Κυριακή 5 Ιουλίου 2020

Ἡ ἀγάπη, ἡ παράκλησις, ἡ ταπείνωσις καὶ ἡ πίστις





ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Γαλ. ε΄ 22 – στ΄ 2
Εὐαγγέλιον: Ματθ. η΄ 5-13
Ἦχος: γ΄.-Ἑωθινόν: Δ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
“Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς
ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς” (Ματθ. Η΄ 8)
Ἡ ἀγάπη, ἡ παράκλησις, ἡ ταπείνωσις καὶ ἡ πίστις
Ρωμαῖος ἑκατόνταρχος, εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος πλησιάζει τὸν Κύριον. Καὶ ὄχι ἁπλῶς τὸν πλησιάζει, ἀλλὰ γονυπετεῖ ἐνώπιόν Του καὶ τὸν παρακαλεῖ… Ἔχει ἀκούσει διὰ τὸν Κύριον καὶ τὰ θαύματά Του καὶ ἔρχεται νὰ παρακαλέσῃ διὰ τὸν δοῦλόν του, ὁ ὁποῖος εἶναι παράλυτος καὶ βασανίζεται ἀπὸ τὴν ἀσθένειά του!

 Ὁ Κύριος προθυμοποιεῖται νὰ ἐπισκεφθῇ τὸν ἀσθενῆ ἐκεῖ στὸν οἶκο τοῦ ἑκατοντάρχου καὶ νὰ τὸν θεραπεύσῃ, ἀλλά… ὁ ἑκατόνταρχος – θὰ λέγαμε – ἐκπλήσσει ὅλους τοὺς ἀκολουθοῦντας τὸν Διδάσκαλον, “ἐμποδίζοντας” τὸν Κύριο! Καὶ τοῦτο, ὄχι διὰ νὰ μὴ ὑποβάλῃ εἰς κόπον τὸν Ἰησοῦν, ἀλλὰ διότι θεωρεῖ τὸν ἑαυτόν του, ἀνάξιον – καθότι, ἐθνικὸς καὶ εἰδωλολάτρης, – νὰ ἔμβῃ ὁ Ἅγιος Διδάσκαλος εἰς τὴν οἰκίαν του! “Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου” (Ματθ. Η΄ 8). Ὁ Κύριος θαυμάζει καὶ ἐπαινεῖ, μὲ λόγια μοναδικά, τὴν πίστιν τοῦ Ἑκατοντάρχου καὶ “ὑποτασσόμενος” εἰς τὴν παράκλησιν τοῦ Ρωμαίου ἀξιωματούχου, δίδει τὴν θεραπείαν εἰς τὸν ἀσθενοῦντα δοῦλόν του.
Τέσσαρας βασικὰς ἀρετάς, βλέπομεν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, εἰς τὴν ὅλην στάσιν καὶ συμπεριφορὰν τοῦ ἑκατοντάρχου. Πρώτην, τὴν ἀγάπην του πρὸς τὸν δοῦλον του… Μάλιστα εἰς μίαν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν, οἱ εὐγενεῖς Ρωμαῖοι, εἶχον τοὺς δούλους των ὡς ἀνδράποδα καὶ περιφρονητικῶς τοὺς ἀπεκάλουν “res“, δηλαδή, “πρᾶγμα”, ἀντικείμενον καὶ ὄχι πρόσωπον! Δευτέραν, βλέπομεν τὴν παράκλησιν! Παρ᾿ ὅτι ἀξιωματοῦχος καὶ μάλιστα Ρωμαῖος, …παρακαλεῖ! Αἰσθάνεται μικρὸς πρὸ τοῦ Κυρίου καὶ δὲν ἐντρέπεται νὰ τό… δείχνῃ δημοσίως! Ἔχει τὴν αἴσθησιν ὅτι τὸ ἀξίωμά του καὶ τὸ κῦρος του ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, δέν… ὑπάρχουν καὶ διὰ τοῦτο πίπτει πρὸ τῶν ποδῶν τοῦ Χριστοῦ μας! Εἰς τὴν κίνησίν του αὐτήν, ὑπογραμμίζομεν τὴν τρίτην κορυφαίαν ἀρετὴν τῆς ταπεινώσεως! Ἡ παράκλησις καὶ μόνη πρὸς τὸν Χριστὸν – θὰ ἔλεγον κάποιοι – ἴσως καὶ νὰ ἀρκοῦσε διὰ τὸν ἑκατόνταρχον! Ὅμως εἶναι… ταπεινὸς καὶ σεμνός! Ἐνῶ ὅλοι ἀνέμενον νὰ χαρῇ καὶ νὰ κολακευθῇ ἀπὸ τὴν ἀνταπόκρισιν τοῦ Κυρίου, ἐκεῖνος ἀρνεῖται τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Διδασκάλου καὶ μάλιστα μὲ μίαν συγκινητικωτάτην δικαιολόγησιν, …“οὐκ εἰμὶ ἱκανός”!
Ἡ τετάρτη δὲ σπουδαία ἀρετή του, εἶναι ἡ, τῆς πίστεως! Εἶναι βέβαιος διὰ τὴν δύναμιν τοῦ Κυρίου! Ἀκόμη δὲ περισσότερον, βέβαιος διὰ τὴν δύναμιν τοῦ Λόγου Του˙ “μόνον εἰπὲ λόγῳ“! Θεωρεῖ ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἀληθινὸς Θεός! Τὰ λόγια μὲ τὰ ὁποῖα ἐνισχύει τὸν ἰσχυρισμόν του, μόνον τὴν τοιαύτην πίστιν του τονίζουν! “Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ” (Ματθ. Η΄ 9). Βλέπει τὸν Κύριον, ὡς ἐξουσιαστὴν καὶ ἐντολοδότην τῆς ἀκτίστου φύσεως καὶ δυνατόν, νὰ δύναται ἐκ τοῦ μακρόθεν νὰ ἐπιβάλλεται εἰς τήν… ἀσθένειαν! Βλέπει ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα, μόνον πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι εἰς τὸν Θεόν, ἄνθρωποι, ἠδύναντο νὰ διακρίνουν καὶ παρὰ τὴν Ρωμαϊκήν του ἰδιότητα θεωρεῖ ὑποχρέωσίν του νὰ τὰ ἐπιδεικνύῃ καὶ νὰ τὰ ὁμολογῇ.
Ἡ ἀναπόφευκτος… σύγκρισις!
Ἡ ἀπάντησις τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν Πίστιν ταύτην τοῦ ἑκατοντάρχου, καταδεικνύει κάποιας… προτιμήσεις τοῦ Κυρίου! Δεικνύει, ὁ Διδάσκαλος, ποία εἶναι ἐκείνη ἡ Πίστις, ἡ ὁποία Τὸν συγκινεῖ καὶ εἰς τὴν ὁποίαν ἀρέσκεται. “ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον” (Ματθ. Η΄ 10). Οὔτε μεταξὺ τῶν Γραμματέων καὶ τῶν Φαρισαίων, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἀναμέσον τοῦ ἠγαπημένου λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τῶν Ἑβραίων, εἶδεν ὁ Παντογνώστης Κύριος, τὴν Πίστιν τούτου τοῦ Ἐθνικοῦ. Ὑπογραμμίζει δὲ τὴν διαπίστωσιν αὐτὴν μὲ τὴν φράσιν, “ἀμὴν λέγω ὑμῖν”, δηλαδή, “τὴν ἀλήθειαν σᾶς λέγω”, διὰ νὰ καταλάβωμεν ὅτι δὲν θὰ πρέπῃ νὰ ἔχωμεν τὴν παραμικρὰν ἀμφιβολίαν, εἰς τοῦτον τὸν Θεῖον Λόγον!
Πολλοὶ ἐξ ἡμῶν, θεωροῦμεν ὅτι ἔχομεν τὴν ἀπαιτουμένην πίστιν! Εἴτε διότι ἐκκλησιαζόμεθα τακτικῶς, εἴτε διότι μεταλαμβάνομεν τῶν Ἀχράντων καὶ Ἀθανάτων Μυστηρίων, εἴτε διότι ἐξομολογούμεθα καὶ προσευχόμεθα καὶ νηστεύομεν καὶ ἐλεοῦμεν καὶ προσπαθοῦμεν νὰ τηρήσωμεν τὰς Θείας ἐντολάς. Ὅμως, πέραν τῶν Θείων διατάξεων τὰς ὁποίας καλούμεθα νὰ ἐφαρμόζωμεν, ἡ πίστις εἶναι κυρίως ἡ ἀπόλυτος ἐμπιστοσύνη μας πρὸς τὸν Θεόν. Δὲν καλούμεθα νὰ ὁμολογήσωμεν Πίστιν εἰς τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ Πίστιν εἰς τὴν Θείαν Αὐτοῦ πρόνοιαν καὶ Παντοδυναμίαν. Εἰς τὸν Ἑκατόνταρχον, αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν Πίστιν διακρίνει, ἀξιολογεῖ καὶ ἐπαινεῖ ὁ Κύριος˙ τὴν βεβαιότητά του, ὅτι, καὶ ἐκ τοῦ μακρόθεν, καὶ δι᾿ ἑνὸς καὶ μόνου Λόγου Του, καὶ ὡς ἔχων ἐξουσίαν, δύναται ὁ Χριστὸς νὰ θεραπεύσῃ τὸν ἀσθενοῦντα δοῦλον του. Ἐδῶ ἦτο καὶ ἡ διαφορὰ μεταξὺ ταύτης τῆς Πίστεως καὶ τῆς “φαινομένης” ἐκείνης, τὴν ὁποίαν ἐπεδείκνυον οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι! Ἐκείνης, τὴν ὁποίαν “ἐκαυτηρίασε” καὶ ἤλεγξεν ὁ “γινώσκων καρδἰας καὶ νεφρούς”, Κύριος, καὶ συνιστοῦσεν εἰς τὸν Λαόν, “πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι” (Ματθ. ΚΓ΄ 3).
Εἶναι ἐκείνη ἡ “πίστις”, ἡ ὁποία ἀκούεται μόνον διαφημιζομένη ἐκ τοῦ στόματος ἡμῶν, ἀλλὰ μὴ διακρινομένη εἰς τὰς κινήσεις καὶ τὰς πράξεις μας!
Ἡ “πίστις” ἡμῶν
Ἀπολαμβάνομεν, πολλάκις, εἰς τὰς τοιαύτας διηγήσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀνθρώπους ὡς ὁ ἑκατόνταρχος ἢ ἡ Χαναναία ἢ κάποιοι δύο τυφλοὶ ἢ καὶ κάποιοι ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἀπήλαυσαν τὰς εὐεργεσίας τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ἔχοντες ὡς θεμέλιον τὴν Πίστιν των. Ὅμως αἱ διηγήσεις αὗται, καθὼς καὶ ὅλη ἡ Ἁγία Γραφή, δὲν ἐγράφη διὰ νά… ἀπολαμβάνωμεν τὰς τοιαύτας διηγήσεις, ἀλλὰ διὰ νὰ παραδειγματιζώμεθα καὶ κινούμεθα… διδασκόμενοι καὶ ἐφαρμόζοντες τήν… Πίστιν ταύτην! Πολλάκις διακρίνομεν εἰς τὸν ἑαυτόν μας τὴν “κενότητα” καὶ ἔλλειψιν τῆς πίστεως! Ὅσον καὶ ἂν θέλωμεν – ὡς προείπομεν – νὰ θεωρῶμεν “πιστοὺς” τούς… ἑαυτούς μας, ἡ καθημερινότης θὰ μᾶς… διαψεύδῃ! Ἂς ταπεινωθῶμεν λοιπόν, καὶ ἂς πλησιάσωμεν τὸ Κύριον μὲ τοὺς ὡς ἄνω λόγους τοῦ ἑκατοντάρχου, – “Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανός…” – καὶ τότε – εἴθε! – ὄχι μόνον νὰ ἀκούσωμεν παρὰ τοῦ Κυρίου, “καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι”, ἀλλὰ καὶ νὰ γευθῶμεν τοὺς καρποὺς τῆς τοιαύτης Πίστεώς μας. Ἀμήν.

Αναρτήθηκε από
Ετικέτες , ,