«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Καί τί θά ἠμπορούσαμεν νά ἐπιτύχωμεν στήν ζωήν μας ἐάν δέν εἴχαμε πρεσβευτάς τούς Ἁγίους μας, ἰδιαιτέρως τήν Κυρίαν Θεοτόκον διά νά ἐλπίζωμεν εἰς μίαν τοῦ Ἰησοῦ πατρικήν βοήθειαν καί προστασίαν; «Κύριε, εἰ μή τούς Ἁγίους σου εἴχομεν πρεσβευτάς καί τήν ἀγαθότητά σου συμπαθοῦσαν ἡμῖν, πῶς ἐτολμῶμεν Σῶτερ ὑμνῆσαι σοι;», μᾶς λέγει κάποιο τροπάριο τῆς Ἐκκλησίας μας.
Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἔλαβαν πᾶσαν χάριν, καί βοήθειαν ἀπό τόν Ἀρχηγόν τῆς Πίστεώς μας, τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Πρῶτα παρέδωσαν τόν ἑαυτόν του διά τῆς πίστεως στόν Χριστόν μας, καί κατόπιν ἀγωνισθέντες διά ποικίλων τρόπων ἔγιναν «Κοινωνοί θείας φύσεως καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ».
Μάρτυρες ἀναδεικνύονται διά μέσου τῶν αἰώνων, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι πάντοτε ἐν διωγμῷ. Ἔτσι μᾶς εἶπε καί ὁ Χριστός μας: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε, ἀλλά θαρσεῖτε, ὅτι Ἐγώ τόν κόσμον νενίκηκα». Εἶναι ἑκατομμύρια οἱ ἅγιοι Μάρτυρες τῆς πίστεώς μας, πού μᾶς εἶναι ἄγνωστοι. Δέν γνωρίζουμε οὔτε τά ὀνόματά των, ἀλλά εἶναι γνωστοί ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Παντεπόπτου καί φιλανθρώπου Θεοῦ μας.
Πόσα ἑκατομμύρια Χριστιανοί μας ἐμαρτύρησαν στίς βαλκανικές Χῶρες, κατά τήν περίοδο τῆς κομμουνιστικῆς θηριωδίας; Μόνον στήν Σερβία τό 1940 οἱ παπικοί Οὐστάσι μέ ἐντολή τοῦ κροάτου καρδιναλίου Στέπινατς ἔβγαλαν τά μάτια ἀπό 800.000 σέρβους ἀδελφούς μας καί τά μετέφεραν σάν δῶρο στόν πάπα. Καί ἐκεῖνος χάρηκε, διότι ἐνόμισε ὅτι τοῦ εἶχαν φέρει θαλασσινά ὄστρακα καί μάλιστα 18 κιλά!!!
Μάρτυρες ἀναδεικνύονται καθημερινά, ὅσοι σηκώνουν μέ ὑπομονή καί καρτερία τόν σταυρόν τῶν δοκιμασιῶν τους, χωρίς νά γογγύζουν. Ὁ μισθός τους εἶναι πολύς ἐν οὐρανοῖς, διότι μιμοῦνται τόν Πρωτομάρτυρα Ἰησοῦ Χριστό μας, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἔδωσε Ἑαυτόν τύπον καί ὑπογραμμόν, ἐκχύσας ποταμηδόν τό Αἷμα Του, Ἀθῶος Ὤν, διά τήν ἰδική μας δικαίωσι καί σωτηρία ἐπί τοῦ Σταυροῦ.
Μάρτυρες εἶναι οἱ πολύτεκνες μητέρες, οἱ ὁποῖες δέν ἐκτροχιάζονται ἀπό τήν χριστιανική καί παραδοσιακή τους ζωή ἐν Χριστῶ. Δέν σκοτώνουν τά παιδιά τους μέ τίς ἐκτρώσεις. Δέχονται κάθε δοκιμασία ὡς εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τους, χωρίς νά διαμαρτύρονται ἤ νά ἀπελπίζονται. Διατρέφουν τά παιδιά τους «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου». Στεροῦνται ἐνίοτε καί τοῦ ἐπιουσίου ἄρτου, ἀλλά καταφεύγουν στόν Σιτοδότη μας Ἰησοῦ Χριστό, ἀπό τόν Ὁποῖον λαμβάνουν παρηγορία καί τήν ἐξοικονόμησι τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καί μάλιστα μέ θαυμαστά σημεῖα.
Αὐτές οἱ μητέρες εἶναι ἄξιες ἀπείρων ἐπαίνων ἀπό πολιτικούς καί ἐκκλησιαστικούς Ἄρχοντες, ἀλλ᾿ ὅμως πίνουν συχνά τό ποτήρι τῶν περιφρονήσεων. Μένουν ἀνυπεράσπιστες μπροστά στά ἀνυπέρβλητα προβλήματά των. Ζητοῦν βοήθειαν καί προστασίαν καί δρέπουν ἀδιαφορίαν καί φροῦδες ὑποσχέσεις.
Οἱ πολύτεκνες μητέρες εἶναι οἱ μυθικές Ἀμαζόνες, πού θυσιάζουν τά πάντα, ἀκόμη καί τήν ὑγεία τους, καί τήν ἀνάπαυσίν τους, καί τόν ὕπνο τους, γιά νά παρηγορήσουν καί ξενυκτίσουν κοντά στό ἄρρωστο παιδί τους, πού καίγεται στό πυρεττό στό κρεββάτι τοῦ πόνου! Εἶναι οἱ ἐπίγειοι ἄγγελοι, πού μέ τά φτερά τῆς μητρικῆς των ἀγάπης ἵπτανται ἐπάνω ἀπό τά κεφάλια τῶν παιδιῶν τους διά νά τά περιθάλψουν, νά τά σκεπάσουν, νά φροντίσουν γιά νά μή τούς λείπει τίποτε τό ἀναγκαῖο.
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ, Ἀδελφές ἐν Χριστῶ, ἡρωϊκές Ἑλληνίδες Μητέρες! Ἐμεῖς οἱ Ἁγιορεῖτες, μᾶς θεωρεῖτε ὅτι εἴμεθα ξένοι μέ τά προβλήματά σας, ἐπειδή ζοῦμε τόν ἄγαμο καλογερικό βίο καί ἀπέχομεν μακράν τοῦ κόσμου. Ἔτσι., θά νομίζετε ὅτι δέν σᾶς γνωρίζουμε καί δέν σᾶς συμπονοῦμε. Ὅμως καί ἐμεῖς εἴμεθα οἱ πιό πολλοί παιδιά πολυτέκνων γονέων. Καί ἐζήσαμε τίς δυστυχίες τους καί τά βάσανά τους. Ἐζήσαμε τήν πεῖνα, ἄλλοι τήν ὀρφάνια καί τήν ἐγκατάλειψι. Ἐζήσαμε τήν ἀγωνία τῆς μητρικῆς ἀγάπης, ὅταν σάν μικρά παιδιά, εὑρεθήκαμε στό κρεββάτι τοῦ πόνου καί τῆς ἀρρώστειας. Ἐγνωρίσαμε τῆς μητέρας μας τήν ἀκούραστη φροντίδα γιά τήν πτωχική ἐνδυμασία μας. Τήν ἀγάπη της γιά τό καθημερινό μας φαγητό, ἔστω καί νά ἦταν τό ἴδιο γιά πολλές ἡμέρες καί χωρίς λάδι…
Ἐνθυμούμεθα, ὄντες μακριά ἀπό τό πατρικό μας σπίτι, στά σχολικά μας χρόνια, νά ἔρχεται ἡ στοργική μας Μαννούλα, φορτωμένη στίς πλάτες της τρόφιμα καί ροῦχα γιά τά παιδιά της. Καί δέν σκεπτόταν ἡ καϋμένη κόπους. Γι’αὐτό, ἔφευγε τίς βραδυνές ὧρες ἀπό τό σπίτι μας γιά νά ἔλθη στήν πόλι, πού σπουδάζαμε, ἀπόστασι 25 χιλιόμετρα, σάν τόν ἅγιο Βασίλειο μέ τά δῶρα. Καί αὐτή τήν ὁδοιπορία τήν ἔκανε συχνά, καί μάλιστα μέσα στά κρῦα, στίς βροχές καί στά χιόνια. Διότι δέν ὑπῆρχε ἐνίοτε λεωφορεῖο τῆς γραμμῆς!
Ἐνίοτε μέ τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας ταξιδεύουμε τίς νύκτες κοντάς σας, ὦ εὐσεβεῖς Μητέρες τῶν πολυτέκνων οἰκογενειῶν μας. Συνομιλοῦμε μέ τόν αἰώνιο τῆς Ἀγάπης διδάσκαλο, τόν Ἰησοῦ Χριστό μας, ἱκετεύοντες πάντοτε νά παράσχη κάθε εὐλογία στήν ζωήν σας. Νά σᾶς δίδει τόν ἐπιούσιον ἄρτον. Νά σᾶς διαφυλάττει ἀπό τίς ἁμαρτωλές προκλήσεις τῶν καιρῶν μας. Νά μένετε ἀκατάβλητες στήν ἀκριβῆ ἐπιτέλεσι τῶν μητρικῶν σας καθηκόντων. Νά ὑπομένετε μέ καρτερία καί δυνατή πίστι τά ὅποια προβλήματα σᾶς ἐμφανισθοῦν, ἀπό τά ὁποῖα, ἄλλα εἶναι ἀπό τόν διάβολο, ἀλλά ἀπό τήν ἁμαρτωλή μας κοινωνία καί ἄλλα ἀπό τήν δική μας ἀδυναμία, ἀβλεψία καί ἀδιακρισία.
Προσευχόμεθα μετά πολλῆς συνοχῆς καρδίας διά κάθε περίστασι τοῦ βίου σας καί ἰδιαίτερα ὁσάκις ἑτοιμάζεσθε νά φέρετε εἰς τόν κόσμον καί ἕνα ἄλλο καινούργιο ἀγγελούδι σας. Γνωρίζουμε, χωρίς τήν παραμικρήν ἀμφιβολίαν, ὅτι ὁ Κύριός μας εἰσακούει ὅλων τάς προσευχάς. Καί ἐπειδή εἶναι φιλάνθρωπος, παντοδύναμος καί πανταχοῦ παρών, ἀποστέλλει τήν πλουσίαν αὐτοῦ χάριν καί προστασίαν σέ κάθε Ψυχή, πού θά τόν παρακαλέσει ἀπό καρδίας καί μάλιστα ἐνίοτε καί μετά δακρύων.
Μήν αἰσθάνεσθε ὅτι εἶσθε μόνες καί ὀρφανές στόν κόσμο πού ζοῦμε. Ὑπάρχουν καί ἄλλοι πολλοί ἐν τῷ κόσμῳ φιλάδελφοι χριστιανοί μας, μέ ὑψηλές ἀνθρωπιστικές ἰδέες καί πρακτικές, καί θά τρέξουν στό κάλεσμα τῆς συνειδήσεώς τους.
Ὑπάρχουν τῶν Ἁγίων μας Ἀγγέλων καί Ἁγίων τά ἄπειρα Τάγματα, τά ὁποῖα ἔχουν τεθῆ μέ ἐντολή ἀπό τόν Χριστόν μας γιά τήν διακονία τοῦ ἀνθρώπου. Καί μάλιστα τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς. Ἰδιαίτερα γιά ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους χριστιανούς ἔχουμε τό μέγα προνόμιον νά μᾶς συνοδεύει σέ ὅλη μας τήν ζωή, ὁ φύλαξ ἄγγελός μας, ὡς προσωπικός μας προστάτης, σύμβουλος καί βοηθός!
Καί ποιός τολμᾶ νά ἀμφισβητήσει τήν Μητρικήν προστασίαν τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία ἐχρημάτισε Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ μας; Ἐγνώρισε ἀπό κοντά τίς φροντίδες τῆς ἀνατροφῆς τοῦ Παιδιοῦ της. Ἀγωνιοῦσε ὅταν ἐπί τρεῖς ἡμέρες τόν θεωροῦσε χαμένον, κατά τό προσκύνημά τους, στόν ναό τοῦ Σολομῶντος μέ τόν προστάτη της ἅγιο Ἰωσήφ. Καί ἀκόμη ἔζησε τήν τραγωδία τοῦ Πάθους τοῦ Ἰησοῦ, καί κρατοῦσε τά σπλάγχνα της διά νά μή λιποθυμήσει ἀπό τόν ὑπερβολικό της πόνο!
Ἔχουμε λοιπόν ἀκούραστους πρεσβευτάς πρός Κύριον τούς ἐν οὐρανῷ ἐν δόξει κατοικοῦντας Ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι ναί μέν ἐδοξάσθησαν, ἀλλά τήν ἀγάπη τους πρός τόν κόσμον δέν τήν ἐστέρησαν ποτέ. Γι᾿ αὐτό, ὁσάκις τούς ἐπικαλούμεθα, μᾶς βοηθοῦν, ἀρκεῖ νά εἶναι αὐτό πρός τό συμφέρον τῆς ζωῆς μας καί τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως.
Ὅταν πρό τεσσάρων ἐτῶν παρεκάλεσα τόν ἅγιο Λουκᾶ, ἐπίσκοπο Κριμαίας τῆς Ρωσσίας καί μέγαν χειροῦργον ἰατρόν διά νά μέ θεραπεύσει ἀπό διάρρηξιν τῶν τενόντων τῆς ὠμοπλάτης μου, κατά τρόπον θαυμαστόν μοῦ εἶπε τά ἑξῆς: «Ἐγώ θέλω νά σέ θεραπεύσω, ἀλλά δέν εἶναι θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Νά κάνη ὑπομονή. Ἔτσι, μοῦ εἶπε ὅταν τόν παρεκάλεσα γιά σένα».
Πρό δύο μηνῶν, ἡμέρα τῆ ἡμέρα ηὐξάνοντο οἱ πόνοι στό ἀριστερό μου γόνατο, τό ὁποῖον εἶχα ἐγχειρίσει γιά ἐκβολή μηνίσκου τό 2003. Κάποια ἡμέρα, τόσο μέ ἔζωσαν οἱ πόνοι, πού ἀναγκάσθηκα νά πάρω πατερίτσες. Ταυτόχρονα ὅμως ἔκανα καί προσευχή σέ τρεῖς Ἁγίους, στόν ἅγιο Λουκᾶ Κριμαίας, στόν ἅγιο Νεκτάριο καί στήν ἁγία Ἀναστασία τήν Ρωμαία. Δέν πρόλαβα ὅμως μέ τίς πατερίτσες νά κατέβω τό πρωΐ κάτω στήν ἐκκλησία ἤ στήν αὐλή! Ἐξάπλωσα μέ δριμυτάτους πόνους, οἱ ὁποῖοι σέ πέντε ὧρες, μέχρι τό πρωΐ εἶχαν ὅλοι ἐξουδετερωθῆ, χωρίς χάπια, ἀλοιφές, ἐντριβές κλπ.
Χωρίς καμμία ἀμφιβολία εἶναι θαῦμα τῶν Ἁγίων μας. Ποιός μέ ἐθεράπευσε δέν γνωρίζω. Κι ἐδῶ βλέπουμε τό μεγαλεῖο τῶν Ἁγίων μας. Κρατοῦν τήν ταπεινοφροσύνη καί μετά τήν κοίμησί τους, ἐνῶ δέν ἔχουν τόν φόβο ἐκτροπῆς ἀπό τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Οὔτε καί φοβοῦνται μή χάσουν ἀπό τούς ἀνθρώπους τήν εὔνοια καί τήν δημοτικότητά τους, ὅπως συμβαίνει μέ τούς ἐν τῶ κόσμῳ ἀνθρώπους! Τιμή τους καί χαρά τους εἶναι νά παραμένουν ἄγνωστοι καί νά παίρνουν ἄλλοι Ἅγιοι τήν δόξα καί τίς τιμές ἀπό τούς ἀνθρώπους!
Μεγαλομάρτυρες εἶναι δυνατόν νά ὀνομάζουμε σήμερα καί τούς ὀρθοδόξους νέους καί τίς νέες μας, οἱ ὁποῖοι εἶναι σφικτά δεμένοι ἀπό τό κατάρτι τοῦ πλοίου τῆς ἀγάπης τοῦ Ἰησοῦ μας. Ἡ πίστις τους εἶναι ἡ ἀλυσίδα πού τούς συνδέει διά τῆς προσευχῆς μέ τόν Χριστόν. Ἀπό ἐκεῖ λαμβάνουν τήν θείαν βοήθειαν καί ἀντιστέκονται στά ἀφρισμένα κύματα τῆς κοσμικῆς μας ματαιότητος. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι μέσα σ᾿ αὐτή τήν κοσμοθαλασσιά, δέν ἠμπορεῖ κανείς νά ἐπιπλεύσει, χωρίς τήν πίστι στόν Χριστό καί τόν δεσμό του μέ τήν Ἐκκλησία Του.
Πρό ἐτῶν ἐγνώρισα μία ἀφιερωμένη στόν Χριστό μεγάλη κοπέλλα. Ἐργαζόταν σέ γραφεῖο στήν Θεσσαλονίκη. Εἶχε δεθῆ σφικτά μέ τόν Νυμφίο της Χριστό. Καί ὅσοι ἀπό τό ἄλλο Προσωπικό τήν ἐρωτοῦσαν, διατί δέν εὑρίσκει ἕναν φίλο νά διασκεδάζει τήν ζωή της, ἡ ὁποία καί φεύγει τόσο γρήγορα, ἐκείνη τούς ἀπαντοῦσε: «Ἔχω δικό μου Νυμφίο τῆς ψυχῆς μου, τόν Χριστόν». Καί αὐτοί τήν περιγελοῦσαν καθημερινά. Ἀλλά μετά ἀπό ὀλίγες ἡμέρες ἐμπῆκαν στό μυαλό της σκέψεις ἀμφιβολίας. «Εἶναι πράγματι ὁ Χριστός Νυμφίος μου ἤ ὄχι»;
Μία νύκτα ἐδιάβαζε τό Μικρό Ἀπόδειπνο. Ὅταν ἔλεγε τήν εὐχή: «Ὁ ἐν παντί καιρῶ καί πάση ὥρᾳ…καί ἔλεγε...«τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου ἀγγέλοις, ἵνα τῆ παρεμβολῆ αὐτῶν φρουρούμενοι καί ὁδηγούμενοι…» τῆς συνέβη ἕνα πρωτοφανές γεγονός. Ἐγέμισε τό κελλί της ἀπό ἕνα ὁλόκληρο ἀγγελικό τάγμα. Πετοῦσαν γύρω της καί μέ τίς πτέρυγές τους τήν κτυποῦσαν στό πρόσωπο καί στά μαλλιά της. Ζοῦσε μία οὐράνια χαρά καί μυσταγωγία». Ἔε, ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή, μέ τό σημεῖο πού τῆς ἔδωσε ὁ Χριστός, ἐπίστευσε ἀκραδάντως ὅτι εἶναι νύμφη τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ καί δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό παρέες, γνωριμίες καί ἁμαρτωλές συντυχίες μέ κάποιον ἐπίγειο «νυμφίο».
Μία ἄλλη νύμφη τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ πού ζεῖ στήν Θεσσαλονίκη, μοῦ εἶναι γνωστή ἐδῶ καί 20 περίπου χρόνια. Ὅλη ἡ ζωή της εἶναι διάσπαρτη ἀπό σημεῖα, θαύματα καί οὐράνιες ἐπεμβάσεις Ἀγγέλων καί Ἁγίων.
Μία φορά εἶχε πάει, ὅπως μοῦ εἶπε, στό ἐργαστήριο, ὅπου τοποθετοῦν στά σπίτια σωλῆνες χαλκοῦ πός ἀντικατάστασιν τῶν παλαιῶν σωλήνων τῆς κεντρικῆς θερμάνσεως. Τούς εἶπε ὅτι ἔχει μητέρα ἄρρωστη καί ἡλικιωμένη καί ζητεῖ ἐπειγόντως νά σταλῆ στό σπίτι της μάστορας γιά τήν ἀλλαγή τῶν σωλήνων. Τῆς εἶπαν νά περιμένει γιά ἄλλη ἡμέρα, διότι ἔχουν ἄλλοι πελάτες προτεραιότητα.
Ἔφυγε στενοχωρημένη γιά τό σπίτι της. Ἀνέβηκε ἐπάνω. Κτύπησε τό κουδούνι καί πάλι κατέβηκε στήν ἔξοδο τῆς πόρτας, διότι ἦλθε κάποιος ἄγνωστος ἐπισκέπτης. Ἦταν μέ σταχτί ἐπίσημο κοστοῦμι καί γραβάτα. Τῆς εἶπε:
Μή στενοχωριέσαι κυρία μου. Εἰδοποίησα καί σέ μία ὥρα θά ἔλθει συνεργεῖο νά ἀλλάξει τίς σωλῆνες τοῦ σπιτιοῦ σας.
-Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ τοῦ εἶπε ἡ ἐπίγεια νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ποῦ μέ γνωρίζετε καί ποιός εἶσθε;
-Κάποιος μέ ἔστειλε τῆς εἶπε…καί περπάτησε μέχρι πού χάθηκε.
Ἐδῶ βλέπουμε τούς ἀγγέλους στήν ὑπηρεσία τοῦ ἀνθρώπου. Ἀγαποῦν οἱ Ἅγιοι καί οἱ Ἄγγελοι τούς ἁγνούς καί θεοφοβουμένους ἀνθρώπους. Ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοί ἄνθρωποι, ἐπειδή δέν ἔχουν δυνατή πίστι καί ἅγια ζωή, στεροῦνται, ἐκτός ἐξαιρέσεων βέβαια, αὐτῆς τῆς οὐράνιας παρηγοριᾶς καί βοηθείας.
Μία ἄλλη φορά ἕνας νεαρός εἶχε πάει στήν Παναγία τῆς Τήνου γιά προσκύνημα. Κάποια στιγμή ἐκύτταζε τίς βιτρίνες σ’ἕνα μαγαζί καί τόν ἐπλησίασαν δύο ἀλλοδαπές κοπέλλες μέ ἀνήθικους σκοπούς. Ἐκεῖνος τούς εἶπε ὅτι ἦλθε νά προσκυνήσει τήν Παναγία καί ὄχι νά κάνει γνωριμίες μέ κοπέλλες γιά βόλτες καί διασκεδάσεις. Ὅταν ἐπέστρεψε στό δωμάτιό του καί ἄρχισε νά κάνει προσευχή, ἐξεπλάγη. Εἶδε νά εἶναι τό Πρόσωπο τῆς Παναγίας φωτεινό καί χαμογελαστό. Σίγουρα ἦταν καθαρός στά ἤθη νέος γι᾿ αὐτό καί ἀξιώθηκε αὐτῆς τῆς εὐλογίας τῆς Παναγίας μας!
Μάρτυρες εἶναι οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ καί τόν δεσμό τῶν στεφάνων τοῦ Μυστηρίου τοῦ γάμου πού δεσμεύθηκαν, ὑπομένουν τίς φουρτοῦνες τῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς τους. Παρότι μέχρι χθές ἦσαν δύο ἄγνωστοι καί ξένοι μεταξύ τους ἄνθρωποι. Διά τοῦ χριστιανικοῦ γάμου γίνονται εἰς μίαν σάρκαν καί εἰς ἕνα πνεῦμα. Τούς ἑνώνει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ μία τόσο δυνατή σχέσι καί κοινωνία, πού εἶναι ἀδύνατον νά διανοηθοῦν τόν χωρισμόν. Ἐάν χωρίσουν, νομίζουν ὅτι θά χωρίσουν καί ἀπό τόν Χριστόν πού τούς ἕνωσε καί τούς εὐλόγησε. Ὑπομένουν πᾶσαν θλῖψιν καί στενοχωρίαν, διότι γνωρίζουν ὅτι ἄνευ δοκιμασιῶν καί περιπετειῶν τοῦ βίου μας, δέν ὑπάρχει καί ἡ ἀνάλογος χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀνταμοιβή στούς οὐρανούς.
Ἔρχονται ἐδῶ οἱ ἄνδρες τους καί ἐρωτοῦν πῶς θά συμβιώνουν μέ τίς συζύγους τους, χωρίς διαπληκτισμούς. Καί ἡ ἀπάντησίς μας εἶναι: «Αὐτός πού εἶναι ἐναρετώτερος, νά κάνει ὑπακοή στόν ἄλλον». Καί ἡ ἀπορία τους εἶναι: «Καί πάντοτε ἐμεῖς θά κάνουμε ὑπακοή; Καί ἄν φταίει σέ κάτι ἡ σύζυγός μας, ἐμεῖς θά ταπεινούμεθα μπροστά της; Καί ἡ ἀπάντησις ἦταν αὐτή: «Ὅταν κάνετε ὑπακοή, ἔρχεται ἡ Θεία Χάρις, ἡ ὁποία περιλούει τόν ὑπακούοντα καί ἐξαπλώνεται κατά τρόπον μυστικόν καί ἀόρατον καί στίς ψυχές τῶν ἄλλων μελῶν τῆς οἰκογενείας».
Γι᾿ αὐτό καί εἶπε κάποιος εὐλαβής προσκυνητής τοῦ Ἁγίου Ὄρους: «Ὁσάκις ἐπιστρέφω μετά ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος στό σπίτι μου, ἀγαπῶ διπλά τήν γυναῖκα μου καί δέν θέλω νά τήν στενοχωρῶ».
Ὑπάρχουν σύζυγοι, πού ἐξωτερικά φαίνονται ἄσημοι καί ἀφανεῖς καί μυστικά στήν καρδιά τους ἔχουν μεγάλη ἀγάπη γιά τόν Χριστό. Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τήν κάθαρσι τῶν παθῶν τους, κάνουν ἀσκητικούς ἀγῶνες τίς νύκτες καί χωριστά ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον. Ἡ μητέρα, ἑτοιμάζει τά πέντε παιδιά της γιά τό σχολεῖο καί μετά ἐπιδίδεται στήν μετάνοια μετά δακρύων καί στεναγμῶν. Ὁ σύζυγός της, κρυφά ἀπό ἐκείνη περιμένει, ὅπως μοῦ εἶπε, ἐναγωνίως, πότε θά νυκτώσει. Θά πᾶνε τά παιδιά τους γιά ὕπνο, ἡ σύζυγός του στήν κρεββατοκάμαρά τους καί ἐκεῖνος ἐπί μία ὥρα στήν μικρή ἀποθηκούλα τους. Γιατί ἐκεῖ; Γιά τό ἀσκητικό πρόγραμμα τῆς μετανοίας τῶν δακρύων καί τῆς προσευχῆς! Κι ἄς εἶναι ταγματατάρχης τοῦ πυροβολικοῦ, ὅπου ἔχει νά κάνει, ἐνίοτε μέ ἀτίθασους καί ἀθέους στρατιῶτες!
Ἰδού καί ἕνα ἄλλο παράδειγμα ἐγγάμου γυναικός, ἡλικίας τώρα 46 ἐτῶν. Εἶναι ρουμάνα καί μένει στήν πόλι Φωξάνη τῆς Ρουμανίας μέ τήν οἰκογένειά της.
Ἤμουν καλεσμένος γιά ὁμιλίες στήν Ρουμανία. Κάποια ἡμέρα μέ κάλεσε καί ἐπῆγα σπίτι της μέ τήν συνοδεία τοῦ ἀνδρός της. Τό ὄνομά της Ἰωάννα. Ἀμέσως ἐπῆγε καί ἄναψε τό καντήλι τῆς Παναγίας, πού ἔχει στό σπίτι της. Τήν ἐρώτησα:
-Ἀνάβεις τό καντήλι τῆς Παναγίας γιά ὅλες τίς ὧρες τοῦ ἡμερονυκτίου; Ἔχεις κάποια ἰδιαίτερη εὐλάβεια στήν Παναγία;
-Ναί, θά σοῦ εἰπῶ κάποια ἄλλη στιγμή.
Στήν κατάλληλη λοιπόν στιγμή μοῦ ἀπεκάλυψε τό μυστικό της.
-Εἶχα μία μεγάλη στενοχώρια σχετικά μέ τήν ὑγεία μου. Ἕνα πρωϊνό, ὅταν ἔφυγε ὁ ἄνδρας μου γιά τήν ὑπηρεσία του, τά παιδιά ἐπῆγαν στό σχολεῖο τους, ἐγώ ἔμεινα μόνη μου. Μαγείρεψα τό μεσημβρινό φαγητό καί κατόπιν ἔπεσα γονατιστή μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας. Τήν παρακαλοῦσα μέ δάκρυα καί στεναγμούς. Δέν ξέρω πόσες ὧρες προσευχόμουν. Εἶχε φθάσει ἀπόγευμα. Εὐτυχῶς πού τά παιδιά μου εἶχαν πάει ἐκδρομή καί ἄργησαν νά ἔλθουν. Ὁ ἄνδρας μου ἐρχόταν βραδυνές ὧρες.
Καί ἐνῶ τήν κυττοῦσα μέ δέος καί πόνο ψυχῆς γιά νά μέ βοηθήσει, ἐξεπλάγην ὅταν ἡ Θεοτόκος ἐπῆρε ζωντανή μορφή. Μοῦ χαμογέλασε. Μέ χάϊδεψε στά μαλλιά μου καί μοῦ εἶπε: «Ἰωάννα, μή στενοχωριέσαι. Ὅλα θά πᾶνε καλά. Καί ἀπό σήμερα θά εἶσαι φίλη μου καί Ἐγώ Φίλη σου». Καί ἔπαυσε νά μιλάει. Καί πάλι ἐξαφανίσθηκε ἡ ζωντανή Μορφή της καί φάνηκε πάλι ἡ φυσική της Εἰκόνα.
Τήν ἐρώτησα ἄν καί μέ ἄλλους τρόπους τήν ἔχει βοηθήσει ἡ Θεοτόκος. Καί μοῦ εἶπε: «Ὅταν πᾶμε γιά κάποιο ταξίδι μέ τήν οἰκογένειά μου, ἀνάβω πρῶτα τό καντήλι τῆς Παναγίας καί μετά φεύγουμε. Καί τό θαυμαστό εἶναι ὅτι, ἄσχετα πόσες ἡμέρες θά ἀπουσιάζουμε, τό καντήλι συνεχίζει νά καίει, καί μάλιστα χωρίς λάδι!
Πρίν τά Χριστούγεννα τοῦ 2018 ἔφυγε ὁ ἄνδρας της ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, πού εἶχε ἔλθει γιά λίγο καιρό, μέ σκοπό νά κάνει τίς Ἑορτές μέ τήν οἰκογένειά του. Τοῦ ἔδωσα ἕνα ψωμί (φόρμας) ἀπό τήν Μονή μας γιά τήν σύζυγό του, ἡ ὁποία ἔχει σέ μεγάλη εὐλάβεια τό Ἅγιον Ὄρος καί τούς μοναχούς του. Καί ἐκείνη ἔκοψε τό ψωμί σέ μικρά ἀντίδωρα νά τρώγει ἕνα κάθε πρωΐ σάν εἰδική εὐλογία ἀπό τό Περιβόλι τῆς Παναγίας. Τό ὑπολόγισε νά ἔχει αὐτά τά ἀντιδωράκια γιά ἕνα χρόνο. Πρό μηνῶν εἶχε κάνει ἐγχείρησι στομάχου, τό ὁποῖο ἔκτοτε ἦταν πάντοτε πρησμένο.Ἔκτοτε ἔτρωγε ἐλάχιστες τροφές καί μέ δυσκολία, διότι ἐφούσκωνε ἡ κοιλιά της.
Λόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς της εὐλαβείας μέ τήν ὁποία ἔτρωγε τό ψωμάκι ἀπό τό Περιβόλι τῆς Παναγίας μας, θεραπεύθηκε τό στομάχι της. Ἔπαυσε πλέον νά πρήζεται. Ἰδού καί ἕτερον πρόσφατον θαῦμα, διά νά δικαιώνεται ὁ λόγος τῆς Γραφῆς πού λέγει: «Τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν».
