Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους
Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους
Εν Καρυαίς τη 13η Ιουλίου 1979
|
(γράφτηκε με αφορμή την εγκατάσταση παπικού αντιπροσώπου, Νουντσίου, στην Αθήνα. Ακολουθεί ενδιαφέρον απόσπασμα της επιστολής της Ι. Κοινότητας του Αγίου Όρους) |
Οι λαοί του κόσμου έχουν πλέον μάθει, ότι το θεομήσιτον καθεστώς του παπισμού εβοήθησεν αποφασιστικώς εις την κατάληψιν της εξουσίας υπό των δικτατόρων Μουσολίνι και Χίτλερ, οι οποίοι παρεσκεύασαν τον Β’ παγκόσμιον πόλεμον. Ποίος θα το απαλλάξη από την τρομακτικήν αυτήν ιστορικήν ευθύνην διά τον θάνατον τόσων εκαταμμυρίων ανθρώπων και τόσων δεινών; Αντορθόδοξος δε είναι, διότι ο παπισμός λόγω της κοσμικής δομής του και μέσα στα πλαίσια των προθέσεών του, όπως διά της καθολικοποίησεως των πάντων υποτάξη τους πάντας υπό τους πόδας του πάπα, τα πάντα μετέρχεται διά να καταστρέψη την Ορθοδοξίαν, η οποία αποτελεί ένα συνεχή, βοώντα και σιωπηλόν έλεγχον της νοθέσεως του Δυτικού Χριστιανισμού.
Εθνοφθόρος επίσης είναι η αδόκιμος πολιτικώς ενέργεια της Κυβερνήσεως, διότι ο παπισμός επιδιώκει την διάλυσιν παντός Ορθοδόξου Έθνους, ώστε να εύρη τους λαούς ως κατάλληλον λείαν διά την παποποίησίν των. Ιδιαιτέρως επιζητεί την υπονόμευσιν της Ελλάδος, η οποία είναι κάρφος εις τον παπικόν οφθαλμόν, διά την Ορθοδοξίαν της, από τους βυζαντινούς ακόμη χρόνους.
α. Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τας επαισχύντους παπικάς σταυροφορίας εις βάρος του «σχισματικού» Βυζαντίου και την επί δύο αιώνας φραγκικήν κατάληψιν της Κωνσταντινουπόλεως, που απετέλει την πρώτην άλωσίν της;
β. Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τον λόγον του πάπα Ευγενίου του Ε’ κατά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως: «Δεν θα εχαιρόμην τόσον πολύ εάν είχωμεν δέκα νίκας κατά των Τούρκων, όσον χαίρομαι σήμερον διά την υποδούλωσιν των ‘σχισματικών’»!
γ. Ποίος δεν γνωρίζει ότι η καταστροφή τεσσάρων εκατομμυρίων Ορθοδόξου Ελληνικού λαού εις την Μ. Ασίαν, οφείλετο εις μηχανορραφίας του παπισμού, φοβουμένου την επανεγκατάστασιν ενός νέου βυζαντινού κέντρου της Ορθοδοξίας, αντιπάλου του παπισμού; «Ήλθαν εις το φως διάφορα έγγραφα, που απεδείκνυον ακλόνητα, ότι το Βατικανόν, όπως και άλλες δυνάμεις, είχε παρακινήσει την Γαλλίαν (και την Ιταλίαν) να βοηθήσει του Τούρκους, διότι δεν ήθελεν να πάρουν οι Ορθόδοξοι Έλληνες την Κωνσταντινούπολιν. Το Βατικανόν εφοβείτο ότι η ελληνορθόδοξος Εκκλησία θα εγίνετο σοβαρός αντίπαλός του εις περίπτωσιν που θα εδραιώνετο εις το παλαιόν της κέντρον του Ανατολικού Χριστιανισμού… Την ιδίαν εποχήν εκολάκευε την Σοβιετικήν Ένωσιν με την ελπίδα να υποτάξη την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της εις τον Καθολικισμόν…».
(…) Πλην των συγκεκριμένων ιστορικών τεκμηρίων του αναλλοιώτου μίσους του παπισμού προς την Ορθοδοξίαν, τα οποία παραθέσαμεν, ας ενθυμηθή η Κυβέρνησις της Χώρας μας το συγχαρητήριον τηλεγράφημα του Βατικανού προς τον Κεμάλ κατά την μικρασιατικήν τραγωδίαν. Ας ενθυμηθή την ένοχον σιωπήν του εις την αποκληθείσαν δευτέραν άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως του έτους 1955, ας ενθυμηθή την αστοργίαν του κατά το δράμα της Κύπρου.
Ουδείς σήμερον είναι σε θέσιν να βεβαιώση εάν το Βατικανόν είναι αμέτοχον δι’ όσους διωγμούς ενήργησεν η Τουρκία εις βάρος του Ορθοδόξου Ελληνισμού και δι’ όσας διατυπωμένας επιμόνους απειλάς διά την εκρίζωσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου και διά τας νήσους του Αιγαίου. Είναι όλα δυνατά μέσα εις τα πλαίσια της αδιστάκτου διπλωματίας του παπισμού, ο οποίος εφαρμόζει ανά τους αιώνας του Ιησουϊτικόν δόγμα: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», αφού οι Ορθόδοξοι είναι το κόκκινο πανί και ο καθολικισμός πρέπει να επιβληθή όχι μόνον διά της δεδοκιμασμένης πολιτικής του, αλλά και διά πυρός και σιδήρου. Άλλωστε το αίμα ενός εκατομμυρίου Σέρβων «βοά προς Κύριον», τους οποίους κατέσφαξαν οι καθολικοί της Κροατίας μόνον διά τον λόγον ότι ήσαν Ορθόδοξοι!
Διά τα ανατέρω η καθ’ ημάς Ι. Κοινότης των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους δεν επιθυμεί να αναξέση πληγάς, αλλά να βοηθήση την σεβαστήν Κυβέρνησιν να κατανοήση τους κινδύνους, τους οποίους συνεπάγεται διά την ενότητα του Ελληνισμού η εγκατάστασις παπικού νουντσίου εις Αθήνας. Αλλά και να επισημάνη ότι δεν πρέπει να ελπίζη ότι θα έχη οιαδήποτε οφέλη, υπό την έννοιαν της καλλιτερεύσεως των όρων της Εθνικής ζωής.
Ο παπισμός, ως εκ της φύσεώς του, επιθυμεί την καταστροφήν της Ορθοδοξίας, ήτις υπάρχει μέσα εις το Ελληνικόν Κράτος. Επομένως πρέπει να υπονομευθή η Χώρα που ευνοεί την Ορθοδοξίαν, διά να αποδυναμωθή ο «εχθρός».(…)
«Όσιος Γρηγόριος», Αριθμός τεύχους 5
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
