«Ο ΛΟΓΟΣ Σὰρξ ἐγένετο» (Ἰωάν.1,14).
Αὐτὸ εἶναι τὸ πλέον χαρμόσυνο καὶ ἐλπιδοφόρο ἄγγελμα τῆς ἱστορίας,
διότι τὸ ὑπέρτατο αὐτὸ γεγονὸς ἀποτελεῖ τὴν ἀπαρχὴ τῆς σωτηρίας τοῦ
ἀνθρωπίνου γένους. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ σκοπὸ νὰ γίνει κατὰ
χάριν Θεός, κοινωνὸς τῆς δικῆς Του μακαριότητας. Ἀλλὰ ἀπέτυχε, μὲ τὴν
πτώση του. Καὶ γι’ αὐτὸ ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ δώσει ξανὰ τὴ
δυνατότητα στὸν ἄνθρωπο νὰ γίνει Θεός.
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος διευκρινίζει πὼς
γιὰ τὴ «δική μας αἰτία ἔγινε ἡ ἀφορμή, γιὰ νὰ κατέβει στὴ γῆ· ἡ δική μας
παράβαση προκάλεσε τὴ φιλευσπλαγχνία τοῦ Λόγου γιά μᾶς, ὥστε νὰ ἔλθει
κοντά μας ὁ Κύριος καὶ νὰ παρουσιαστεῖ στοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ δική μας
ὑπόθεση Ἐκεῖνος σαρκώθηκε· καὶ γιὰ τὴ δική μας σωτηρία, ἀπὸ ὑπερβολικὴ
ἀγάπη γιά μᾶς, καταδέχτηκε νὰ ντυθεῖ καὶ ἐμφανιστεῖ μὲ ἀνθρώπινο σῶμα»
(Περὶ Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου). Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου φανερώνει
περίτρανα τὴν ἄμετρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἡ ὁποία φτάνει,
ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὥς τὴν ἑκούσια «κένωση» καὶ τὴν
ταπείνωση. Ὁ Χριστός, γιὰ χάρη τῆς σωτηρίας μας «ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν
δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς
ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ
σταυροῦ» (Φιλιπ. 2, 7-8).
Εἶναι ἀνάγκη, λοιπόν, αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες,
νὰ παραμερίσουμε τὸν κοσμικὸ καταναλωτικὸ οἶστρο καὶ νὰ στοχαστοῦμε τὸ
ἄμετρο βάθος τῆς θείας δωρεᾶς, τὴν ἀπολύτρωσή μας ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία τοῦ
διαβόλου, τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας, τὴ φθορὰ καὶ τὸ θάνατο. Νὰ ὑμνήσουμε
τὸν δι’ ἡμᾶς νηπιάσαντα Θεό μας! Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα! Καλὰ
Χριστούγεννα! Καλὸ ἅγιο Δωδεκαήμερο!
