Τον
αοίδιμο πατέρα Δαυίδ τον αγαπημένο "Τυπικάρη" του Αγίου Όρους είχαμε
την ευλογία να τον γνωρίσουμε και να λάβουμε την ευχή του! Πάντοτε
χαμογελαστός, εύθυμος και οξυδερκής, σε κέρδιζε με την πρώτη ματιά! Ήταν
στενοί φίλοι με τον επίσης μακαριστό π. Εμμανουήλ και είχαν την μεγάλη
ευλογία να γνωρίσουν τον Άγιο Παΐσιο όταν ήταν μαθητές στην Αθωνιάδα!
Να
έχουμε την ευχή τους και τις πρεσβείες τους! Υπάρχει ένα συγκλονιστικό
γεγονός που έζησε ο πατέρας Δαυίδ με τον Άγιο Παΐσιο, το οποίο δείχνει
την αέναη πρόνοια της Υπεραγίας Θεοτόκου για το Γένος μας, την οποία
πρώτα ο Θεός, θα σας την διηγηθώ μια αλλά φορά!
«Βλέπουμε
μέσα στην Αγία Γραφή ότι όλοι σχεδόν οι Προφήτες ήταν συνυφασμένοι με
την ζωή και την ιστορία της θλίψης και τις χαρές του Έθνους του Ισραήλ.
Προφήτεψαν τις καταστροφές που θα έρχονταν, λόγο της αποστασίας τους από
τον ζώντα Θεό. Προφήτεψαν την Παλιγγενεσία του Έθνους τους. Πολλοί
Προφήτες έζησαν αυτές τις καταστροφές, ζυμώθηκαν με αυτόν τον ανυπότακτο
λαό και ταλαιπωρήθηκαν μαζί του. Δεν ήσαν αδιάφοροι αντιεισαγγελείς
αυτών των τιμωριών. Αυτή είναι η ζωή του κάθε Προφήτη. Το Προφητικό
κάλεσμα μέσα από την εκκλησία ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει….
Όμως
το προφητικό κάλεσμα έχει μεγαλύτερη ευρύτητα και αφορά όλη τη ζωή του
λαού. Με αυτήν την διάσταση δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει. Είναι από τα
υψηλά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Η μορφή του Κοσμά του Αιτωλού ήταν
καταλυτική για την ιστορία του έθνους μας. Είναι ο Προφήτης της
Ρωμηοσύνης που με το μαρτυρικό του αίμα ζωοποίησε τις σκλαβωμένες ψυχές
των ρωμηών. Τα Προφητικά του λόγια τα κράτησαν μέσα στις ψυχές τους
πολλές γενιές ρωμηών. Πολλά πράγματα ακόμη τα αναμένουμε να γίνουν.
Μίλησε για το μικρό και μεγάλο Ρωμαίικο. Μίλησε για τον προεδρικό στρατό
που θα πορεύεται για την πόλη. Μίλησε για τους φόρους που θα βάλουν στα
κοτέτσια και στα παράθυρα των σπιτιών, για την τηλεόραση, για το
τηλέφωνο, για την εκδήλωση άλλων γεγονότων που άλλα έγιναν και άλλα
αναμένονται να γίνουν.
Λένε
οι Άγιοι Πατέρες ότι του Προφήτη τα λόγια μόνο ένας άλλος Προφήτης
μπορεί να τα ερμηνεύσει. Αυτό το αισθάνθηκα κι εγώ στο προαύλιο της
Παναγούδας όταν ακούγαμε τον Πατέρα Παΐσιο να μας δίνει την ορθή
ερμηνεία για τα εξαμίλια που αναφέρει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Από
πολλούς πολλά έχουν αναφερθεί για το ποια είναι αυτά τα εξαμίλια. Αλλά ο
νέος Προφήτης της ρωμηοσύνης, ο μακαριστός γέροντας έδωσε την αληθινή
εξήγηση, κάτι το οποίο το ζούμε σήμερα εμφανώς μέσα από τις ταλαιπωρίες
του ελληνικού έθνους.
Θυμάμαι
που μας ανέφερε τον ενθουσιασμό του για το βιβλίο του υπουργού Ν. Μάρτη
περί μακεδονικού θέματος το πόσο σωστά έχει αναπτύξει αυτό το θέμα… γι’
αυτό είχε αναρτήσει στο δωμάτιό του εκεί που υποδεχόταν τον κόσμο την
προφητεία του Προφήτου Αργύρου για τους Μακεδόνες.
Τον
θυμάμαι να κρατάει το τετράδιο του Αγίου Αρσενίου… Για τα σημεία των
καιρών πολλοί έχουν ωφεληθεί αλλά και πολλοί έχουν παρεξηγήσει.
Στην
εποχή μας για την ρωμηοσύνη, αυτήν την κοινωνία των εθνών που έχουν ως
σύμβολο ενότητας την ορθοδοξία, για το ελληνικό έθνος αλλά και ειδικά
για την πορεία της εκκλησίας μίλησε μόνο ο γέροντας Παΐσιος…
Λένε
οι Πατέρες ότι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος όταν δίδονται υπάρχει
μια φυσική υποδοχή, δηλαδή μια φυσική κλίση ένα υπόστρωμα του φυσικού
χαρίσματος. Για παράδειγμα το κάλεσμα της κυβερνήσεως γίνεται σε ψυχές
που είναι ιδιαίτερα ηγεμονικές, το κάλεσμα της Σοφίας σε ψυχές που είναι
ιδιαίτερα οξυδερκείς και νοήμονες… εννοείται ότι όλη αυτή η ποικιλία
των ψυχών έχει περάσει μέσα από την κάθαρση και τον φωτισμό.
Βλέπουμε
για παράδειγμα τον Μέγα Βασίλειο να μην περιορίζει το ενδιαφέρον του
μόνο στην Καισάρεια, ενδιαφερόταν για το πώς πορευόταν οικουμενικά η
εκκλησία, γι’ αυτό τον ονομάζουμε οικουμενικό Διδάσκαλο.
Ερχόμενοι
στην περίπτωση του μακαριστού γέροντα πρέπει να θυμηθούμε ότι από τις
πρώτες μέρες που γεννήθηκε έζησε την προσφυγιά. Έχασε την πατρίδα του,
πήγε στο στρατό και πολέμησε για τις αξίες της ελληνικής φυλής μέσα στην
παραζάλη του εμφυλίου πολέμου.
Πόνεσε
για το λαό του Θεού, προσευχήθηκε υπέρ αυτού. Δεν περιορίστηκε στον
προσωπικό του αγιασμό γι’ αυτό και ο Χριστός μας τον ανέδειξε νέο
Προφήτη της Ρωμηοσύνης, μια συνέχεια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Τα
λόγια του παρηγορούν πλήθος ανθρώπων σε πολλά έθνη. Μπορώ να πω ότι η
Αγία μορφή του ενώνει όλη την Ορθόδοξη Οικουμένη, μιλάει στην καρδιά
όλων των Χριστιανών.
Θυμάμαι μια άλλη φορά που μας μίλαγε για τις δύσκολες ημέρες που θα έρθουν τις οποίες θα ζήσετε εσείς μας έλεγε.
Στο
τέλος όλων αυτών ο ΘΕΟΣ θα βοηθήσει την Ελλάδα, μάλιστα θα φτάσουν τα
έθνη να λένε μα τόσο πολύ ο Θεός αγαπάει την Ελλάδα και την βοηθάει;
Βέβαια αυτή η βοήθεια του Θεού δεν είναι επειδή το αξίζουμε και για την
αρετή μας αλλά για τα αίματα που έχυσαν οι πρόγονοί μας και περισσότερο
οι ψυχές των Αγίων και της μάνας μας της Παναγίας …
Προσωπικά
εύχομαι, ύστερα από το διεθνές ρεζίλι που ζούμε τώρα να
ευαισθητοποιηθεί ό Έλληνας χριστιανός και να αποδώσει καρπούς μετανοίας
διότι όλοι μας έχουμε ξεφύγει υπέρμετρα. Βλέπω ότι ο βίος και τα λόγια
του μακαριστού γέροντα συγκινούν πλήθος καρδιών.
Πολλοί άνθρωποι γνώρισαν μέσα από αυτόν τον Θεό, μεταμορφώθηκε όλη η ζωή τους. Έχω γνωρίσει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις.
Η μορφή του γέροντα λέει πολλά από μόνη της ιδιαίτερα τα χαρακτηριστικά του μάτια, με πολύ πόνο για τον λαό του θεού.
Εύχομαι
η μορφή του, ο βίος του και τα λόγια του σύγχρονου Αγίου να
ενδυναμώσουν πολλές ψυχές προς την μετάνοια και να τις ξεδιψάσουν με την
χάρη του Χριστού που τόσο ξεπήδησε πάνω του.
Ζωντανά
περιστατικά τα οποία ζήσαμε τα 11 αυτά χρόνια κοντά του είναι πάρα
πολλά και μερικά από αυτά που δεν υπάρχουν στα βιβλία.
Όταν
πήγα μικρό παιδί στο Άγιο Όρος στις 3 Ιουνίου του ‘83 ήταν πρώτη φορά
που τον συνάντησα. Όταν με είδε με ρώτησε πού πηγαίνω. Του είπα στον
γέροντα Παΐσιο. Μου λέει δεν είναι εδώ παιδί μου λείπει. Του λέω γέροντα
εσείς είσαστε. Μου απαντάει αμέσως, πήγες στον Άγιό σου στην
Θεσσαλονίκη να προσκυνήσεις; Του λέω γέροντα δεν πρόλαβα να πάω και
αμέσως μετά μου απαντάει τι κάνει ο φίλος μου ο πάτερ Νικόδημος στην
Πάτρα ο πατριώτης σου.
Θυμάμαι
πολλές φορές με πολύ έξυπνους τρόπους προσπαθούσε να διορθώσει και εμάς
αλλά και τους προσκυνητές που πήγαιναν κοντά του.
Όταν
ήθελα να αφήσω το σχολείο ο γέροντας διέβλεψε ότι δεν πρέπει να αφήσω
το σχολείο και όταν πήγα να του πω ότι σκέφτομαι αυτό το πράγμα πριν του
πω με ρώτησε, ήρθες να με ρωτήσεις ή να μου αναγγείλεις αυτό που έχεις
αποφασίσει. Λέω γέροντα θέλω να μου πείτε εσείς τι να κάνω και με ρώτησε
έτσι χαριέστατα, η σχολή σας έχει ψυγείο;… έχει απαντάω… κατάψυξη
έχει;.. έχει, ΄΄θα πάρεις τις σκέψεις σου αυτές που θες να τελειώσεις
την σχολή θα τις βάλεις στην κατάψυξη και αφού τελειώσεις την τρίτη
λυκείου τότε θα τις φέρεις να ξεπαγώσουνε και να δούμε τι θα κάνεις΄΄.
Ήρθε
ένας επισκέπτης με άσχημες σκέψεις και τον προτρέψαμε να έχει έναν
πνευματικό, να εξομολογείται, να μιλάει και άρχισε να μας ειρωνεύεται.
Τι χρειάζεται η εξομολόγηση έλεγε. Τον πήγα στον γέροντα. Όταν πήγαμε
σκάλιζε τον κήπο του, τον ρωτήσαμε, γέροντα τι κάνετε και απάντησε,
εξομολογώ τον κήπο μου, όταν τον εξομολογώ βγάζει πολύ καλά πράγματα και
κάνω και εξαγωγές, όταν τον αφήνω αξομολόγητο δεν κάνει προκοπή και
ταλαιπωρούμαι…
Ήταν
μια παρέα και έβγαλε ο γέροντας να κεράσει ένα λουκούμι, όταν έφτασε
στον τελευταίο το λουκούμι το έριξε κάτω, το πάτησε, το λέρωσε και του
είπε πάρτο να το φας. Λέει γέροντα είναι λερωμένο δεν μπορώ να το φάω.
Αυτό το λουκούμι σου αξίζει έτσι λερωμένο γιατί εσύ γράφεις άσχημα
πράγματα και λερώνεις τη νεολαία μας. Μάθαμε ότι ήταν σεναριογράφος και
έγραφε άσχημα σενάρια και λέρωνε τη νεολαία μας.
Κάποτε
ήρθε μια παρέα από την Αθήνα νομίζοντας ότι θα δουν κάποιον μάγο ή
φακίρη. Ο γέροντας κατάλαβε την σκέψη τους και έτσι έξω από το κελί του
βρήκαν μια ταμπέλα: «ζωολογικός κήπος κλειστός, η μαϊμού λείπει»
Στις
19 Ιανουαρίου του 1994 ήταν η τελευταία φορά που τον συνάντησα στο
μοναστήρι της Σουρωτής. Με συνάντησε στο πλοίο ένα παιδί που είχε
καρκίνο και είχε τρεις μήνες ζωής. Τον πήγα στην Σουρωτή. Όταν είδε τον
γέροντα άρχισε να κλαίει με λυγμούς και τον αγκάλιασε. Πρώτη φορά
συναντιόντουσαν και του είπε: «Γιώργο, παιδί μου, από το ίδιο πράγμα
υποφέρω και εγώ, αλλά επειδή εσύ είσαι καλό παιδί, και είσαι φιλότιμο
παιδί και αγαπάς και την Παναγία, η Παναγία θα σε κάνει καλά και θα
ζήσεις, μην φοβάσαι, έχε πίστη. Είναι παντρεμένος σήμερα με τρία
παιδάκια. Ο καρκίνος εξαφανίστηκε. Μας επισκέπτεται στο Άγιον Όρος.
Το
πρώτο περιστατικό που είχα ζήσει στο Άγιον Όρος ήταν με ένα παιδάκι
αυτιστικό. Όταν πήγε στον γέροντα ο πατέρας του παιδιού τον παρακάλεσε
με την προσευχή του να τον βοηθήσουν. Ο γέροντας είπε ότι δεν έχει
τίποτα και αστειευόμενος το έσπρωξε κάτω στο χώμα. Όταν σηκώθηκε από
κάτω είναι όπως είμαστε όλοι μας. Σήμερα είναι στην Πάτρα παντρεμένος με
δύο παιδάκια και δουλεύει στο πανεπιστήμιο.
Ένας
άρρωστος με ελεφαντίαση. Ήταν δύσκολα να πάει στον γέροντα όμως είπε
ότι ήταν ανάγκη. Όταν τον είδε ο γέροντας έκανε χιούμορ… βρε παιδί μου
του είπε είσαι σαν κινητό κρεοπωλείο. Κάθε φορά τον ακουμπούσε στο
σημείο που είχε το πρόβλημα. Όταν τον είδαμε ξανά θεωρήσαμε ότι ήταν
άλλος επισκέπτης. Ήρθε φυσιολογικός άνθρωπος.
Κάποτε
συνάντησα έναν ταξιτζή. Είχε την δική του εμπειρία… προσπαθούσαν χρόνια
να κάνουν παιδιά. Πήγε η γυναίκα του στην Σουρωτή, είχε πολύ κόσμο και
περίμενε στην σειρά της και όταν τον είδε έκανε τα παράπονά της που δεν
μπορούσανε να κάνουνε παιδιά. Θέλεις να κάνεις παιδί, την ρώτησε; Κάνε
κάνα δυο τώρα και βλέπουμε. Μετά από μερικές μέρες διεγνώσθη ότι ήταν
έγκυος και με δίδυμα.
Έλεγε σε πολλούς ανθρώπους το όνομά τους και δεν μας έκανε εντύπωση πλέον.
Σε
κάποιον κληρικό τον καλωσόρισε ο γέροντας και του είπε καλώς τον
Φίλλιπο. Λέει πάτερ Κώστα με λένε. Εγώ θέλω να σε λέω Φίλλιπο, πειράζει;
Όχι γέροντα άλλα Κώστα με βαπτίσανε. Μετά από λίγα χρόνια έγινε
κληρικός και στην χειροτονία τον ονόμασαν Φίλλιπο….
Την ευχή του να έχουμε.
