Μείνε άγρυπνος, αγαπητέ, μείνε άγρυπνος, γιατί σαν παγίδα θα έρθει σ’ εσένα εκείνη η ώρα (του θανάτου). Και τότε τρόμος θα κυριεύσει τη σκέψη σου, καθώς θα λες· «Πώς ενώ μετεωριζόμουν πέρασαν οι μέρες της ζωής μου; Και πώς μέσα στους άσκοπους λογισμούς πέρασαν τα χρόνια μου;». Και ποιο το όφελος να σκέφτεσαι αυτά τον καιρό του θανάτου, εφόσον δε σου επιτρέπουν να παραμείνεις άλλο σ’ αυτή τη ζωή;
Πρόσεξε λοιπόν τα λεγόμενα. Ας φθάσουν στ’ αυτιά σου τα λόγια του Κυρίου, αν βέβαια πιστεύεις σ’ αυτόν· διότι είπε, ότι και για την αργολογία θα δώσουμε λόγο εκείνη την ημέρα (Ματθ. 12:36). Είναι μάλιστα πραγματοποιήσιμος αυτός ο λόγος, αν προσέχει άγρυπνα ο νους μας. Αυτός όμως που δεν καταλαβαίνει εκείνα που έχουν γραφεί, δεν ακούει πράγματι ούτε τη διδασκαλία· ένας τέτοιος άνθρωπος μοιάζει με σωλήνα που δέχεται νερό, αλλά δεν αισθάνεται ότι μέσα απ’ αυτόν περνάει νερό.
* * *
Ποιος άραγε δε θα κλάψει; Ποιος πάλι δε θα λυπηθεί; Και ποιος δε θα μείνει κατάπληκτος, επειδή ο Δεσπότης της οικουμένης με την προσωπική του παρουσία και με τους δούλους του, τους Προφήτες και τους Αποστόλους, κηρύττει και φωνάζει, και δεν υπάρχει άνθρωπος να ακούσει;
Και ποιο είναι το κήρυγμά τους; Ο γάμος, λέει, είναι έτοιμος, και τα θρεφτάρια μου είναι σφαγμένα (Ματθ. 22:8,4)· ο Νυμφίος με δόξα και μεγαλοπρέπεια κάθεται στο νυμφώνα και δέχεται με χαρά εκείνους που μπαίνουν· η πόρτα έχει ανοίξει· οι υπηρέτες σπεύδουν να μπουν προτού να κλεισθεί η πόρτα. Τρέξτε, μην τυχόν μείνετε έξω, και δε βρεθεί εκείνος που θα σας βάλει μέσα σ’ αυτούς τους γάμους.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να καταλαβαίνει, δεν υπάρχει άνθρωπος που να δείχνει ενδιαφέρον, αλλά η οκνηρία και το ενδιαφέρον αυτού του κόσμου έδεσε, σαν αλυσίδα, το νου μας! Τις θείες Γραφές σωστά τις γράφουμε και σωστά τις διαβάζουμε, αλλά δε θέλουμε να τις ακούσουμε σωστά, επειδή δε θέλουμε να εκτελέσουμε εκείνα που μας προστάζουν.
Ποιος άραγε αναχώρησε για μακρινό ταξίδι, χωρίς προμήθειες, όπως θέλουμε εμείς, εγκαταλείποντας τις προμήθειές μας εδώ, τίποτε να μη μεταφέρουμε κατά την αναχώρησή μας; Είναι μακάριος εκείνος που με παρρησία αναχώρησε για τον Κύριο, κρατώντας τα εφόδιά του χωρίς ελλείψεις.
Από το βιβλίο: Οσίου Εφραίμ του Σύρου Έργα, τ. Α’, Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1995, σελ. 144.
https://www.koinoniaorthodoxias.org/pateriko-anthologio/i-wra-tou-thanatou/
