 |
| Ζωγράφος:Μικέλε ντελ Κάμπο |
Προηγούμενα άρθρα
– Βλέπετε τον λόγο της κρίσης του κόσμου μας στην άρνηση της πίστης. Μπορούμε να θεωρήσουμε την άμβλωση, ως μια συγκεκριμένη μορφή αυτής της άρνησης, την αιτία της τραγωδίας που φέρνει τόση δυστυχία στη χώρα μας;
– Φυσικά, λόγω δολοφονιών και άλλων αμαρτιών, δεν βγαίνουμε από τη φτώχεια. Προς το τέλος του βιβλίου του Λευιτικού, ο Θεός, με το στόμα του προφήτη Μωϋσή, λέει στον εκλεκτό λαό τι τον περιμένει αν δεν εκπληρώσει το Νόμο που έλαβε: αν δεν μεταστραφεί από το λάθος της αμαρτίας, αλλά, αντίθετα, επαναστατήσει ή, όπως λέει η Γραφή, «πάει ενάντια» στον Θεό, τότε ο Θεός θα πολλαπλασιάσει ακόμη περισσότερο τις δυσκολίες, τη δουλεία και τις θλίψεις του λαού (Λευιτικόν, κεφ. 26:21–39). Θα επιτρέψει στους καταπιεστές να γίνουν ακόμη πιο αδυσώπητοι μέχρις ότου, από τα πολλά δεινά και τις κακουχίες, ο λαός δεν θα φάει τη σάρκα των δικών του γιων και θυγατέρων, αλλά τελικά, έχοντας πέσει στη σκλαβιά και εξαντλημένος από το φόβο, θα εξαντληθεί.
Αυτό το κείμενο, το οποίο προκαλεί λαχτάρα και, δυστυχώς, είναι επίκαιρο, περιγράφει όχι τόσο τη δικαιοσύνη του Θεού και την οργή Του, αλλά μάλλον, πού οδηγεί ένα άτομο η απομάκρυνση από το Θεό και η πτώση στην ειδωλολατρία. Η Ρουμανία είναι μια χριστιανική, ορθόδοξη χώρα και, νομίζω, στην περίπτωσή μας δεν μιλάμε για αποστασία από την πίστη, αλλά για αυταπάτη, παρακμή της ηγεσίας και συμμετοχή των νέων στην αμαρτία από κάθε είδους πειρασμούς που επιβάλλονται ελεύθερα από τους εχθρούς της Εκκλησίας και του Χριστού. Ο Θεός νοιάζεται για τους ανθρώπους που είναι πραγματικά πιστοί, κι αυτές οι δολοφονίες είναι καταδίκες που πρέπει να έρθουν, έτσι ώστε να εκπληρωθεί η δικαιοσύνη.
– Μετά τις πλημμύρες του 2005, κανείς δεν είπε ότι πρόκειται για ανάθεμα για τις ανθρώπινες αμαρτίες, αλλά μόνο ότι πρόκειται για φυσικά φαινόμενα, φυσικές καταστροφές.
– Υπάρχουν επιπλήξεις ή δοκιμασίες για τον καθαρισμό και την ενίσχυση της πίστης. Πιστεύετε ότι είμαστε δίκαιοι και ο Θεός μας τιμωρεί για να μας προσκαλέσει με μεγαλύτερη δόξα, όπως τον δίκαιο Ιώβ. Θα ήταν ωραίο αν συνέβαινε αυτό, αλλά ας σκεφτούμε καλύτερα τον λαό του Ισραήλ: όταν αμάρτησαν στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, εγκαταλείποντας τον Θεό και λατρεύοντας τα είδωλα, αμέσως τους επιβλήθηκαν τιμωρίες, παρόλο που ήταν εκλεκτός λαός. Ειδωλολάτρες και ξένοι τους επιτέθηκαν, και όταν αυτοί γύρισαν στα αισθήματά τους, ο Θεός τους έβγαλε από τη δουλεία και τον ξένο ζυγό. Και τα προβλήματα και τα βάσανα έρχονται σε μας, φυσικά, λόγω των αμαρτιών μας και για να μας επαναφέρουν στα αισθήματά μας και να μας καλέσουν να εκπληρώσουμε το θέλημα του Θεού, να μας κάνουν σοφούς ώστε να γνωρίσουμε τον Θεό και να προσευχηθούμε με μεγαλύτερη πίστη.
– Πώς μπορούμε να προστατευθούμε από τις δυστυχίες που καταστρέφουν την ψυχή;
– Αληθινή ορθόδοξη πίστη. Ας κρατήσουμε σθεναρά το δώρο της προσευχής και το αίσθημα παρηγοριάς της ψυχής με χάρη όταν προσευχόμαστε με όλη μας την καρδιά και με όλη μας την προσοχή. Οι Άγιοι Πατέρες ονόμασαν τις δυστυχίες καταστροφικές για την ψυχή ή ρίψη βελών του εχθρού, του διαβόλου, στο φρούριο της ψυχής, που στην πραγματικότητα είναι προτάσεις ή υποκίνηση στην αμαρτία. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ξεδιάντροπος και, χωρίς φόβο, αποκαλύπτει τα συναισθήματά του σε κάθε είδους πειρασμούς και είναι πολύ δύσκολο για αυτόν να διατηρήσει τον εαυτό του από αυτές τις επιθέσεις που προέρχονται από τον κόσμο. Οι πειρασμοί έχουν πολλαπλασιαστεί πολύ, ειδικά μέσω της τηλεόρασης, η οποία μεταδίδει τέτοιες ειδήσεις και εικόνες για να σοκάρει τις ψυχές και να τις εμπλέξει στην αμαρτία. Μόνο επιμένοντας στην αδιάκοπη προσευχή και καρφώνοντας τα μάτια μας στο πνευματικό φως που προέρχεται από το πρόσωπο του Σωτήρα, της Μητέρας Του και των αγίων στις εικόνες, μπορούμε να κάνουμε την ψυχή μας ισχυρή ενάντια σε αυτές τις αντιξοότητες.
– Εννοείτε το μποϊκοτάρισμα της τηλεόρασης, γιατί μέσω αυτής και άλλων μέσων, η ψυχή μπορεί να δεχθεί ισχυρότερα χτυπήματα και να χάσει την ισορροπία της;
– Θα ήταν καλό, αν τουλάχιστον κάποιοι το έκαναν, όπως και όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στη ζωή και να μην είναι θεατές της, όπως λέει ο πατέρας Παΐσιος Αγιορείτης. Ωστόσο, σχεδόν όλοι είναι υπέρ της τηλεόρασης και δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Θα πουν, ότι μπορείτε να βρείτε καλά πράγματα εκεί. Αλλά, τουλάχιστον, αφήστε τους πιστούς να γίνουν ιδιοκτήτες της τηλεόρασης και όχι σκλάβοι της. Εάν την έχετε, απενεργοποιήστε την όταν είναι ώρα για προσευχή, έτσι ώστε το καλό και το κακό να μην αναμειγνύονται.
– Το δράμα είναι προφανές εδώ: το καλό αναμιγνύεται με το κακό.
– Ανάμιχτο. Οι άνθρωποι έχουν φτάσει σε μια πραγματικά δαιμονική σοφία – να αναμιγνύουν το καλό με το κακό, να καθίστανται εργαλεία του εχθρού. Έχετε σκεφτεί ποτέ, ότι η τηλεόραση θα μπορούσε να αποδειχθεί το πρόσωπο ενός ψευτοπροφήτη από την Αποκάλυψη [1]; Αναμιγνύει το κακό με το καλό, για να το παρουσιάσει ως καλό. Είναι ένα ψεύτικο φως που έχει παραπλανήσει την ανθρωπότητα να πιστεύει, ότι έχει τον δικό της σκοπό, την τελειότητα και τη δόξα, χωρίς τον Θεό. Ωστόσο, ο Θεός είπε πριν από τον κατακλυσμό: «το Πνεύμα Μου δεν θα παραμείνει για πάντα σε αυτούς τους ανθρώπους, επειδή είναι σάρκα... δεν σκέφτονται πλέον για Μένα, επομένως θα στείλω κατακλυσμό» (βλ. «Γένεσις», 6:3,17).
– Η σημερινή νεολαία επηρεάζεται από τα μέσα ενημέρωσης (ΜΜΕ), την κοινωνία και τις κοσμικές πραγματικότητες. Είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να διατηρηθούν καθαροί, όταν υπάρχουν τόσοι πειρασμοί τριγύρω. Ποιες σκέψεις θα θέλατε να μεταφέρετε στους νέους τώρα, όταν το καλό αναμιγνύεται με το κακό και είναι δύσκολο να τα διακρίνετε, επειδή υπάρχει μεγάλη πλάνη;
– Ειπώθηκε ορθά, ότι το καλό αναμιγνύεται με το κακό. Οι νέοι πρέπει να αποφεύγουν τις ξεδιάντροπες εκπομπές, ειδικά σε μια τόσο τρυφερή καρδιά, η οποία θέλει να διατηρήσει τη διαύγειά της και να παραμείνει κοντά στο Θεό. Τώρα υπάρχει ελευθερία των ηθών με τις αλυσίδες του σεξ και όλες αυτές οι αμαρτίες διαρρηγνύουν τις τρυφερές καρδιές των νέων, που δεν ήξεραν για πράγματα που καταστρέφουν την ψυχή πριν από την ηλικία των 20 ετών και που πρέπει να μεγαλώσουν στην πραγματικότητα.
Κάποιοι παραδέχονται ότι έχουν εμμονή με την τηλεόραση. Φυσικά, σιγά-σιγά σε συλλαμβάνει στα δίχτυα της και είσαι πράγματι ένας ενήλικας! Τι μπορούμε να πούμε για τα πολύ πιο αδιάκριτα παιδιά; Οι νέοι είναι περίεργοι, θέλουν να δουν και να μάθουν τα πάντα, αλλά μόνο μια τέτοια γνώση δεν είναι παρά μια συνεχής επανάληψη του φαγητού από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού που συνέβη στον Αδάμ στον παράδεισο. Αλλά η περιέργεια και η γνώση του κόσμου της αγιότητας μπορούν να προστατεύσουν τους νέους από την πικρή γεύση της αμαρτίας και της απελπισίας που ακολουθεί την αμαρτία. Σε όλη αυτή τη δίνη των πειρασμών, πρέπει να ακούσουν τη φωνή του πνευματικού τους μέντορα, των σαρκικών γονέων και των ιερέων, έτσι ώστε μαζί τους να μάθουν να διακρίνουν το καλό από το κακό και να προσπαθούν να κάνουν το καλό.
– Πάτερ, τα παιδιά δεν ακούνε πλέον τους γονείς τους. Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς σε αυτήν την κατάσταση;
– Ας προσευχηθούν στον Αγαθό Θεό να τα επιστρέψει. Αφήστε τους να τα κατηχήσουν όσο μπορούν. Αφήστε τους να τους αγοράσουν βιβλία, έτσι ώστε να καταλάβουν τα πάντα για τον εαυτό τους. Και αν ακόμα δεν επιστρέψουν, αφήστε τους γονείς να προσευχηθούν γι' αυτά, αφήστε τους να τα μνημονεύουν στο ακοίμητο Ψαλτήριο και σε άλλες προσευχές, ώστε να απελευθερωθούν από τα δίχτυα της αμαρτίας και των δαιμονικών δεσμών. Ας προσεύχονται επιμελώς, με νηστεία και μετάνοιες. Οι προσευχές των γονέων και των παππούδων για τα παιδιά είναι πολύ ισχυρές πριν από την κρίση του Θεού. Για κάθε ψυχή υπάρχει ένας πνευματικός πόλεμος[2] και η προσευχή και η ανάμνηση, ενώπιον του Θεού, των ανθρώπων που αγαπούν την καρδιά σας, βοηθούν τον φύλακα άγγελο, τους αγίους και τη χάρη να ξεπεράσουν τον διάβολο και όλους τους δεσμούς του. και η προσευχή και η μνημόνευση των ανθρώπων, ενώπιον του Θεού που αγαπούν την καρδιά σας βοηθούν τον φύλακα άγγελο, τους αγίους και τη χάρη να υπερνικήσουν τον διάβολο και όλους τους δεσμούς του.
Χωρίς προσευχή, τίποτα δεν επιλύεται στον ουρανό και στη ζωή των ανθρώπων. Όσο μπορούν, ας τους προτρέψουν, και αν δεν τους ακούσουν, ας καταλάβουν ότι λόγω των αμαρτιών συμβαίνει μερικές φορές όπως συνέβη στην παραβολή του άσωτου υιού. Κάθε άτομο περνάει από αυτόν τον κόσμο, για να καταστήσει σαφές, πώς θα χρησιμοποιήσει το δώρο της ζωής και της ελευθερίας. Εάν τα παιδιά δεν υπακούουν, θα αρχίσουν να κυνηγούν τις απολαύσεις και στη συνέχεια θα αντιμετωπίσουν τον πόνο. Και αφήστε τους γονείς να αγωνιστούν γι' αυτά με προσευχή και αφήστε τους να τα διδάξουν, έτσι ώστε, αργότερα, οι ίδιοι να μην είναι ένοχοι ενώπιον του Θεού ότι δεν τα δίδαξαν.
– Πολλοί νέοι απορρίπτουν την Εκκλησία, επειδή δεν εγκρίνει τις απολαύσεις τους. Μπορούμε να προσευχηθούμε γι ' αυτούς;
– Οι γονείς μπορούν να προσευχηθούν γι' αυτούς, επειδή αυτοί τους έφεραν στον κόσμο κι αυτό τους δίνει το δικαίωμα και τους υποχρεώνει να προσεύχονται για τα παιδιά τους. Αυτό είναι το δικαίωμα της αγάπης. Φυσικά, η Εκκλησία μπορεί να τα μνημονεύει με το ακοίμητο Ψαλτήρι για τη φώτισή τους, την απελευθέρωση από τα πάθη και την αφύπνιση για την αγάπη της αλήθειας. Ο Σωτήρας ενώπιον του Πιλάτου λέει: «Εγώ είμαι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Όποιος ακούει τα λόγια μου, ακούει την αλήθεια» (βλ. Κατά Ιωάννην, κεφ.14: 6 και κεφ.18: 37). Ας μην αφεθούν οι νέοι στις απολαύσεις και τα πάθη που πηγάζουν από τον εγωισμό, γιατί ο εγωισμός δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την αγάπη της Εκκλησίας. Οι νέοι πρέπει να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές απολαύσεις για να γνωρίσουν τις χαρές που απορρέουν από τις θυσίες.
– Πάτερ, ποια πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών σε μια χριστιανική οικογένεια;
– Πρώτα απ' όλα, τα μέλη μιας χριστιανικής οικογένειας πρέπει να είναι αληθινοί χριστιανοί και να διατηρούνται καθαροί. Όλη η ανυπακοή των παιδιών στους γονείς τους και οι παρεξηγήσεις μεταξύ τους, συμβαίνουν εξαιτίας των αμαρτιών και της ηθικής εξαθλίωσης της πίστης στις οικογένειες. Οι ψαλμοί λένε:
«Αν δεν είναι ο Κύριος που οικοδομεί το σπίτι, μάταια κοπίασαν οι οικοδομούντες. Αν δεν είναι ο Κύριος που διαφυλάττει την πόλη, μάταια αγρυπνούν οι φρουροί της. Μάταια μόλις σηκωθείτε το πρωί από την τράπεζα του φαγητού, σπεύδετε προς την εργασία σας κι έτσι τρώτε το ψωμί σας με πολύ κόπο και πόνο, όταν ο Κύριος δίδει στους αγαπητούς του ήρεμον ύπνον». (Ψαλμός 126:1-2).
Η οικογένεια είναι ένα φρούριο που φυλάσσεται από τον Θεό και πρέπει να είναι τέτοιο. Ο Θεός θα σας δώσει παιδιά με αγνή ζωή και υπάκουα αν έχετε πίστη σε αυτόν και τον αγαπάτε. «Θα δώσω ειρήνη ως καρπό δικαιοσύνης», λέει η Παλαιά Διαθήκη (βλ. Ησαΐα, κεφ.32: 17). Μας δίνει τους καρπούς της ζωής μας – τα παιδιά ως ανταμοιβή για την ειρήνη που γευόμαστε μέσα Του μέσω της προσευχής.
Σήμερα, οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να διατηρήσουν την ειρήνη στα σπίτια τους και παραδίνονται στους πειρασμούς. Στα νιάτα μου, όταν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, ούτε ραδιόφωνο, η νεολαία ήταν καθαρή. Ο ιερέας εξομολογούσε το νεαρό ζευγάρι που ήθελε να παντρευτεί, τους κοινωνούσε και στη συνέχεια διάβασε τις ευχές του γάμου πάνω τους. Και τώρα, όλοι έτσι πρέπει να το κάνουν, ώστε η οικογένεια να στέκεται σταθερά στο ορθόδοξο χριστιανικό θεμέλιο και οι σύζυγοι να μην αποχωρίζονται ποτέ και να μην ζουν χώρια. Θα ήταν καλό, αν συνέβαινε το ίδιο και σήμερα. Και οι καθαρές ψυχές γίνονται όλο και πιο σπάνιες. Όταν διαβάζονται οι ευχές του γάμου, είναι ήδη αμαυρωμένες, γι' αυτό υπάρχουν τόσα πολλά διαζύγια σήμερα και οι σύζυγοι δεν ζουν μαζί [3].
[1] Αποκάλυψη, κεφ. 16 (13): ΚΑΙ ΕΙΔΟΝ ΤΡΙΑ ΑΚΑΘΑΡΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΟΜΟΙΑ ΜΕ ΒΑΤΡΑΧΟΥΣ ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΑ ΕΚ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΟΥ.
[2] Ο πνευματικός πόλεμος (ο αγώνας με τους αμαρτωλούς λογισμούς μας, ο πνευματικός αγώνας, ένας αόρατος πόλεμος) είναι μια ασκητική πράξη του να συγκρατείς τον εαυτό σου από αμαρτωλές σκέψεις, αναπόσπαστο μέρος της αρετής της νηφαλιότητας.
[3] Из книги: Джордже Кэбаш. Современные монахи Святой Горы Афон (George Căbaş. Părinţi contemporani din Sfântul Munte Athos). Изд-во Anastasis, 2014.
