Δύο προϋποθέσεις υπάρχουν για να γίνει δεκτή η προσευχή μας από τον Θεό. Πρώτ’ απ’ όλα χρειάζεται βαθιά και μεγάλη πίστη στον Κύριο, με όλη μας την καρδιά να πιστεύουμε σ’ Αυτόν που ικετεύουμε. Και το δεύτερο, να μην υπάρχει ούτε ίχνος αμφιβολίας, κανένας δισταγμός στην καρδιά αλλά μόνο η πίστη, η πίστη στο άπειρο έλεος του Θεού. Μόνο η προσευχή που βγαίνει από καρδιά που είναι γεμάτη ελπίδα και πίστη ακούγεται από τον Θεό.
Εκτός απ’ αυτό η προσευχή θέλει επιμονή. Πρέπει να ξέρουμε ότι δεν θα λάβουμε αμέσως αυτό που ζητούμε. Πρέπει να δείξουμε ότι είναι σταθερή η ελπίδα που έχουμε στον Θεό και η επιμονή σ’ αυτά που ζητούμε.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε μια φορά στους μαθητές του την εξής παραβολή: «Τις εξ υμών έξει φίλον και πορεύεται προς αυτόν μεσονυκτίου και ερεί αυτώ· φίλε, χρήσον μοι τρεις άρτους, επειδή φίλος μου παρεγένετο εξ οδού προς με και ουκ έχω ο παραθήσω αυτώ· κακείνος έσωθεν αποκριθείς είπη· μη μοι κόπους πάρεχε· ήδη η θύρα κέκλεισται και τα παιδία μου μετ’ εμού εις την κοίτην εισίν· ου δύναμαι αναστάς δούναι σοι; λέγω υμίν, ει και ου δώσει αυτώ αναστάς δια το είναι αυτού φίλον, δια γε την αναίδειαν αυτού εγερθείς δώσει αυτώ όσων χρήζει» (Λουκ. 11:5-8).
Είπε και μια άλλη παραβολή για τη χήρα που την κατέτρεχε ο αντίδικός της, η οποία κάθε μέρα ερχόταν στον δικαστή και τον ζητούσε να την προστατέψει. Ο δικαστής αυτός ούτε τον Θεό φοβόταν, ούτε άνθρωπο ντρεπόταν. Κάθε φορά που ερχόταν την έδιωχνε από κοντά του αλλά εκείνη επέμενε.
Στο τέλος τον είχε κουράσει πολύ και είπε μέσα του: «Ει και τον Θεόν ου φοβούμαι και άνθρωπον ουκ εντρέπομαι, διά γε το παρέχειν μοι κόπον την χήραν ταύτην εκδικήσω αυτήν, ίνα μη εις τέλος ερχομένη υπωπιάζη με. Είπε δε ο Κύριος· ακούσατε τι ο κριτής της αδικίας λέγει· ο δε Θεός ου μη ποιήσει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού των βοώντων προς αυτόν ημέρας και νυκτός, και μακροθυμών επ’ αυτοίς;» (Λουκ. 18:4-7).
Ο Κύριος είπε ότι, αν ο άδικος κριτής υπάκουσε στο τέλος στην παράκληση της δυστυχισμένης χήρας, είναι δυνατόν να μην ακούσει ο Επουράνιος Πατέρας την προσευχή μας αν Τον παρακαλούμε με την ίδια επιμονή που αυτή παρακαλούσε τον δικαστή; Με την ίδια βαθιά πίστη και επιμονή που είχε η χήρα πρέπει εμείς πάντα να προσευχόμαστε στον Θεό.
Από το βιβλίο: Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και ομιλίες, τόμος Γ’. Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 145 (απόσπασμα).
