«Τελούμε τα
Μυστήρια και τις Ακολουθίες με μία γλώσσα που πολλές φορές υποχρεωνόμαστε να
δίνουμε την μετάφραση για να κατανοούν οι άνθρωποι. Την παραλάβαμε, την
διασώζουμε. Μπορείτε να μου εξηγήσετε την εμμονή. Παραδείγματος χάριν, στην
περίοδο του κόβιντ υιοθετήσαμε μία ευχή προσευχητική της Εκκλησίας να
αναγιγνώσκεται σε όλες τις Ακολουθίες από έναν εξαίρετο συγγραφέα συνεπίσκοπό
μας, πού όμως κι εμείς όταν την διαβάζαμε πολλές λέξεις δεν τις κατανοούσαμε.
Αυτό είναι εμμονή στην Παράδοση; Είναι ο φόβος στην ανανέωση;
Τι θα στερούσε
την Εκκλησία να υιοθετήσει μία ευχή, προσευχή που να την καταλαβαίνει και ο
τελευταίος πιστός μέσα στο Ναό όταν διαβάζεται για να αντιμετωπιστεί η
πανδημία; Εδώ τί έχει γίνει; Έχουμε εμμονή που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε;
Φοβόμαστε; Έχουμε φοβικό σύνδρομο; Τι θα πρέπει να γίνει; Γιατί είναι όλα πολύ
όμορφα αυτά. Στην πράξη, μπορείτε να μου δώσετε έναν οδηγό ώστε αύριο στην
τοπική μου Εκκλησία να μπορέσω να νοιώσω ότι έχω μία παράδοση που δεν μένει
πίσω αλλά προχωράει μπροστά;»
