Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ “ΣΚΟΠΙΑ”

Μάρτυρες του Ιεχωβά - Χιλιαστές

Άννας Μπουρδάκου, μέλους τον Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.

     Ο Ερευνητής ο οποίος μελετά την ιστορία της εταιρίας “Σκοπιά” συναντά ένα μεγάλο ερώτημα: ότι η επιμελής μεθοδική και πολύ καλά μελετημένη συγκρότηση μιας θρησκείας η οποία στρέφεται εναντίον όλων των άλλων θρησκειών θα είχε υπάρξει εάν δεν υπήρχε ο Κάρολος Ρώσσελ; Κι ακόμη θα είχε αυτή την εξέλιξη ώστε από μία μικρή ομάδα 6 ατόμων όπως ξεκίνησε τώρα να αριθμεί 7.000.000 περίπου οπαδούς σε όλο τον κόσμο;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό απαιτεί από την πλευρά του ερευνητού την εξιχνίαση αυτής της αμφιλεγόμενης προσωπικότητας και από τους ίδιους τους συνεργάτες του. Ο χαρακτηρισμός αυτός είναι ο ηπιότερος που είναι δυνατόν να του αποδοθεί και από απόψεως σωματικής αλλά και πνευματικής. Η πρώτη φάση της έρευνας επικεντρώνεται στο οικογενειακό του περιβάλλον όπου ανετράφη και στο ευρύτερο από θρησκευτικής απόψεως. Ανετράφη από γονείς Πρεσβυτεριανούς, έχασε την μητέρα του σε πολύ μικρή ηλικία. Όταν έγινε 13 ετών εγκατέλειψε τους Πρεσβυτεριανούς για να ενταχθεί στην εκκλησία των κογκρεσιοναλιστών και σε ηλικία 18 ετών είχε απορρίψει όλες τις θρησκείες και «είχε πλέον την λογική της απιστίας». Επίσης μελέτησε και τις Ανατολικές θρησκείες, έως ότου γνώρισε τους Αντβεντιστές και άρχισε να συνεργάζεται μαζί τους (βιβλίον του έτους 1983 σελ. 34, 35).

Σε δεύτερη φάση βλέπουμε το εμπορικό του δαιμόνιο που σαν επακόλουθο είχε την απληστία του πλουτισμού.

Η τρίτη φάση της έρευνας είναι η διαπίστωση ότι ο Ρώσσελ δεν είχε καμία πραγματική αναζήτηση θρησκευτική. Ήταν φιλόδοξος, εκμεταλεύθηκε τις εσχατολογικές τάσεις της εποχής του, συγκέντρωσε διάφορες κακοδοξίες από τις τότε υπάρχουσες αιρέσεις, έκαμε ένα κράμα και το παρουσίασε σαν δικό του δημιούργημα. Αυτοπροσδιορίστηκε ως ο άγγελος της εκκλησίας της Λαοδικείας, σαν ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» σαν άλλος Ιεζεκιήλ, ο λόγος του ήταν λόγος Θεού.

Πρόεδρος της εταιρείας “Σκοπιά”, του δικού του δηλ. δημιουργήματος, και κύριος μέτοχος παρουσίαζε μέσω των έντυπων του ό,τι ήθελε δίχως καμμία αντίρρηση από κανένα. Με αυτήν την απολυταρχία οικοδομήθηκε η εταιρεία.

Οι διάδοχοι του Ρώσσελ προχωρούν με μίσος εναντίον κάθε Χριστιανικής ομολογίας ακολουθώντας τα κηρύγματα του, όχι όμως για πολύ ούτε και όλα…

Διδάσκουν ότι όταν έφυγε από την ζωή και ο τελευταίος από τους αποστόλους η Εκκλησία έπεσε σε αποστασία, έως ότου εμφανίσθηκε ο Ρώσσελ με την ομάδα του για να αποκαταστήση την αληθινή Χριστιανοσύνη. Εδώ όμως προβάλλουν δύο προβλήματα: ή ο Θεός πραγματικά εγκατέλειψε το δημιούργημα Του, άρα δεν το αγαπούσε (έστω και αμαρτωλό) και άρα η Αγία Γραφή ψεύδεται όταν μας λέει: «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμο ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή… » (Ιωάνν. γ’ 16). Ώστε με την έλευση του Ιησού Χριστού να γεφυρωθεί το χάσμα που προήλθε όταν ο άνθρωπος αυτονομήθηκε. Ή ότι ο Ιησούς Χριστός είπε ψέματα στους μαθητές Του όταν τους υπεσχέθη ότι θα «είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντέλειας του αιώνος» (Ματθ. κη 20). Έτσι απαντά η Αγία Γραφή.

Υπάρχει όμως και τρίτη συνέπεια εξίσου ασεβής και παρανοϊκή. Εάν η Εκκλησία αποστάτησε, τότε αποστάτησε και ο Ιησούς Χριστός ως η κεφαλή αυτής ή έμεινε η κεφαλή ασώματος δίχως μέλη, έως ότου ήλθε ο Ρώσσελ και η παρέα του για να συμπληρώσουν το κενό.

Αυτό είναι το συμπέρασμα που αβίαστα εξάγεται από όλα αυτά που κηρύττει αυτή η ομάδα της εταιρείας του Ρώσσελ και των διαδόχων του, ασχέτως εάν αλλάζουν οι διδασκαλίες κατά διαστήματα. Φυσικά η οργάνωση αυτή δεν ασχολήθηκε με την Αγία Γραφή με φρόνημα ευσέβειας και ταπεινώσεως, αλλά την κακοποιεί επί πλέον προκειμένου να στηρίξει τις βλάσφημες διδασκαλίες της, εκδίδοντας βιβλία τα οποία στερούνται πνευματικότητος, όσο και εάν η ίδια υποστηρίζει το αντίθετο. Ο σκοπός της απλώς είναι το οικονομικό όφελος. Αυτό θα το τονίζουμε συνεχώς και ακούραστα, διότι αιμορραγεί το σώμα της Εκκλησίας μας κάθε φορά που ένα μέλος πλανάται και αποσπάται από τον φυσικό του χώρο για να ενταχθεί στην οργάνωση αυτή, που αξιώνει ότι είναι η πραγματική Χριστιανοσύνη, ισχυριζόμενη ότι κηρύττει το «νέο Ευαγγέλιον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του 1914»;

     Η Αγία Γραφή όμως απαντά: «Εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σάς κηρύττει άλλο ευαγγέλιον… ας είναι ανάθεμα». (Γαλατ. 89). Διδάσκει η Αγία Γραφή κάτι για το 1914; Φυσικά όχι. Αυτό το επινόησε ο «πιστός και φρόνιμος δούλος». Αλλά μήπως λέει η Αγία Γραφή ότι ο Ιησούς Χριστός πραγματοποίησε την Δευτέρα Παρουσία Του το 1914 αοράτως εις τους ουρανούς με το να στρέψει την προσοχή Του στην γη; Αντιθέτως η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι παρόν αοράτως μαζί με τους πιστούς Του από την ημέρα της αναλήψεως Του έως της συντέλειας του αιώνος όπως ο ίδιος υποσχέθηκε. Επί πλέον η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία που θα πραγματοποιηθεί σε άγνωστο χρόνο, θα είναι συγκλονιστική, θα προηγηθούν καταπληκτικά γεγονότα, θα είναι ένδοξος και επιφανής όπως ο ίδιος ο Ιησούς την περιγράφει στο κδ’ κεφάλαιο του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου: «και τότε θέλει φανεί το σημείο του Υιού του άνθρωπου εν τω ουρανώ• και θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσι ιδεί τον Υιόν του άνθρωπου ερχόμενο επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής».

Όλα αυτά πότε συνέβησαν ώστε να συνδέει η “Σκοπιά” το 1914 με την Β’ Παρουσία του Κυρίου;

Αλλά η εταιρεία “Σκοπιά” πριν ορίσει το 1914, ως έτος της Β’ Παρουσίας του Χριστού, κήρυττε το έτος 1874 σαν έτος της δευτέρας Παρουσίας Του. Είναι γνωστή άλλωστε η τρομερή ενασχόληση της “Σκοπιάς” με τις προφητείες των χρονολογιών, ασχέτως ότι καμμία δεν έχει επαληθευθεί• πως άλλωστε θα ήταν δυνατόν αφού ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είπεν «δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζετε τους χρόνους και τους καιρούς…» (Πράξ. α’ 7) και ακόμη «ότι η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί έρχεται» (Α’ Θεσσ. ε’ 2).

Ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» όμως θέτει εαυτόν υπεράνω του Θεού και ορίζει χρονολογίες, με αποτέλεσμα να αποδεικνύεται ότι είναι ψευδοπροφήτης. Παρ’ όλα ταύτα η οργάνωση αυτή δεν πτοείται με τίποτα. Αφ’ ενός έχει τα θύματα οπαδούς για να τρέχουν από σπίτι σε σπίτι, σε πλατείες και σε λεωφορεία να διαθέτουν τα ψυχοφθόρα έντυπα της και άφ’ ετέρου, τώρα τελευταία έχει επιτύχει και κυβερνητική αναγνώριση ως «γνωστή θρησκεία».

Σε πρόσφατο έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων διαβάζουμε: «…κατά το ανωτέρω άρθρο του Συντάγματος προστατεύονται ως στοιχεία της ελευθερίας της θρησκευτικής τους συνειδήσεως η ελευθερία της λατρείας τους, ο τρόπος και τα μέσα έκφρασης της λατρείας… ». Ποια όμως είναι η λατρεία αυτής της «γνωστής θρησκείας» όπως την εκφράζει η ίδια; Στο περιοδικό της “Σκοπιά” (1511-2000 σελ. 12) γράφει: «Στο κείμενο (Αγία Γραφή) υπάρχει η λέξη λατρεία που αποδίδεται “ιερή υπηρεσία” στην Μ.Ν.Κ. (μετάφραση Νέου Κόσμου). Η ιερή υπηρεσία σχετίζεται με πράξεις λατρείας. Ναι το κήρυγμα των καλών νέων δεν αποτελεί μόνο δημόσια υπηρεσία προς εκείνους που ακούν τα καλά νέα, αλλά είναι επίσης πράξεις λατρείας προς τον Ιεχωβά Θεό». Τώρα πλέον και με κυβερνητική άδεια θα εξαπολύσει η Σκοπιά τους οπαδούς της να επισκέπτονται ανυποψίαστους πολίτες κάθε ηλικίας για να διαδίδουν όλες τις κακοδοξίες, τις αντιφάσεις, τις αντιγραφικές διδαχές της, λανσάροντας τις ως «κήρυγμα καλών νέων» αλιεύοντας νέα θύματα και προσθέτοντας νέες διαλελυμένες οικογένειες στις ήδη υπάρχουσες. Και τούτο διότι αυτό είναι το πραγματικό συμφέρον της γνωστής πολιτικοοικονομικής εταιρείας που ίδρυσε ο Κάρολος Ρώσσελ και συνεχίζουν οι αντάξιοι διάδοχοι του.

 

πηγή: ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 36 2004