Περιπέτεια, ἀγωνία, δράση, ἐπανάσταση, νεοεποχήτικος ζόφος, «μυστικές ἑταιρεῖες», «καταστροφικές λατρεῖες», ἀντι-μαγεία, ἀντι-αποκρυφισμός εἶναι κάποια ἀπό τά συστατικά τῆς θαυμάσιας αὐτῆς πνευματικῆς τροφῆς γιά νέους (καί γιά ὅσους αἰσθάνονται νέοι) ὅλων τῶν ἡλικιῶν. Αὐτό ὅμως, πού ἀπογειώνει αὐτήν τήν «συνταγή», εἶναι ὁ ἐμπλουτισμός της μέ τά ὑψηλῆς πνευματικῆς θρεπτικῆς ἀξίας «συστατικά», ὅπως εἶναι οἱ χριστιανικές ἀρχές καί ἀξίες, ἡ ὀρθόδοξη παιδαγωγική, ἡ ἀντιαιρετική ἀσπίδα, καί ἡ νοερά προσευχή, ἡ εὐχή, δηλαδή τό παντοδύναμο ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, «τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα» (Φιλ. 2, 9)!
Οἱ γενιές πού τώρα εἶναι παπποῦδες/γιαγιάδες καί κυρίως αὐτές πού εἶναι γονεῖς, ἔχουν θραύσει τούς κρίκους τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί ἀπέκοψαν τίς νέες γενεές ἀπό τίς ζωογόνες ρίζες Της. Ἐπιπλέον, τρέφουν καί πληρώνουν τίς καρδιές τῶν νέων μέ σατανικά ξυλοκέρατα, καθώς ὅ,τι ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό, προσκολλᾶται στίς (ποικίλες, πρωτότυπες καί ἀμέτρητες) παγίδες τοῦ Πονηροῦ. Τό μυθιστόρημα αὐτό εἶναι ἕνα ἀντιστάθμισμα σέ ὅλα αὐτά, ἀφοῦ προσπαθεῖ νά ἐπαναφέρει τόν σύγχρονο, καί ἐν πολλοῖς, λανθασμένο τρόπο σκέψης, στίς «ἐργοστασιακές», θά λέγαμε, «ρυθμίσεις» του, καθώς εἶναι ζωντανό, ἐπίκαιρο, παραθέτει ἀλήθειες καί ἐν τέλει, τήν Ἀλήθεια.
