει μὲ ἕνα «πιλοτικὸ πρόγραμμα» ὡς ἑξῆς. Μία τοπικὴ ἐκκλησία, πιθανότατα μία σύνοδος ἐπισκόπων, διορίζει μία Ἐπιτροπὴ Ἀναγέννησης Διακόνων ἀποτελούμενη ἀπὸ κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, γιὰ νὰ ἐντοπίσει καὶ νὰ ἀξιολογήσει πέντε ἕως ὀκτὼ Χριστιανὲς Ὀρθόδοξες γυναῖκες…».
Τὸ ἀμερικανόφερτον αὐτὸ πρόγραμμα ἐκτελεῖ πλέον ὁ Σεβ. Ζιμπάμπουε. Ἄς δώση προσοχήν τι ἔγραφε προσφάτως, ἀπαντῶν εἰς ἐπικρίσεις: «Ἀπὸ τὸ 2009 ποὺ εἴχαμε τὴ Συνοδικὴ Ἀπόφαση μέχρι τὸ 2016 ποὺ συνεκλήθη μετὰ ἀπὸ περισσότερα ἀπὸ 1000 χρόνια ἐπὶ τῷ αὐτῷ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος δὲν ἔγινε τίποτα πρὸς τὴ κατεύθυνση αὐτή (ἐνν. τῶν διακονισσῶν).». Ἔχει ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον μία λεπτομέρεια: Τὴν 17ην Φεβρουαρίου 2016 ὁ Ἀλεξανδρείας ἐτέλεσε χειροθεσίας διακονισσῶν μοναζουσῶν, πρὸ τῆς συνάξεως τοῦ Κολυμβαρίου καὶ πρὶν τὴν ἐπαναβεβαίωσιν ἐπὶ τοῦ ζητήματος τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας του κατὰ τὸν Ὀκτώβριον τοῦ αὐτοῦ ἔτους, ἀλλὰ ὁ Μητροπολίτης Σεραφείμ ἀναφέρεται μόνον εἰς τὸ Κολυμβάριον… Ἑπομένως: Μετὰ τὴν ἀμερικανοκίνητον Σύνοδον τοῦ Κολυμβαρίου τὸ 2016 καὶ τὴν ἐνεργὸν δρᾶσιν τοῦ ἀμερικανικοῦ κέντρου «Ἁγία Φοίβη» ἀπὸ τὸ 2017, ἦλθε «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου», ὅταν ἐπυροδοτήθη τὸ σχίσμα Φαναρίου-Μόσχας τὸ 2018 καὶ Ἀλεξανδρείας – Μόσχας τὸ 2022 μὲ ἐπιστέγασμα τὴν δημοσίευσιν τῶν πορισμάτων τοῦ κέντρου «Ἁγία Φοίβη» τέλη τοῦ 2023.
Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος ἐνδιαφέρεται μόνον διὰ τὴν περιουσίαν
Γάμοι ἄνευ φύλου καὶ βαπτίσεις ὁμοφυλοφίλων ζευγῶν (Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς), ἱερωσύνη γυναικῶν, δευτερογαμία (Πατριαρχεῖον Κων/λεως) καὶ διγαμία (ὅπως κατηγγέλθη ἀπὸ τὸν Σεβ. Ἀντινόης εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας) κληρικῶν, ἀποτελοῦν συμπτώματα τῆς νόσου τοῦ δυτικοῦ ἡμισφαιρίου. Ἡ Ὀρθοδοξία ὁδεύει ὁλοταχῶς εἰς παγίωσιν σχίσματος ἀνάμεσα εἰς ἐκείνας τὰς Ἐκκλησίας, αἱ ὁποῖαι εἶναι προσαρτημέναι εἰς τὸ ἅρμα τῆς Δύσεως καὶ εἰς ἐκείνας αἱ ὁποῖαι ἀντιτίθενται εἰς αὐτὴν τὴν ἐξάρτησιν. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ ἠδύνατο νὰ διαδραματίση ὑπὸ ἄλλον Ἀρχιεπίσκοπον καίριον ρόλον, ἀλλὰ δυστυχῶς οἱ Μητροπολῖται «Δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα, προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!».
