Ἄν ἡ σκέψη τοῦ ἀνθρώπου δέν ἀπολήγει στόν Θεό, παραμένει λειψή καί ἀτελής. Γι’ αὐτό καί σταδιακά ξηραίνεται, ὥσπου στό τέλος μαραίνεται
τελείως. Ὅσα ἰσχύουν γιά τήν ἀνθρώπινη σκέψη ἰσχύουν καί γιά τό συναίσθημα. Ἄν δέν γαντζωθεῖ στό Θεό, τότε καί ἐκείνου ἐξατμίζεται γοργά, ξεψυχᾶ ὥσπου στό τέλος πεθαίνει. Αὐτός ὁ νόμος ἰσχύει καί γιά ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο. Ἄν ἡ ὕπαρξή του δέν καταλήγει στόν Θεό, παραμένει λειψή καί ἀτελής. Πεθαίνει σταδιακά μέσα του κάθε τί τό μεγάλο καὶ ὑψηλό καὶ παραμένει ὅ,τι ἀσήμαντο καί μηδαμινό.
