Χαρᾶς εὐαγγέλια διὰ τὰ ἱερορραφεῖα καὶ χρυσοχοεῖα ἐκκλησιαστικῶν εἰδῶν. Παρελαύνουν μερικοὶ “δυστυχισμένοι” ἀρχιμανδρῖται νὰ ἐκταμιεύσουν τὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα συνεκέντρωναν ἐπὶ χρόνια τόσον εἰς τὰ χρυσοχοεῖα ὅσον καὶ εἰς τὰ ἐμβατίκια καὶ ἀποκόμβια. Ἐξευτελίζονται, διὰ νὰ ἐκλεγοῦν καὶ νὰ χειροτονηθοῦν μὲ ἀπολελυμένην χειροτονίαν. Οἱ “δυστυχισμένοι” δὲν προσφωνοῦνται οὔτε κἄν ὡς Σεβασμιώτατοι, ἀλλὰ ὡς Θεοφιλέστατοι. Δὲν τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ φοροῦν μίτραν, ἀλλά, ὅταν συλλειτουργοῦν μὲ μητροπολίτας ἐνδύονται ἐπανοκαλύμμαυχον ὡς δευτέρας κατηγορίας ἀρχιμανδρῖται. Φυσικὰ τοὺς διαπομπεύουν, ἀφοῦ δὲν ἔχουν οὔτε κἄν φήμη ἀρχιερέως, ἀλλὰ τοῦ “ἀφέντη” τους. Μέσα εἰς μίαν μητρόπολιν δὲν διαθέτουν καμίαν λειτουργικὴν καὶ πνευματικὴν ἁρμοδιότητα. Παρακαλοῦν νὰ ἐπισκέπτωνται μεγάλας ἐνορίας, διὰ νὰ “ληστέψουν” τὴν δραχμὴν τῆς γιαγιᾶς, παίρνοντες τὸ φακελλάκι 200€ καὶ 300€ τὴν φοράν. Κατήντησαν “κηδειάδες”, ἀπεστήθησαν τὴν εὐχὴν διὰ τὸν κεκοιμημένον καὶ τρέχουν νὰ προλάβουν δύο, τρία μνημόσυνα τὴν Κυριακήν.
Ὑπενθυμίζομεν ὅτι κάποιος βοηθὸς ἐπίσκοπος τῶν Ἀθηνῶν ἔλαβεν ἐπαξίως τὸ προσωνύμιον Γρηγόρης “Θαυμάσιος”, διατὶ ἔτρεχε νὰ προλάβη μνημόσυνα καὶ κηδείας, μέχρις ὅτου κατώρθωσε νὰ γίνη μητροπολίτης τὸ 1965.
Ἔχομεν συναντήσει βοηθοὺς ἐπισκόπους νὰ ἀρρωσταίνουν βαρύτατα ἀπὸ τὴν στεναχωρίαν τους, διότι εἰς τὴν μητρόπολιν τοὺς ἔφεραν ἐπάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι τους τὸ μαστίγιον ἄλλου μητροπολίτου. Εἰς ἐμπιστευτικὴν συζήτησιν μαζί τους κλαῖνε τὴν κατάστασίν τους. «Αὐτοὶ (οἱ μητροπολῖται) ἐπῆραν τὶς μπριζόλες», λένε, «καὶ ἐμεῖς τὰ κόκκαλα». Τὰ βασανιστήρια τὰ ὁποῖα ἐπέρασαν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Σεραφεὶμ Τίκα καὶ τὸν Χριστόδουλον οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπεδέχθησαν νὰ χειροτονηθοῦν βοηθοὶ ἀντικανονικῶς ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἱερώνυμον Α΄ εἶναι γνωστά. Μνημονεύομεν τὸν Ἀνδρούσης Ἀναστάσιον, τὸν Βρεσθένης Δημήτριον Τρακατέλην, Εὐρίπου Βασίλειον, Ἀχελώου Εὐθύμιον, οἱ ὁποῖοι ἐπέρασαν τὰ πάνδεινα.
Τέλος, οἱ βοηθοὶ δὲν συμμετέχουν εἰς τὰ συνοδικὰ ὄργανα, εἰς τὴν Ἱεραρχίαν καὶ εἰς τὴν ΔΙΣ. Δὲν διαθέτουν μήτε ψῆφον μήτε λόγον μήτε παρουσίαν. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸν ἐξευτελισμὸν τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος τῶν διαδόχων τῶν Ἀποστόλων. Μόνον αἱ στολαὶ τοὺς ἀπομένουν ὡς σχήματα ἀνυπάρκτου ἀρχιερατικῆς ἐξουσίας.
