Του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Την Κύπρο και την Ελλάδα επισκέπτεται ο Πάπας Φραγκίσκος τις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου.
Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Είναι λίαν διαφωτιστικά όσα σημειώνει ο Αρχιμ. Κωνσταντίνος Ραμιώτης στο βιβλίο του «Η μαγεία υπό το φως της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Αναφέρει, λοιπόν, ότι ο Παπισμός όχι μόνο δεν παραδέχεται την αυθεντία του Αποστολικού αξιώματος του Αγίου Αποστόλου Παύλου αλλά επιπλέον έχει καταδικάσει κάθε αντίθετη διδασκαλία. Παραθέτει μάλιστα και τη μαρτυρία του Paul Fr. Ballester Convalier, Ισπανού στην καταγωγή, πρώην Ρωμαιοκαθολικού μοναχού, ο οποίος επέστρεψε στην Ορθοδοξία μελετώντας την παπική εκκλησιολογία και εντοπίζοντας τα προβληματικά της σημεία. Στο βιβλίο του «Η επιστροφή μου εις την Ορθοδοξίαν» ο πρώην Ρωμαιοκαθολικός μοναχός αναφέρει ότι το διάταγμα της 24ης Ιανουαρίου 1647 του Πάπα Ιννοκεντίου του 10ου αναθεματίζει ως αιρετικό κάθε Χριστιανό που θα τολμούσε να πιστέψει, να ακολουθήσει ή να μεταδώσει σε άλλους τη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου περί της αυθεντίας του αποστολικού του αξιώματος. Το διάταγμα περιέχει τη θεωρία ότι ο Απόστολος Παύλος διατελούσε υπό την μοναρχική εξουσία του Αποστόλου Πέτρου, του Πρώτου των Παπών και βασιλέων της Εκκλησίας! Πρόκειται για ξεκάθαρη υποβάθμιση του αποστολικού αξιώματος και υποτίμηση του προσώπου του Αποστόλου Παύλου ώστε και με τον τρόπο αυτό να θεμελιωθεί η παπική κακοδοξία του Πρωτείου.
Το παραπάνω διάταγμα μάλιστα δεν είναι το μοναδικό κείμενο σαφούς αμφισβήτησης του Αποστόλου Παύλου και της αποστολικής του ιδιότητος. Σε δύο παλαιότερες αποφάσεις της Ιεράς Εξέτασης, το 1327 και το 1351 ο Πάπας Ιωάννης ο 22ος και ο Πάπας Κλήμης ο 6ος είχαν αναθεματίσει και καταδικάσει κάθε άνθρωπο και θεωρία που θα τολμούσε να αρνηθεί ότι ο Απόστολος Παύλος είχε διατελέσει κάτω από τις διαταγές της απόλυτης εξουσίας του Πρώτου των Παπών, του Αποστόλου Πέτρου. Για τους ίδιους λόγους ο Πάπας Μαρτίνος ο 5ος είχε αναθεματίσει τον Ιωάννη Χους στη Σύνοδο της Κωνστάντσας. Αλλά και άλλοι Πάπες είχαν επαναλάβει τις ίδιες καταδίκες, μεταξύ των οποίων ο Πίος ο 9ος, ο Πίος ο 10ος και ο Βενέδικτος ο 14ος. Η αμφισβήτηση λοιπόν του αποστολικού αξιώματος του Αγίου Αποστόλου Παύλου αποτελεί μία ακόμη κακοδοξία και διαχρονική πλάνη του Παπισμού, διόρθωση της οποίας ποτέ δεν επιχειρήθηκε, ακριβώς διότι η κακοδοξία αυτή θέτει ισχυρό θεμέλιο λίθο στην κυρίως κακοδοξία του παπικού πρωτείου.
Με δεδομένες τις παραπάνω θεολογικές θέσεις των Παπικών περί του Αποστόλου Παύλου η δήθεν ευλαβική επίσκεψη του Πάπα στις Ορθόδοξες χώρες, όπου κήρυξε ο Απόστολος των Εθνών, φαντάζει τουλάχιστον υποκριτική και είναι σίγουρα ψευδεπίγραφη.
Η «καθησυχαστική» απάντηση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στον Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέα ότι η επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών είναι αυστηρώς εθιμοτυπική μοιάζει περισσότερο με έγγραφη διαβεβαίωση πολιτικού άνδρα ή κάποιου διπλωμάτη και όχι με θεολογική τοποθέτηση που θα άρμοζε στα χείλη Ορθόδοξου Αρχιεπισκόπου. Ασφαλώς τίποτε πλέον δεν μας ξαφνιάζει καθώς δεν είναι ούτε ή πρώτη ούτε δυστυχώς η τελευταία φορά που οι εκκλησιαστικοί μας ταγοί υιοθετούν διπλωματική γλώσσα αντί θεολογικών επιχειρημάτων. Ας μην λησμονούν όμως ούτε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ούτε όσοι ελαφρά τη καρδία σπεύδουν σε συνάντηση με τον Πάπα ότι οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν, όπως μας δίδαξε ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Τέλος, εάν κανείς δεν φορέσει τα γυαλιά της παπικής κακοδοξίας και διαστροφής του αποστολικού λόγου, προφανώς με ευκολία μπορεί να αντιληφθεί τι εννοούσε ο Απόστολος Παύλος όταν έλεγε: « Ἑβραῖοί εἰσι; κἀγώ· Ἰσραηλῖταί εἰσι; κἀγώ· σπέρμα Ἀβραάμ εἰσι; κἀγώ· διάκονοι Χριστοῦ εἰσι; παραφρονῶν λαλῶ, ὑπὲρ ἐγώ·» (Β΄ Κορινθ. ια΄, 22-23).
