Κατά την 22η Νοεμβρίου του 1912 ο Υπουργός Ναυτικών της Ελλάδας, Σ. Στράτος, διατάσσει να πραγματοποιηθεί περιπολία αναγνωρίσεως στον κόλπο της Αυλώνας από πλοία που έπλεαν στην γύρω περιοχή.
Έπειτα από την διαταγή του, οι τρεις ατμομυοδρόμωνες «Πενειός», «Αχελώος» και «Ευρώτας» προχώρησαν στην ανάληψη της ελληνικής επιστολής. Τότε ένα μικρό άγημα αποτελούμενο από 10 Ελληνίδες άνδρες, αποβιβάστηκε στο νησί Σάσων και ενημέρωσε τους κατοίκους οι της περιοχής πως, αν οι άνδρες αυτοί πάθαιναν κάτι, θα βομβαρδιζόταν η πόλη της Αυλώνας. Το εν λόγω άγημα παρέμεινε στο νησί ως το τέλος του πολέμου.
Επίσης από τις κινήσεις του Ελληνικού Στόλου στο Ιόνιο δυσαρεστήθηκαν η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία κι αντέδρασαν.
Ως αποτέλεσμα αυτών των αντιδράσεων, το Ελληνικό Ναυτικό δεν κατέλαβε την Αυλώνα, αλλά έκανε απόβαση νοτιότερα στην περιοχή των Αγίων Σαράντα.
Η πόλη Άγιοι Σαράντα απελευθερώθηκε, στις 24 Νοεμβρίου του 1912 από το 1ο Σύνταγμα πεζικού με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη Μέξα. Την όλη προσπάθεια ενίσχυσαν από θαλάσσης με τα πυρά τους οι τρεις ατμομυοδρόμωνες με διοικητή τους τον Αντιπλοίαρχο, Κ. Γεωργαντά.
Κατόπιν αυτού υπήρξε η πρόθεση το 1ο Σύνταγμα να κινηθεί προς το Δέλβινο, για να χτυπήσει από το βορρά τις περιοχές Δρίσκου, Μπιζανίου, Μανωλιάσσας κλπ. Ωστόσο, κάποιου λάθη του επικεφαλής της όλης αποστολής δεν επέτρεψαν την πραγματοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου κι έτσι ο Συνταγματάρχης Μέξας αντικαταστάθηκε.
