Ο ΜΗΝΑΣ Ὀκτώβριος εἶναι ἀφιερωμένος σὲ δύο μεγάλες ἐθνικές μας ἐποποιίες, στοὺς νικηφόρους πολέμους τοῦ 1912 καὶ στὸ ἔπος τοῦ 40. Οἱ πρόγονοί μας μακεδονομάχοι, μὲ πενιχρὰ οἰκονομικὰ καὶ πολεμικὰ μέσα, ἀλλὰ μὲ θεριεμένο τὸ πατριωτικὸ φρόνημα, κατόρθωσαν νὰ διπλασιάσουν τὴν Ἑλλάδας μας καὶ νὰ χαρίσουν τὴν πολυπόθητη ἐλευθερία στοὺς ἀδελφούς μας βορειοελλαδίτες. Νὰ ἀπελευθερώσουν τὴν Μακεδονία μας ἀπὸ τὸν τυραννικὸ ὀθωμανικὸ ζυγὸ καὶ τὸ βουλγαρικὸ ἐπεκτατισμό. Ἀνήμερα τοῦ ἁγίου Δημητρίου (καθόλου τυχαῖα) εἰσῆλθε ὁ νικηφόρος Στρατός μας στὴ Θεσσαλονίκη μας καὶ ὕψωσε τὴ γαλανόλευκη στὸ Λευκὸ Πύργο.
Τὸ ἴδιο καὶ στὶς 28 Ὀκτωβρίου 1940 οἱ πατέρες καὶ παπποῦδες μας κλήθηκαν γιὰ μία ἀκόμα φορά νὰ ὑπερασπίσουν τὰ ἱερὰ χώματα τῆς πατρίδος μας ἀπὸ τοὺς νεοβαρβάρους «χριστιανοὺς» δυτικούς. Ἀπὸ τὰ φασιστικὰ καὶ ναζιστικὰ τέρατα, γεννήματα τοῦ «εὐρωπαϊκοῦ οὑμανισμοῦ», οἱ ὁποῖοι θέλησαν νὰ πραγματοποιήσουν τὸ δαιμονικὸ κατακτητικὸ ὅραμα τοῦ βαρβάρου προγόνου τους, τοῦ Καρλομάγνου, νὰ κατακτήσουν τὸν κόσμο. Ἀλλὰ τὴ στιγμὴ ποὺ ὅλοι οἱ εὐρωπαϊκοὶ λαοὶ παραδίδονταν «διὰ τηλεφώνου», οἱ Ἕλληνες εἶπαν, διὰ στόματος τοῦ ἀειμνήστου Κυβερνήτη, Ἰ. Μεταξᾶ, τὸ ἠχηρὸ «ΟΧΙ», τὸ πρῶτο ὄχι κατὰ τοῦ σιδηρόφρακτου «ἄξονα»! Οἱ ἡρωικοὶ μαχητὲς τῆς Ἀλβανίας, τῶν ὀχυρῶν τῆς Μακεδονίας καὶ κατόπιν τῆς Ἐθνικῆς μας Ἀντίστασης, κατόρθωσαν τὸ ἀκατόρθωτο: νὰ ἀναχαιτίσουν τοὺς πανίσχυρους νεοβαρβάρους καὶ νὰ χαράξουν τὴν ἀρχὴ τοῦ τέλους των! Διερωτόμασθε: ἄν, ὅ μὴ γένοιτο, σήμερα βρεθοῦμε σὲ παρόμοιες καταστάσεις τί θὰ κάνουμε, θὰ μιμηθοῦμε τοὺς ἡρωικοὺς προγόνους μας;
