ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ
«Κάποτε στήν σπηλιά τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου στό Ἅγιον Ὄρος, ἀσκήτευε ἕνας Γέροντας μέ δύο ὑποτακτικούς. Ὁ ἕνας ἦταν ἱερεύς καί ὁ ἄλλος ἱεροδιάκονος. Ὁ παπᾶς ὅμως ἐζήλευε θανάσιμα τόν διάκο γιά τήν ἐξυπνάδα καί τά χαρίσματά του. Ὁ διάκονος πάλι δέν βοηθοῦσε μέ τήν ταπείνωσί του γιά νά ξεπερασθῆ ἡ δυσκολία, διότι κι αὐτός εἶχε πολύν ἐγωϊσμό. Τό κακό δυστυχῶς μεγάλωνε κάθε ἡμέρα καί περισσότερο, διότι δέν ὑπῆρχε ἡ καθαρή ἐξομολόγησις καί ἡ σωστή ἐξαγόρευσις τῶν λογισμῶν.
Ἕνα πρωϊνό τούς ἔστειλε ὁ Γέροντάς τους νά λειτουργήσουν σέ ἕνα ἐξωκκλήσι. Ἡ προετοιμασία τους ἦταν τυπική καί ὄχι οὐσιαστική. Οὔτε ἐξομολόγησις, οὔτε συγγνώμη, οὔτε συντριβή. Ἔτσι ἀθεόφοβα προχώρησαν στό φοβερό θυσιαστήριο γιά τήν θεία Λειτουργία. Μόλις ὅμως ὁ ἱερεύς ἄρχισε νά προσκομίζη τόν Ἄρτον μέ τήν ἁγία Λόγχη, ἀκούσθηκε ξαφνικά ἕνας μεγάλος κρότος καί εἶδε κατάπληκτος τό ἅγιο Δισκάριο νά φεύγη ἀπό τήν κόγχη τῆς Προσκομιδῆς καί νά ἐξαφανίζεται. Τρόμος καί φόβος τούς κατέλαβε. Ἑπόμενο ἦταν νά μή μποροῦν πλέον νά λειτουργήσουν, ὅπως καί δέν λειτούργησαν.
Ἀπό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
