«Ευλόγησον τον στέφανον του ενιαυτού
της χρηστότητός σου» (Κοινωνικό εορτής)
Η ευαγγελική περικοπή που ακούστηκε σήμερα στους Ναούς μας περιέχει μια Προφητεία. Προφητεία που την είπε ο Ησαΐας οκτώ αιώνες πριν έλθει στον κόσμο ο Κύριος. Προφητεία που αναφέρεται στο Χριστό Σωτήρα-Μεσσία και στο έργο το μεσσιανικό της σωτηρίας του ανθρώπου που Εκείνος επετέλεσε. Γι’ αυτό και έχει χαρακτηριστεί μεσσιανική. Ακούστε την:
«Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ ου είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν» (Ησ. 61:1).
Δηλαδή: Πνεύμα Κυρίου μένει και επαναπαύεται σε μένα το Μεσσία, γιατί ο Κύριος ως άνθρωπο με έχρισε και με απέστειλε να φέρω το χαρούμενο μήνυμα της σωτηρίας στους πνευματικά φτωχούς που στερούνται του Κυρίου τη χάρη, να θεραπεύσω αυτούς που η καρδιά τους έχει συντριβεί κάτω από το βάρος της αμαρτίας, να κηρύξω άφεση και ελευθερία στους δούλους και αιχμαλώτους της αμαρτίας, να χαρίσω ανάβλεψη σ’ εκείνους που έχουν σκοτισμένο και τυφλωμένο το νου και τη διάνοια, να απολύσω και στείλω ελεύθερους τους καταπληγωμένους και κατασυντριμμένους από την αμαρτία, να κηρύξω την έναρξη μιας νέας εποχής, που είναι ευάρεστη στο Θεό και επιθυμητή κι ευπρόσδεκτη στους ανθρώπους.
Ελπιδοφόρα και πασίχαρη αληθινά επαγγελία. Επιγραμματικά, με μεστές και σαφείς εκφράσεις διαγράφει το κήρυγμα και το σωτηριώδες έργο του Σωτήρος Χριστού.
Πόσες γενιές δεν τράφηκαν μ’ αυτό το μήνυμα! Επί πόσους αιώνες δεν παρηγορήθηκε η ψυχή των σεβομένων το Θεό ανθρώπων και δε διδάχτηκε να περιμένει με υπομονή και πόθο την ώρα που θα ερχόταν ο Μεσσίας!
Μέσα στον καθημερινό του πόνο πολλές φορές παρεξήγησε ο λαός του Θεού τα προφητικά αυτά λόγια. Νόμισαν κάποτε πως ο αναμενόμενος Σωτήρας θα τους λύτρωνε από την αιματοχυσία της Βαβυλώνος. Πίστεψαν άλλοτε πως θα τους έσωζε από τους ποικιλώνυμους εχθρούς ή θα τους χάριζε την ίαση των ασθενειών και των πόνων τους. Κι όταν ακόμη ήρθε στη γη ο Χριστός ήλπισαν μόνο πως θα θεράπευε ο Κύριος τους ασθενείς και θα τους λύτρωνε από τη δουλεία του κατακτητή.
Αλλά το έργο του Κυρίου δεν ήταν τόσο περιορισμένο. Ούτε αφορούσε μόνο τον Ισραηλιτικό λαό. Η θεραπεία των παραλυτικών, η ανάβλεψη των τυφλών, η απελευθέρωση των δαιμονισμένων, ο χορτασμός των νηστικών ακροατών Του και ακολούθων, η ανάσταση ακόμη των νεκρών ήταν η αρχή. Το ξεκίνημα. Ο τύπος.
Η θεραπεία, η ελευθερία, η δικαίωση, ο χορτασμός, η ανάσταση δεν περιοριζόταν στο σώμα και τις απαιτήσεις του. Δεν σταματούσε στις υλικές ανάγκες. Απευθυνόταν το κήρυγμα του Σωτήρος Χριστού και η λύτρωση σ’ ολόκληρο τον άνθρωπο. Και στο σώμα και στην ψυχή του. Προπαντός στην ψυχή και τους πόθους της.
Προχωρούσε από τα εμφανή και υλικά στα βαθύτερα και πνευματικά. Ήταν του Μεσσία η παρουσία ολοκληρωτική απελευθέρωση και ευημερία. Ήρθε ο Κύριος, για να χαρίσει μιαν οριστική ελευθερία, μια ουσιαστική δικαιοσύνη, μια αναφαίρετη ολοκληρωτική ειρήνη, μια αγάπη δημιουργική που θα απολάμβαναν όλοι όσοι θα τη δεχόντουσαν.
* * *
Να ποιο είναι το περιεχόμενο και η μορφή της καινούριας εποχής που κήρυξε και εγκατέστησε στη γη μας ο ενανθρωπήσας Θεός. Δημιουργήθηκε με τη σάρκωση, με τη διδασκαλία και τη θυσία Του η καινούρια κτίση. Η νέα εποχή της χάριτος άρχισε. Άνοιξαν διάπλατα του Ουρανού οι πύλες. Η βασιλεία του Θεού εγκαταστάθηκε στον κόσμο μας. Έτοιμη να θρονιαστεί σε κάθε καρδιά. Σε κάθε καρδιά που τη λαχταράει. Που ζητάει το λυτρωμό από το άγχος του φόβου και το σκοτισμό και τον πόνο της αμαρτίας.
Και συνεχίζεται αυτή η καινούρια εποχή. Κάθε μέρα το σάλπισμα ακούγεται. Καλεί και νέους πιστούς. Νέους τραυματισμένους και συντριμμένους από της αμαρτίας τα βέλη να τους θεραπεύσει. Νέους δούλους και αιχμαλώτους του κακού και της κακίας να τους απελευθερώσει. Άλλους τυφλούς να τους χαρίσει το φως. Άλλους νεκρούς για ν’ αναστήσει.
«Όσοι πιστοί προσέλθετε» (Β’ Κορ. 6:2). Όστις θέλει ακολουθείτω. «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος. Ιδού νυν ημέρα σωτηρίας». Τώρα. Σήμερα. Αυτή τη στιγμή που αισθάνεσαι την ανάγκη. Τούτη την ώρα που νιώθεις τη διάθεση. Μη διστάσεις.
* * *
Αυτήν την αλήθεια κάθε χρόνο σαν σήμερα μας υπενθυμίζει με το ευαγγελικό ανάγνωσμα η Αγία μας Εκκλησία. Η πρώτη Σεπτεμβρίου είναι η αρχή του Εκκλησιαστικού έτους. Η αρχή ενός κύκλου εορτών που βοηθάει να ζήσουμε πιο έντονα όσα ο Λυτρωτής Κύριος επετέλεσε και χάρισε. Μιας αλυσίδας εορτών που προβάλλει ευγενικές ψυχές που αγωνίστηκαν να υλοποιήσουν το κήρυγμα Του Σωτήρος Χριστού. Μιας σειράς ευκαιριών που μας καλούν να στρέψουμε πιο συστηματικά και έντονα το νου και την καρδιά προς το Ευαγγέλιο και τη σταυρική θυσία Του.
Μη μένουμε ξένοι σ’ αυτό το προσκλητήριο του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Η ανταπόκρισή μας σ’ αυτό θα μας καταστήσει ελεύθερους, δυνατούς, ευεργετικούς. Θα μας χαρίσει τη βαθιά πνευματική ικανοποίηση που φέρνει η ταύτιση μαζί Του. Θα μας δώσει όλες εκείνες τις απολαύσεις που επιφυλάσσει η είσοδος στον «ενιαυτόν του Κυρίου». Στην καινούρια λαμπρή εποχή της θεϊκής χάριτος.
Από το βιβλίο: Πολυκάρπου Βαγενά, Μητροπολίτου Κερκύρας, «Ελθέτω η βασιλεία σου», τ. Β’, σελ. 271.
