Μάθε νά ζητᾶς βοήθεια. Νά προσεύχεσαι «Κύριε βοήθει μοι». Μήν προσπαθεῖς νά λύσεις τά προβλήματά σου μόνος σου. Εἶναι ἐγωιστικό, ἑωσφορικό. Ἡ παραδοχή τῆς ἀδυναμίας σου καί τῆς ἀνεπάρκειάς σου εἶναι τό πρῶτο βῆμα πρός τήν σωστή κατεύθυνση. Ἡ ταπείνωση εἶναι λυτρωτική. Μέ τήν ταπείνωση καί τήν μετάνοια δέχεσαι τήν ἐπίσκεψη τῆς χάριτος καί ἀρχίζει ἡ καλή ἀλλοίωση. Πρέπει νά ἀπελπιστεῖς ἀπό τόν ἑαυτό σου γιά νά ἐπενεργήσει ἡ χάρη. Σέ ἕνα παλιό βιβλίο γιά τήν νοερά προσευχή ὁ συγγραφέας ὑπογράφει: «ὁ ἀπελπισμένος ἀπό τόν ἑαυτό του». Αὐτό ἀκριβῶς ἐννοεῖ.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Δωροθέου
“Γράμματα στους Αδελφούς” – Πατήρ Δωρόθεος Τζεβελέκας
Ἱερό Ἡσυχαστήριο Ἁγίου Γεωργίου, Καλαμπάκα Ὀκτώβριος 2018