ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 28η Νοεμβρίου 2025.
ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ «ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ»
(Αναφορά στους πραγματικούς στόχους τοιούτων εκδηλώσεων)
Ο Οικουμενισμός είναι η σύγχρονη μεγάλη πρόκληση και δοκιμασία, το μεγάλο άλγος στην Εκκλησία, ο οποίος αμφισβητεί ευθέως την μοναδικότητάς της, ως μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού, ως μοναδική να επεργάζεται και να προσφέρει σωτηρία σε όσους ανθρώπους εντάσσονται οργανικά σ’ Αυτή. Ως γέννημα των αιρετικών και εκτός αυτής παραγόντων, πασχίζει εδώ και έναν αιώνα να σύρει την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία στην χοάνη των αιρέσεων και των πλανών, με απώτερο στόχο να χάσει την μοναδικότητά της και την δύναμη να επιτελεί το επί γης σωστικό της έργο.
Ο Οικουμενισμός ενέχει από τη φύση του το στοιχείο της δολιότητας, καθότι σκοπεύει να συγκεραστεί η αλήθεια με το ψεύδος, να άρει τα στεγανά, τα οποία ορίζουν την Εκκλησία του Χριστού μοναδιό φορέα της αλήθειας, η οποία, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές στις ανακοινώσεις μας, είναι συνώνυμη με την σωτηρία, καθότι, σύμφωνα με την διαβεβαίωση του Κυρίου μας, «γνώσεσθε τὴν Ἀλήθειαν, καὶ ἡ Ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιωάν.8,32). Και φυσικά δεν πρόκειται απλά για γνωστική προσέγγιση των αιωνίων αληθειών της Θείας Αποκαλύψεως, αλλά για αποδοχή και οντολογική μετοχή στην Ένσαρκη Αλήθεια, που είναι ο Χριστός.
Είναι γνωστό πως πίσω από τους φορείς του ψεύδους, που είναι οι αιρέσεις, οι πλάνες και οι θρησκείες του κόσμου, βρίσκεται ο «πατήρ του ψεύδους» (Ιωάν.8,44), ο αρχέκακος διάβολος, ο οποίος μάχεται το Θεό και μισεί θανάσιμα τον άνθρωπο, πασχίζοντας να ματαιωθεί το σχέδιο της σωτηρίας του. Στους έσχατους και αποκαλυπτικούς καιρούς μας μηχανεύτηκε την χειρότερη πλάνη όλων των εποχών, τον Οικουμενισμό, ο οποίος διαφέρει κατά τούτο από τις παλιές πλάνες: δεν απορρίπτει τίποτε και δεν αποδέχεται καμιά αποκλειστικότητα. Τα πάντα χωρούν σε αυτόν, η αλήθεια και οι πλάνες. Προβάλλεται ως μοντέρνο σύστημα ιδεών, ως ειρηνιστικός φορέας, υποσχόμενος ότι θα φέρει στον αείποτε ταραγμένο κόσμο την πολυπόθητη ειρήνη, την καταλλαγή, την συμφιλίωση, την ανεκτικότητα, την κατανόηση, την αγάπη.
Αλλά όλες αυτές οι «επαγγελίες» είναι τα «εργαλεία» του, να γίνει αποδεκτός από τον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος αποκαμωμένος από την διαχρονική κακοδαιμονία, «επενδύει» σ’ αυτόν. Έχοντας απορρίψει την Ένσαρκη Ειρήνη, το Χριστό, ο Οποίος «εστιν η ειρήνη ημών» (Εφ.2,14), την αναζητά σε λάθος κατεύθυνση, εκεί που δεν υπάρχει ο Χριστός, στον Οικουμενισμό. Και δυστυχώς την ειρήνη και την ενότητα αναζητούν σ’ αυτόν και πολλά και σημαίνοντα εκκλησιαστικά πρόσωπα. Θεωρούν ως «μόνη λύση» στις θρησκευτικές έριδες και τον χριστιανικό πολυκερματισμό, τη συμμετοχή της Εκκλησίας στις «τάξεις» του Οικουμενισμού, στην αναγκαιότητα ενός ιδιότυπου θρησκευτικού συγκρητισμού. Να θυμίσουμε την περίεργη και εκκλησιολογικά απαράδεκτη ρήση πολλών υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών προσώπων, περί «εξόδου της Εκκλησίας από την απομόνωσή της και το άνοιγμά της στον κόσμο», η οποία υπήρξε και το κεντρικό σύνθημα στην (ευτυχώς πια παραγκωνισμένη και λησμονημένη) «Σύνοδο» της Κρήτης (2016), η οποία δεν είδε εν χώρω και χρόνω υφιστάμενες αιρέσεις και κακοδοξίες. Λες και η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, ο Ίδιος ο Χριστός, «ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας» (Κολ.1,18), είναι δυνατόν να τεθεί ποτέ στο περιθώριο και να απαιτείται η «έξοδός» της από αυτό!
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο, «Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού για τον οικουμενικό διάλογο στην Ευρώπη, η Κοινή Επιτροπή του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Επισκοπικών Συνελεύσεων (CCEE – Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία) και της Διάσκεψης Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC – Ορθόδοξοι, Αγγλικανοί, Προτεστάντες) συναντήθηκε στη Ρώμη από τις 4 έως τις 6 Νοεμβρίου 2025»[1].
Συγκεντρώθηκε λοιπόν η πανσπερμία των αιρέσεων του δυτικού παραχαραγμένου και παραλλαγμένου Χριστιανισμού, μαζί με εκπροσώπους της Μίας και Αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού, να ανανεώσουν και να υπογράψουν την διαβόητη «Charta Oecumenica» (Οικουμενικού Χάρτη), στην «καρδιά» και την «μήτρα» των κακοδοξιών, στο Βατικανό, ενώπιον (και με τις «ευλογίες») του αρχηγέτη αιρετικού «Πάπα» Λέοντα ΙΔ΄!
Η συνέχεια του δημοσιεύματος έχει ως εξής: «Κορυφαία στιγμή της συνάντησης υπήρξε η υπογραφή της ανανεωμένης Charta Oecumenica (Οικουμενικού Χάρτη), η οποία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2025, στον Ιερό Ναό του Μαρτυρίου του Αγίου Παύλου στο Αββαείο των Τριών Πηγών. Το κείμενο υπέγραψαν οι Πρόεδροι των δύο οργανισμών: εκ μέρους της CEC, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας κ. Νικήτας, και εκ μέρους της CCEE, ο Αρχιεπίσκοπος του Βίλνιους κ. Gintaras Grušas»[2].
Από το φωτογραφικό υλικό προκύπτει ότι μεταξύ αυτών υπήρξαν και πολλές γυναίκες «ιερείς», οι οποίες, προφανώς, συνυπέγραψαν την Charta Oecumenica, που σημαίνει έμμεση αναγνώριση από μέρους των ορθοδόξων, και της «γυναικείας ιεροσύνης»!
Η Charta Oecumenica, υπογράφηκε για πρώτη φορά το 2001, και «αποτελεί ορόσημο για την ευρωπαϊκή οικουμενική συνεργασία». Η διαδικασία αναθεώρησής της, που ξεκίνησε το 2022, «είχε ως στόχο την αντιμετώπιση σύγχρονων προκλήσεων, όπως η μετανάστευση, η προστασία της Δημιουργίας, η τεχνητή νοημοσύνη, η νεολαία και η ανάγκη για ειρήνη»[3]. Όπως προαναφέραμε, ο θρησκευτικός οικουμενιστικός συγκρητισμός προωθείται, εκ του «πλαγίου», με την προώθηση της «παγκόσμιας ειρήνης» και την «προστασία του περιβάλλοντος», καθότι η προωθούμενη «λύση» αυτών των παγκόσμιων προβλημάτων, καθιστούν τον Οικουμενισμό προσφιλή και ως εκ τούτου αποδεκτούς τους στόχους του.
Σύμφωνα πάντα με του ανωτέρω δημοσίευμα: «Την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2025, οι εκπρόσωποι των Χριστιανικών Εκκλησιών της Ευρώπης έγιναν δεκτοί σε ειδική ακρόαση από τον Πάπα Λέοντα ΙΔ΄ στην Αίθουσα του Κονσιστορίου στο Βατικανό. Κατά την ομιλία του, ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ καλωσόρισε τους εκπροσώπους, τονίζοντας ότι το ανανεωμένο κείμενο – 25 χρόνια μετά την πρώτη υπογραφή του – επιδιώκει να ανταποκριθεί στη διαρκώς εξελισσόμενη οικουμενική πορεία. Επεσήμανε ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει νέες πραγματικότητες, με νέες γενιές και λαούς που φτάνουν από μακρινές χώρες, φέρνοντας μαζί τους “ποικίλες ιστορίες και πολιτισμικές εκφράσεις”. “Ενώ υπάρχουν πράγματι θετικά και ενθαρρυντικά σημάδια ανάπτυξης σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης”, σημείωσε, “ταυτόχρονα πολλές χριστιανικές κοινότητες αισθάνονται όλο και περισσότερο ότι βρίσκονται σε μειοψηφία”. Ενθάρρυνε τις Ευρωπαϊκές Εκκλησίες να προωθήσουν τον διάλογο και την αδελφοσύνη “μέσα στον θόρυβο της βίας και του πολέμου”. Ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ συνέδεσε την οικουμενική πορεία της Καθολικής Εκκλησίας με τη συνοδική της πορεία, υπογραμμίζοντας ότι η Charta Oecumenica αναδεικνύει την κοινή πορεία των Χριστιανών στην Ευρώπη να ακούν ο ένας τον άλλον και να διακρίνουν από κοινού τους καλύτερους τρόπους για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο»[4].
O υποτιθέμενος «αλάθητος διδάσκαλος» της «καθολικής εκκλησίας», αντί να στηλιτεύσει την φρίκη που διαδραματίζεται σήμερα σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, από τις ατέλειωτες ροές των νόμιμων και κυρίως των παράνομων αλλοθρήσκων μεταναστών, αερολογεί ασύστολα! Αντί (και ως αρχηγός κράτους) να προτείνει λύσεις για τους δοκιμαζόμενους ευρωπαίους, κάνει λόγο για «νέες πραγματικότητες, με νέες γενιές και λαούς που φτάνουν από μακρινές χώρες, φέρνοντας μαζί τους “ποικίλες ιστορίες και πολιτισμικές εκφράσεις»! Αντί για την πολιτισμική και όχι μόνο καταστροφή, που προξενούν οι οιστρηλατημένοι αλλόθρησκοι και τις φοβερές πράξεις θηριωδίας σε βάρος αθώων ευρωπαίων πολιτών, κάνει λόγο για υποτιθέμενα «θετικά και ενθαρρυντικά σημάδια ανάπτυξης σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης» και στιγματίζει το γεγονός ότι «πολλές χριστιανικές κοινότητες αισθάνονται όλο και περισσότερο ότι βρίσκονται σε μειοψηφία»! Δεν αισθάνονται, αλλά βιώνουν την φρίκη της ισλαμικής μισαλλοδοξίας!
Ενδιαφέρον παρουσίασαν και οι δηλώσεις του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας κ. Νικήτα, ο οποίος μίλησε ως Πρόεδρος της Διάσκεψης Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC). Μιλώντας στο Vatican News μετά τη συνάντηση με τον «Πάπα», χαρακτήρισε την εμπειρία της συνάντησής του με τον αρχηγέτη των αιρέσεων, ως «τιμή, προνόμιο και ευλογία», χαρακτηρίζοντάς την ως ένα «μήνυμα ελπίδας, που δείχνει ότι μπορούμε να συνεργαστούμε και να πετύχουμε πράγματα». «Δείχνει ότι έχουμε ξεπεράσει τις διαφορές του παρελθόντος». «Αυτοί οι τοίχοι του διαχωρισμού έχουν καταρρεύσει. Τώρα εργαζόμαστε μαζί. Μιλάμε την ίδια γλώσσα, τη γλώσσα του Χριστού, τη γλώσσα της αγάπης»[5]. Ιδιαίτερα επισήμανε το «ισχυρό μήνυμα» του «Πάπα» Λέοντα για την προώθηση της ειρήνης, τονίζοντας πως «Χρειαζόμαστε ανθρώπους, ειδικά τον Άγιο Πατέρα, να μιλούν ανοιχτά»[6].
Δεν γνωρίζουμε πως εννοεί ο Σεβασμιώτατος την έννοια της «ευλογίας», όταν προεδρεύει και συναλλάσσεται με αιρετικούς, των οποίων τις θρησκευτικές κοινότητες τις αποδέχεται ως «Ευρωπαϊκές Εκκλησίες». Δεν μας εξηγεί από πού συμπεραίνει ότι η διαβόητη Charta Oecumenica, την οποία συνυπέγραψε με τους αιρετικούς, είναι «μήνυμα ελπίδας, που δείχνει ότι μπορούμε να συνεργαστούμε και να πετύχουμε πράγματα». Δεν μας εξηγεί επίσης από πού συμπεραίνει ότι ο «Πάπας» αποτελεί πρότυπο ειρήνης και καταλλαγής, διότι είναι γνωστή η ιστορία του Παπισμού, εδώ και δέκα αιώνες, ο οποίος υπήρξε ο ολετήρας της ανθρωπότητας, η πηγή του κακού και της κακοδαιμονίας του κόσμου. Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: Αποκαλώντας τον «Άγιο Πατέρα», πού στηρίζει την αγιότητά του; Υπάρχει αγιότητα εκτός της Εκκλησίας, στις αιρέσεις και ειδικά στους αμετανόητους αρχηγέτες των αιρέσεων; Και εφόσον, κατ’ αυτόν, ο «Πάπας» Λέων είναι όντως άγιος, γιατί δεν κοινωνεί μαζί του; Τι τον εμποδίζει;
Σύμφωνα με το ως άνω δημοσίευμα «Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Νικήτας, ως Πρόεδρος της CEC, επανέλαβε τον κρίσιμο ρόλο των Χριστιανών να εργάζονται από κοινού για την ειρήνη στον σημερινό κατακερματισμένο κόσμο. Θέτοντας το ερώτημα πώς οι Χριστιανοί μπορούν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο, προχώρησε σε μια ισχυρή πρόταση: “Ίσως θα έπρεπε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να ξοδεύουμε περισσότερα όχι σε πυρηνικά όπλα και άλλα πράγματα, αλλά στην εξεύρεση αποτελεσμάτων για τη θεραπεία των ασθενειών, στα προβλήματα σίτισης της ανθρωπότητας”. “Κοιτάξτε τι συνέβη πρόσφατα στην Τζαμάικα. Τι συμβαίνει στις Φιλιππίνες… Κοιτάξτε τους Αγίους Τόπους, την Παλαιστίνη, τη Γάζα. Οι άνθρωποι υποφέρουν”, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, επιμένοντας: “Έχουμε κληθεί να δώσουμε απαντήσεις στις προκλήσεις και τα προβλήματά τους”[7].
Εναποθέτει τις ελπίδες του ο Σεβασμιώτατος, για την παγκόσμια ειρήνη στην συνεργασία της Εκκλησίας του Χριστού με τις αιρέσεις, οι οποίες όπως προαναφέραμε, η διαχρονική τους πορεία κάθε άλλο παρά ειρηνική ήταν. Να του θυμίσουμε τις σταυροφορίες, δια των οποίων ο Παπισμός εξαπέλυσε φοβερές γενοκτονίες στην «αιρετική» Ανατολή και κατέλυσε και κατέκτησε την ορθόδοξη ανατολική αυτοκρατορία; Να υπενθυμίσουμε τους ατέλειωτους και φονικότατους θρησκευτικούς πολέμους στην μεσαιωνική Ευρώπη, μεταξύ των παπικών και προτεσταντών; Να του θυμίσουμε τις γενοκτονίες των ιθαγενών στην Αμερική, Αφρική, Ασία και Αυστραλία, από τους παπικούς και προτεστάντες αποικιοκράτες; Να του θυμίσουμε τα φοβερά εγκλήματα των ουνιτών στην Ανατολική Ευρώπη, για την βίαια υποταγή της Ορθοδοξίας στον Παπισμό; Να του θυμίσουμε την ανείπωτη γενοκτονία των 880.000 ορθοδόξων Σέρβων, κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου (1941-1945), από τους παπικούς και ουνίτες Κροάτες, υπό την καθοδήγηση του νυν «αγίου» του Παπισμού, διαβόητου σφαγέα «αρχιεπισκόπου» Ζάγκρεμπ Αλουίσιου Στέπινατς; Να του θυμίσουμε την πρόσφατη στάση του Βατικανού στον πόλεμο στην Βοσνία – Ερζεγοβίνη, όπου τα Βατικανό απαιτούσε τον εξοπλισμό των μουσουλμάνων Βοσνίων και την επίθεση κατά των Σέρβων;
Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον Σεβασμιώτατο, άγιο Θυατείρων: Από πότε οι αιρέσεις, ως έργα του Σατανά, «ο πλανών την οικουμένην όλην» (Αποκ.12,9), μεταβλήθηκαν σε φορείς ειρήνης και η ελπίδα της ανθρωπότητας; Πως είναι δυνατόν οι αμετανόητοι αιρετικοί, στερημένοι της Θείας Χάριτος, να γίνουν όργανα του Θεού, για την δημιουργία μια καλλίτερης και δικαιότερης κοινωνίας; Δεν γνωρίζει ότι ο Χριστός δεν επαγγέλθηκε κάποιας εγκόσμιας μορφής ειρήνη, αλλά υποσχέθηκε πως την «εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν» (Ιωάν.14,27), μας επαγγέλθηκε την δική Του ειρήνη, την πραγματική, την μόνιμη, την αιώνια, την ειρήνη του Θεού, της οποίας «ουκ έστιν όριον» (Ησ.9,7) και όχι την ψευδεπίγραφη ειρήνη του κόσμου;
Έχουμε τη βεβαιότητα ότι εκδηλώσεις σαν και αυτή της υπογραφής της «ανανεωμένης Charta Oecumenica», όχι μόνο δεν έχουν κανένα πρακτικό θετικό αποτέλεσμα για την σύγχρονη σπαρασσόμενη από τα δεινά ανθρωπότητα, αλλά, μάλλον δι’ αυτών, επιβεβαιώνεται το αγεφύρωτο χάσμα που ανοίγει η απουσία της παρουσίας του Θεού σε αυτή. Αντίθετα, οι στόχοι τους είναι να προάγουν τον θρησκευτικό συγκρητισμό, με μια σκιώδη «καταλλαγή», για να επιτευχθούν οι στόχοι του Οικουμενισμού, ήτοι: η θρησκευτική ενοποίηση της ανθρωπότητας, η δημιουργία της Πανθρησκείας, μέσα στην οποία να εξαφανιστεί η Μία και Αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού! Να πραγματοποιηθεί το δόλιο σχέδιο του αντίδικου Σατανά, που είναι η ματαίωση της σωτηρίας του κόσμου.
Ειδικά ο παπικός οικουμενισμός στοχεύει, διά των διαλόγων, στην υποταγή όλου του κατακερματισμένου κόσμου και φυσικά της Ορθοδοξίας, στην παπική εξουσία, όπως αναφέρεται στο εξής διαφωτιστικό Διάταγμα της Β΄ Βατικανής «Συνόδου»: «Από έναν τέτοιο διάλογο θα αναδειχθεί ακόμη πιο καθαρά ποια είναι πραγματικά η κατάσταση της Καθολικής Εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο επίσης η οπτική των χωρισμένων αδελφών μας θα γίνει καλύτερα κατανοητή και η δική μας πίστη θα εξηγηθεί πιο εύστοχα»[8]! Και δυστυχώς σε αυτόν τον στόχο είναι παγιδευμένοι, εκόντες – άκοντες και πολλοί εκκλησιαστικοί παράγοντες!
[1]https://www.orthodoxianewsagency.gr/patriarxeia/oikomeniko_patriarxio/archiepiskopi-thyateiron/o-arxiepiskopos-thyateiron-kai-igetes-ekklision-parousiasan-tin-ananeomeni-charta-oecumenica-ston-papa-leonta/
[2] Όπου ανωτέρω
[3] Όπου ανωτέρω
[4] Όπου ανωτέρω
[5] Όπου ανωτέρω
[6] Όπου ανωτέρω
[7] Όπου ανωτέρω
[8] Διάταγμα περί Οικουμενισμού Κεφάλαιο Β΄, 9
