Ευαγγέλιο: Ματθ. ιη΄ 23-35
24 Αυγούστου 2025
Ο Χριστός πολλές φορές μίλησε ευθέως στους μαθητές και στο πλήθος για το πρόσωπο και την αποστολή Του ή για το ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά εμάς των ανθρώπων μεταξύ μας. Πολλές άλλες φορές όμως ο Χριστός επιλέγει να μιλήσει με παραβολές. Οι παραβολές ήταν ένα εργαλείο στο λόγο Του για να κάνει τις έννοιες του κηρύγματός Του πιο εύληπτες και πιο κατανοητές αλλά και να αποτυπωθούν στην καρδία των ανθρώπων. Η παραβολή του κακού δούλου που ακούσαμε σήμερα είναι μια απάντηση στην ερώτηση του Πέτρου «Κύριε, ποσάκις αμαρτήσει εις εμέ ο αδελφός μου και αφήσω αυτώ· έως επτάκις; Λέγει αυτώ ο Ιησούς ού λέγω έως επτάκις, αλλ’ έως εβδμομηκοντάκις επτά». Για να μην φανεί αυτό που είπε ο Χριστός μεγάλο και φορτικό είπε την παραβολή αυτή του κακού δούλου. Στην παραβολή αυτή διαφαίνεται η απέραντη μακροθυμία και συγχωρητικότητα του Θεού προς τον άνθρωπο και ότι ο άνθρωπος θα πρέπει και αυτός να μάθει να συγχωρεί στον συνάνθρωπό του.
- Ο Θεός μέσα από την ιστορία δείχνει πόσο μακροθυμεί και μας συγχωρεί παρόλο που άπειρες φορές στραφήκαμε εναντίον Του και δεν τηρήσαμε τις εντολές του. Μακροθυμία σημαίνει ανεκτικότητα, συγχωρητικότητα και αναβολή της δικαιοσύνης και της οργής. Ο Θεός περιμένει την επιστροφή μας, περιμένει την μετάνοιά μας, γιατί «πάντας θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Δείχνει μακροθυμία, γιατί ζητάει την σωτηρία μας, να μετανοήσουμε, θέλει να σωθούμε όλοι. Η κατασκευή της κιβωτού κράτησε 120 χρόνια. Αυτά τα χρόνια ήταν τα χρόνια της μακροθυμίας του Θεού για μετάνοια των ανθρώπων που είχαν αμαρτήσει εκείνον τον καιρό, πράγμα που όμως δεν έγινε. Το ίδιο συμβαίνει και με τα Σόδομα και τα Γόμορρα, η αμαρτία τους, ο σοδομισμός και η ομοφυλοφιλία. Ακόμα το ίδιο γίνεται και με τη Νινευή που όμως εδώ οι άνθρωποι επειδή μετανόησαν, ο Θεός δεν προχώρησε στην τιμωρία τους. Η μακροθυμία του Θεού βέβαια δεν σημαίνει ότι εκτοπίζεται η δικαιοσύνη Του απλά την αναβάλλει. Ο Θεός μακροθυμεί, όχι όμως απεριόριστα, γιατί δίνει τη θέση στη συνέχεια η τη δικαιοσύνη Του. Βλέπουμε τον Χριστό επίσης να έχει απέραντη συγχωρητικότητα στους ανθρώπους, παρόλο που τον συκοφαντούν, τον βρίζουν, τον κτυπούν, τον οδηγούν πάνω στο σταυρό. Πάνω στο σταυρό ο Χριστός ανοίγει τα χέρια του και προσκαλεί όλους κοντά του με αγάπη.
- Έτσι λοιπόν όπως ο Θεός μακροθυμεί και συγχωρεί τα δικά μας άπειρα σφάλματα και παραπτώματά μας δίνει το παράδειγμα και εμείς να κάνουμε το ίδιο. Ο κακός δούλος της παραβολής όφειλε μύρια τάλαντα δηλαδή ένα απέραντο ποσό που δεν θα μπορούσε να το ξεχρεώσει ποτέ στη ζωή του και ο Θεός του το διέγραψε με την μετάνοιά του. Ο κακός δούλος όμως βγαίνοντας έξω δεν συγχώρεσε ένα συνάνθρωπό του για ένα ευτελές ποσό που χρωστούσε και γι’ αυτό ο Θεός του πήρε την συχώρεση. Είδε την αχαριστία του ανθρώπου εκείνου και δεν την ανέχτηκε. Όταν ακούμε αυτή την παραβολή, λέμε μέσα μας «βρε τον αχάριστο, τον αγνώμονα, μα αν το μελετήσουμε καλά, θα δούμε ότι για μας λέγει την παραβολή, αφού και εμείς δυσκολευόμαστε να συγχωρέσουμε τον πλησίον μας. Στην Κυριακή προσευχή, «Πάτερ ημών» δίνουμε μια υπόσχεση στον Θεό και του ζητούμε να μας συγχωρέσει τα σφάλματα που κάναμε, όπως και εμείς συγχωρούμε τα σφάλματα των συνανθρώπων μας «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Ο ιερός Χρυσόστομος μας γράφει ότι «η εύκολη οδός που μας έδωσε ο Χριστός για να ξεχρεώσουμε τα χρέη μας είναι να μην μνησικακούμε. Η αγάπη και η επιείκεια είναι εκδηλώσεις που καταξιώνουν τον άνθρωπο και αποκαλύπτουν την αυθεντικότητά του. Ο ιερός Χρυσόστομος πάλι μας λέγει ότι πολλά οφέλη έχουμε αν συγχωρούμε τους συνανθρώπους μας: πρώτα μας απαλλάσσει ο Θεός από τα δικά μας αμαρτήματα, αποκτούμε καρτερία και υπομονή, γινόμαστε ήρεμοι και έχουμε την ειρήνη μέσα μας, απαλλασσόμαστε από την οργή, το θυμό, γινόμαστε σεβαστοί προς όλους και τέλος κερδίζουμε τη φιλανθρωπία του Θεού.
† ο Πάφου Τυχικός
