«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΙΕΡΟΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ, ΡΟΥΜΑΝΟΥ.
Ἡ ἀκολούθησις ὀπίσω τοῦ Χριστοῦ δημιουργεῖ μία ἄλλη συγγένεια μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, παρά τήν σωματική συγγένεια. Μεταξύ αὐτῶν πού ἀγαποῦν τόν Θεό περισσότερο ἀπό ὅ,τιδήποτε ἄλλο στόν κόσμο, ἀναπτύσσεται μία πνευματική συγγένεια. Αὐτά συμβαίνουν ὅλα μαζί στήν κοινοβιακή ἀδελφότητα καί ἐκπληρώνεται ἕνας ἀπό τούς λόγους τοῦ Ἰησοῦ: Αὐτός πού ἀρνήθηκε τήν περιουσία του καί χάριν Ἐμοῦ ἐγκατέλειψε τήν μητέρα, τόν πατέρα, τήν γυναῖκα καί τά παιδιά-ἐννοεῖται πρίν νά τά ἀποκτήση-θά λάβη ἀκόμη ἀπ᾿ αὐτή τήν ζωή ἑκατονταπλάσια, δηλαδή περιουσίες, μητέρα, πατέρα καί παιδιά, συνεπῶς μέ πολλές δοκιμασίες καί τήν αἰώνια ζωή. Ἰδού ἡ συγγένεια, ἰδού οἱ περιουσίες τοῦ κοινοβίου τῆς μονῆς, ἀλλά μόνο μέ δοκιμασίες προσφέρεται ἡ ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζωῆς. «Μητέρα καί συγγενεῖς Μου εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἐφαρμόζουν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, λέγει ὁ Χριστός. Ὁπότε ἡ σωματική συγγένεια παραμένει σέ δεύτερη θέσι ἀπό πλευρᾶς σπουδαιότητός της.
Ἡ μοναχική ζωή ἀπαλλάσσει τούς μοναχούς ἀπό τίς ὑποχρεωτικές φροντίδες τους γιά τίς κατά σάρκα οἰκογένειές τους, πού ζοῦν στόν κόσμο. Παρ᾿ ὅλα αὐτά, ὁ δεσμός δέν διακόπτεται τελείως, ἀλλά παραμένει σέ μία διακριτική ἰσορροπία τῶν καταστάσεων καί τῶν καλλιτέρων ἐπιλύσεων. Ἐάν ἀφήνης στόν ἡγούμενο τήν κάθε φροντίδα τῆς ζωῆς σου, ἀφήνεις καί αὐτή καί πῶς ἐκεῖνος δέν θά τήν ρυθμίση, ἔτσι ὅπως πρέπει; Πολλές συναντήσεις μέ συγγενικά πρόσωπα δέν εἶναι καλή, διότι οἱ συγγενεῖς εἶναι μέσα στίς κοσμικές φροντίδες καί τό παράπονό τους ὅτι ἐγκαταλείφθηκαν εἶναι σκέψις κοσμική. Ἀληθινά συγγενής εἶναι ὅποιος χαίρεται μέ τήν καρδιά του γιά τήν μοναχική μας ζωή.
Μία ἐνάρετη ζωή, ὅπως ἡ δική μας, εἶναι γι᾿ αὐτούς μοναδική παρηγορία καί χαρά, γιά τήν ὁποία πρέπει νά τραγουδοῦν χαρμόσυνα ἄσματα στόν Θεό, παρά νά σκυθρωπάζουν καί νά θλίβωνται. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη ψυχική ὠφέλεια, πού περιμένουν νά ἔχουν ἀπό ἐμᾶς. Ἡ δεύτερη εἶναι ἡ προσευχή μας γιά τήν σωτηρία τους.
Φίλοι, γνωστοί, ἐπισκέπτες καί προσκυνητές δέν προσφέρουν κάποια ὠφέλεια γι᾿ αὐτόν πού θέλει ν᾿ ἀγωνισθῆ πραγματικά καί νά κρατήση τόν νοῦ καί τήν καρδιά του καθαρά ἀπό κακούς λογισμούς. Γιά τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης ἠμπορεῖτε νά τούς ὑποδεχθῆτε, ὅπως ἁρμόζει σέ ξένους ἐπισκέπτας. Ἠμποροῦμε νά συνομιλοῦμε μ᾿ αὐτούς, ἀλλά σ᾿ ἕνα ἐπίπεδο σοβαρότητος. Πάντοτε καί σ᾿ ὅλα τά μοναστήρια, ὅπου ἔγιναν δεκτοί οἱ λαϊκοί, χωρίς τήν πρέπουσα προσοχή, αὐτοί κατέστρεψαν τήν τάξι καί προκάλεσαν τήν διάλυσι τῆς μονῆς καί τήν πνευματική τους ἀξία. Μαζί μέ τούς ἐπισκέπτες, κυρίως μέ τούς προσκυνητές, μπαίνει στό μοναστήρι καί ἡ κενοδοξία, ἡ ὁποία ταλαιπωρεῖ ἰδιαιτέρως τούς μοναχούς. Σ᾿ ἕνα τέτοιο μοναστήρι δέν ἠμποροῦν οἱ μοναχοί νά κάνουν μία ἐσωτερική ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωή, ἀλλά ἐν πνεύματι κοσμικῷ. Γι᾿ αὐτό στά αὐστηρά μοναστήρια δέν ἐπιτρέπεται μέ εὐκολία οὔτε ἡ εἴσοδος τῶν γονέων καί τῶν κατά σάρκα ἀδελφῶν τῶν μοναχῶν.
Μέχρι νά ξεπεράσης μέ ἀγάπη ὅλα αὐτά τά πράγματα, πρέπει νά ἀγωνισθῆς μέ ἐγκράτεια γιά ὅλη τήν πνευματική σου προκοπή.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
