Ἀνάμεσα
στά μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου πού ἀφιέρωσαν ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή τους
στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό καί πού λάμπουν ὡς φαεινοί ἀστέρες μέσα
στό πνευματικό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι καί ἡ τιμώμενη στίς 29
Ὀκτωβρίου ἔνδοξος καί καλλιπάρθενος Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία, ἡ ὁποία
ἀναδείχθηκε το «Μαρτύρων τό ἥδυσμα», των «ἀσκουσῶν ἡ καλλονή» καί τῶν
«παρθένων τό ἀγλάϊσμα καί τό σεμνολόγημα», ὅπως χαρακτηριστικά ὑμνεῖται
καί γεραίρεται μέσα ἀπό τό ἀπολυτίκιό της. Ἡ πολύαθλος καί πανεύφημος
ὀσιοπαρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία γεννήθηκε καί
ἔζησε στή Ρώμη τόν 3ο μ.Χ. αἰῶνα.
Ἀφοῦ
ἀπαρνήθηκε τίς ἐγκόσμιες ἀπολαύσεις καί τά πρόσκαιρα καί φθαρτά ἀγαθά
τῆς παρούσης ζωῆς, σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ἐκάρη μοναχή ἀπό μία ἐνάρετη
καί μορφωμένη γερόντισσα, ὀνόματι Σοφία, ἡ ὁποία τή δίδαξε καί τήν
ἐνουθέτησε μέ ἰδιαίτερη ἐπιμέλεια καί ἀγάπη στούς κανόνες τῆς μοναχικῆς
πολιτείας. Ἡ Ἀναστασία, ἡ ἐνάρετη αὐτή νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ἀγωνίσθηκε τόν
καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως καί διαρκῶς προόδευε πνευματικά ὑπό τήν
καθοδήγηση τῆς γερόντισσας Σοφίας, ἡ ὁποία δόξαζε τόν Κύριο βλέποντας
τήν πνευματική της κόρη νά διάγει τόν βίο μέ προσευχή καί νηστεία, ἀλλά
καί νά προκόβει στό στάδιο τῶν ἀρετῶν. Ὅμως ὁ διάβολος φθόνησε τον
διαρκῆ ἀσκητικό της ἀγῶνα καί προσπάθησε νά τήν ἀποπροσανατολίσει καί νά
τήν ἀποκόψει ἀπό τόν ἔνθεο ἔρωτα καί τή μοναχική πολιτεία. Παρόλο ὅμως
πού ἀντιμετώπισε σαρκικές δοκιμασίες καί ποικίλους πειρασμούς, ἔμεινε
σταθερή καί ἀκλόνητη στούς πνευματικούς της ἀγῶνες καί ἐπιδόθηκε μέ
ἀκόμη πιό ἔνθερμο ζῆλο στήν προσευχή καί τή νηστεία. Γι' αὐτό καί
ὑμνήθηκε ὡς «ἡδύπνοο ἄνθος» καί «κειμήλιο παρθενίας».
Ὅμως
ὁ διάβολος δέν σταμάτησε νά τήν πολεμᾶ. Ἔτσι βρῆκε ἕναν ἄλλο τρόπο γιά
νά τήν ἀναγκάσει νά ἐγκαταλείψει τόν Οὐράνιο Νυμφίο. Τήν ἐποχή ἐκείνη
αὐτοκράτορας τῆς Ρώμης ἦταν ὁ ἀσεβής Διοκλητιανός, ὁ ὁποῖος ὑπέβαλε τούς
χριστιανούς σέ σκληρά καί ἀπάνθρωπα βασανιστήρια. Ἔτσι οἱ εἰδωλολάτρες
ὑπηρέτες ἔσπευσαν καί ἀνήγγειλαν στόν ἡγεμόνα Πρόβο, ὅτι ἡ Ἀναστασία δέν
προσκυνᾶ τους πατρώους εἰδωλολατρικούς θεούς, ἀλλά κηρύττει τόν Ἰησοῦ
Χριστό ὡς ἀληθινό Θεό καί Δημιουργό τοῦ σύμπαντος. Τότε ὁ Πρόβος
ἐξαγριώθηκε καί ἀμέσως ἔδωσε τή διαταγή νά τή συλλάβουν καί νά τήν
ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του. Οἱ εἰδωλολάτρες ὑπηρέτες ἔσπασαν τότε τήν πύλη
τῆς μονῆς, ὅπου ἀσκεῖτο στή μοναχική πολιτεία ἡ Ἀναστασία καί ἀφοῦ
εἰσῆλθαν μέσα, ἄρχισαν νά τήν ἀναζητοῦν. Μόλις ἡ γερόντισσα Σοφία
ἀντίκρισε τή βάναυση συμπεριφορά τῶν ὑπηρετῶν τοῦ ἡγεμόνα, τούς
παρακάλεσε νά περιμένουν λίγη ὥρα. Ἀμέσως πῆρε τήν Ἀναστασία καί τήν
ὁδήγησε μπροστά στό Ἅγιο Θυσιαστήριο. Ἐκεῖ τήν ἐμψύχωσε καί τήν
καθοδήγησε πνευματικά γιά τελευταία φορά, γνωρίζοντας ὅτι ἔφτασε ἡ ὥρα
νά βαδίσει τή στενή καί τεθλιμμένη ὁδό τοῦ ἐνδόξου μαρτυρίου. Μάλιστα
τῆς εἶπε ὅτι ἔφτασε ἡ κατάλληλη στιγμή γιά νά τήν προσφέρει στόν Ἰησοῦ
Χριστό ὡς ἄφθαρτη νύμφη Του, ἀφοῦ οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι θά τήν ὁδηγήσουν στόν
Οὐράνιο Νυμφίο, ὅπου θά συναγάλλεται καί θά συνευφραίνεται μαζί Τοῦ
μέσα στήν αἰώνια καί ἀνεκλάλητη χαρά τοῦ πνευματικοῦ στερεώματος τῆς
Ἐκκλησίας. Οἱ τελευταῖες πνευματικές νουθεσίες τῆς γερόντισσας Σοφίας
ὑπῆρξαν ἰδιαίτερα πολύτιμες. Μεταξύ τῶν ἄλλων τῆς τόνισε ὅτι ὁ ἴδιος ὁ
Κύριος σταυρώθηκε γιά τή δική μας σωτηρία καί ὅτι ὁ θάνατος γιά τό ὄνομα
τοῦ Χριστοῦ εἶναι χαρά, εὐφροσύνη καί φῶς,ἀλλά καί μετάβαση ἀπό τά
φθαρτά καί πρόσκαιρα στά αἰώνια καί χαρμόσυνα. Κατά τόν ἴδιο ἀκριβῶς
τρόπο καί ἡ Ἀναστασία, ἡ ἐνάρετη αὐτή νύμφη τοῦ Χριστοῦ, καλεῖται νά
ὑπομείνει μέ ἀνδρεῖα τά φρικτά βασανιστήρια γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὁ
Ὁποῖος θά εἶναι ὁ συνοδοιπόρος καί συμπαραστάτης της καθ' ὅλη τή
διάρκεια τοῦ μαρτυρίου της, γιά νά λάμψει στό τέλος μέσα στή δόξα τοῦ
Κυρίου καί νά λάβει τόν ἀμάραντο στέφανο τῆς αἰωνίου ζωῆς, τῆς ἀρρήτου
ἡδονῆς καί τῆς ἀφράστου ἀγαλλιάσεως.
Ἀφοῦ
ἄκουσε μέ προσοχή ἡ Ἀναστασία τίς τελευταῖες πνευματικές ὑποδείξεις τῆς
Σοφίας, τήν παρακάλεσε νά προσευχηθεῖ στόν Θεό γιά νά τήν ἐνισχύσει
στόν ἀγῶνα της γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά μήν δειλιάσει μπροστά
στίς ἀπειλές καί τά βασανιστήρια τῶν τυράννων. Μ' αὐτόν τόν τρόπο θά
διαφύλαττε μέ ἀκρίβεια καί προσήλωση ὅλες τίς νουθεσίες τῆς πνευματικῆς
της μητέρας. Ὅταν ὅμως ὁλοκλήρωσε τή συνομιλία της μέ τή Σοφία, οἱ
στρατιῶτες ἅρπαξαν τήν Ἀναστασία καί τήν ὁδήγησαν ἁλυσοδεμένη στό
δικαστήριο. Μόλις τήν ἀντίκρισε ὁ ἡγεμόνας Πρόβος, ζήτησε νά μάθει τό
ὄνομά της. Τότε ἐκείνη ἀπάντησε ὅτι λέγεται Ἀναστασία, γιατί τήν
ἀνέστησε ὁ Κύριος γιά νά ντροπιάσει τόν ἡγεμόνα καί τούς θεούς πού
πιστεύει. Ἡ ἀπάντησή της ἐξόργισε τόν Πρόβο, ὁ ὁποῖος ὅμως προσπάθησε νά
τή συνετίσει καί νά τήν κολακεύσει. Μάλιστα τήν παρότρυνε νά θυσιάσει
στούς προγονικούς θεούς, προκειμένου νά τήν παντρέψει μ' ἕναν πλούσιο
ἄρχοντα καί νά τήν πλουτίσει μέ χρυσό καί ἀσήμι, πολυτελῆ ἐνδύματα καί
πολλούς ὑπηρέτες. Τήν ἀπείλησε ὅμως ὅτι ἐάν δέν ἀκολουθήσει τίς
συμβουλές του, οἱ ὁποῖες θά τῆς παρέχουν μία πλούσια καί ἄνετη ζωή, θά
δοκιμάσει τή βαναυσότητά του. Τότε ἡ Ἀναστασία θυμήθηκε τίς πνευματικές
παραινέσεις τῆς γερόντισσας Σοφίας καί μέ παρρησία ἀπάντησε στόν ἡγεμόνα
ὅτι γιά ἐκείνη ὁ πλοῦτος καί ἡ ζωή εἶναι ὁ Νυμφίος Χριστός. Μάλιστα γιά
τό ὄνομα καί τήν ἀγάπη Του εἶναι ἕτοιμη καί πρόθυμη καί νά θυσιαστεῖ
ἀκόμη, ἀφοῦ ὁ θάνατος γιά χάρη Του εἶναι πολυτιμότερος καί ἀπό τήν ἴδια
τή ζωή. Ἡ γενναιότητα, μέ τήν ὁποία ἀντιμετώπισε τόν ἡγεμόνα,
ἀποδεικνύεται καί ἀπό τή θαρραλέα της δήλωση ὅτι δέν πρόκειται νά
προσκυνήσει ποτέ ξύλινους καί πέτρινους θεούς καί αὐτό πού σκοπεύει ὁ
ἡγεμόνας νά κάνει, ἄς τό πράξει γρήγορα.
Ἡ
σθεναρή ὁμολογία τῆς Ἀναστασίας ἐξαγρίωσε σέ τέτοιο βαθμό τόν ἡγεμόνα,
ὥστε διέταξε ἀμέσως νά τή δείρουν ἀνελέητα στό πρόσωπο, κατόπιν δέ νά τή
γδύσουν ὁλοκληρωτικά καί νά τήν ἐκθέσουν γυμνή μπροστά στά μάτια ὅλων,
γεγονός πού θά ὁδηγοῦσε στόν πλήρη ἐξευτελισμό της. Μάλιστα ὁ ἡγεμόνας
τήν ἀπείλησε καί πάλι, καί τήν προειδοποίησε ὅτι ἐάν δέν ὑπακούσει στίς
προσταγές του, τότε θά τεμαχίσει τό σῶμα της καί θά τό ρίξει στά ἄγρια
θηρία ὡς τροφή. Στό ἄκουσμα αὐτῶν τῶν λόγων ἡ ἐνάρετη νύμφη τοῦ Χριστοῦ
ἀπάντησε μέ παρρησία ὅτι τή γύμνωση δέν τή θεωρεῖ ντροπή καί προσβολή
τῆς ὑπερηφάνειας της, ἀλλά ἀπεναντίας περίλαμπρο καί εὐπρεπέστατο
στολισμό, ἀφοῦ μ' αὐτόν τόν τρόπο ἐγκαταλείπει τόν παλαιό ἁμαρτωλό
ἄνθρωπο καί ἐνδύεται τόν νέο καί πάναγνο. Του τόνισε ἐπίσης ὅτι εἶναι
ἕτοιμη νά δεχθεῖ μέ ἀγαλλίαση τόν θάνατο καί ἐάν ἀκόμη τῆς
κατακερματίσει τά μέλη τοῦ σώματος καί τῆς ξεριζώσει τά δόντια, τά νύχια
καί τή γλῶσσα, θά ὠφεληθεῖ τά μέγιστα, ἀφοῦ τον ἑαυτό της καί ὅλο της
τό σῶμα τά προσφέρει στόν Κύριο, Ὁ Ὁποῖος καί θά τή δοξάσει. Τότε ὁ
ἡγεμόνας, ἀλλά καί ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι ἔμειναν ἄναυδοι ἀπό τή
σθεναρή ὁμολογία τῆς ὀσιάθλου καί καλλιπαρθένου μάρτυρος τοῦ Ἰησοῦ
Χριστοῦ.
Ὅμως
τό ἐξαιρετικό θάρρος πού ἐπέδειξε ἡ Ἀναστασία ἐνώπιον τοῦ εἰδωλολάτρη
ἡγεμόνα, τοῦ προκάλεσε τέτοιο θυμό, ὥστε ἀποφάσισε νά τήν ὑποβάλλει σέ
νέα βασανιστήρια. Ἔτσι ἔδωσε τή διαταγή νά καρφώσουν στή γῆ τέσσερις
πασσάλους, πάνω στούς ὁποίους τέντωσαν τήν πανάμωμο παρθένο τοῦ Χριστοῦ,
τήν ἔδεσαν μάλιστα καί μπρούμυτα. Κατόπιν τό πάναγνο σῶμα της ἄρχισε νά
καίγεται, ἀφοῦ ἀπό κάτω ἄναψαν φωτιά μέ λάδι, πίσσα καί θειάφι, ἐνῶ ἀπό
πάνω τή χτυποῦσαν ἀνελέητα μέ ξύλα στήν πλάτη. Μέσα ἀπό αὐτό τό φρικτό
βασανιστήριο τό σῶμα τῆς καταξεσχίσθηκε, ἐνῶ τό αἷμα ἔτρεχε ἀκατάπαυστα.
Ἡ νεανίδα τοῦ Χριστοῦ παρέμεινε ὅμως σταθερή καί ἀκλόνητη στήν πίστη
της καί δέν δείλιασε οὔτε μία στιγμή μπροστά σ' αὐτά τά ἀπάνθρωπα
βασανιστήρια. Βλέποντας ὅμως ὁ ἡγεμόνας τό ἄκαμπτο ἀγωνιστικό φρόνημα
καί τήν ἀνδρεία πού ἐπέδειξε ἡ ἀήττητος μάρτυς, πρόσταξε νά τή δέσουν σ'
ἕναν τροχό. Μόλις ἄρχισε νά γυρίζει ὁ τροχός, ἄρχισαν νά σπάζουν τά
κόκκαλα, γεγονός πού δημιούργησε ἕνα ἐλεεινό θέαμα. Σ' αὐτή τήν κρίσιμη
καί ἐπώδυνη στιγμή τοῦ μαρτυρίου, ἡ πολύαθλος καί θαρραλέα μάρτυς
ἐπικαλέσθηκε τή βοήθεια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά μπορέσει νά τή
στηρίξει στήν πίστη καί στόν ἀγῶνα τῆς μαρτυρικῆς της ἀθλήσεως, ἀλλά καί
νά τή λυτρώσει ἀπό τά χέρια τῶν τυράννων. Καί τότε ὁ Κύριος εἰσάκουσε
τή προσευχή τῆς πάναγνης κόρης καί ἔγινε τό θαῦμα. Ἡ Ἀναστασία
ἀπελευθερώθηκε ἀπό τόν τροχό καί μέσα ἀπό τό φρικτό βασανιστήριο βγῆκε
ὑγιής καί ἀρτιμελής, χωρίς νά ἔχει στό σῶμα της κάποια πληγῆ ἤ κάποιο
ἔγκαυμα.
Ἀλλά
ὁ εἰδωλολάτρης καί μανιακός ἡγεμόνας δέν κατενόησε τό μεγαλεῖο τοῦ
ἀληθινοῦ Θεοῦ καί συνέχισε τά βασανιστήρια μέ περισσότερη μανία. Γι'
αὐτό καί ἔδωσε τή διαταγή νά τήν κρεμάσουν σέ ξύλο καί νά τήν
καταξεσχίσουν μέ σιδερένια νύχια. Ἀλλά καί πάλι ἡ πανένδοξος μάρτυς
προσευχήθηκε στόν Κύριο καί οἱ μανιακοί δήμιοί της σταμάτησαν νά τή
βασανίζουν ἀνελέητα. Τό παράδοξο αὐτό γεγονός προκάλεσε τήν ἀπορία, ἀλλά
καί τήν ὀργή τοῦ παρανοϊκοῦ ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος ἀποφάσισε νά συνεχίσει
ἀμετανόητος τά φρικτά βασανιστήρια. Ἔτσι διέταξε νά τῆς κόψουν τούς
μαστούς. Ὅμως καί αὐτό τό ἐπώδυνο καί φοβερό βασανιστήριο τό ὑπέμεινε
ἀγόγγυστα μέ το νοῦ καί τήν ψυχή της στραμμένα στόν Οὐράνιο Νυμφίο.
Βλέποντας ὁ αἱμοχαρής τύραννος τήν ὑπερβολική καρτερία καί τό
ἀξιοθαύμαστο σθένος της, ἀποφάσισε νά τῆς ξεριζώσει τά δόντια καί τά
νύχια. Ἀλλά καί πάλι ἡ πανακήρατος νύμφη τοῦ Χριστοῦ εὐχαριστοῦσε μέ ὅλη
της τήν ψυχή τόν Κύριο, ἀφοῦ ἀξιώθηκε νά μαρτυρήσει γιά τό πάντιμο
ὄνομά Του, ἐνῶ ταυτόχρονα καταφερόταν ἐναντίον τῶν εἰδωλολατρικῶν θεῶν,
οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦν στήν πλάνη καί τήν ἀπώλεια ψυχῆς.
Ὅταν
ὅμως ὁ εἰδωλολάτρης ἡγεμόνας ἄκουσε τίς κατηγορίες στούς προγονικούς
θεούς, ἐξοργίστηκε τόσο πολύ, ὥστε διέταξε νά τῆς ξεριζώσουν τή γλῶσσα
ἀπό τόν φάρυγγα. Μόλις ἡ καλλιπάρθενος μάρτυς ἄκουσε αὐτή τή διαταγή,
ζήτησε νά τήν ἀφήσουν νά προσευχηθεῖ στόν Κύριο γιά νά μπορέσει νά
ἀντέξει τό φρικτό μαρτύριο μέχρι τέλους καί ἔτσι νά ἀξιωθεῖ τοῦ στεφάνου
τῆς αἰωνίου δόξας. Παρακάλεσε ἐπίσης τόν «Πατέρα τῶν οἰκτιρμῶν καί Θεόν
πάσης παρακλήσεως» ὅσοι ἀσθενεῖς ἐπικαλοῦνται τό ὄνομά της γιά τήν ἴασή
τους, νά τούς θεραπεύει ὡς πανάριστος ἰατρός κάθε ἀσθένειας. Ἐνδεικτικό
εἶναι μάλιστα τό γεγονός ὅτι ἀκούσθηκε θεϊκή φωνή ἀπό τόν οὐρανό πού
ἐπιβεβαίωνε τήν πραγματοποίηση τοῦ θελήματός της. Μετά ἀπό αὐτή τήν
οὐράνια μαρτυρία ζήτησε νά ἐκτελεσθεῖ τό πρόσταγμα τῆς ἐκρίζωσης τῆς
γλώσσας της. Ἀμέσως γέμισε αἵματα καί ἐξαντλημένη ἀπό τά ἀλλεπάλληλα
βασανιστήρια, ζήτησε λίγο νερό. Σ' αὐτή τήν κρίσιμη στιγμή βρέθηκε ἕνας
εὐσεβής χριστιανός, ὀνόματι Κύριλλος, ὁ ὁποῖος καί τῆς ἔδωσε νερό. Μόλις
ὅμως πληροφορήθηκε ὁ ἡγεμόνας αὐτό τό γεγονός, διέταξε νά
ἀποκεφαλισθοῦν τόσο ὁ χριστιανός Κύριλλος ὅσο καί ἡ πολύαθλος μάρτυς τοῦ
Χριστοῦ Ἀναστασία. Τό σῶμα της ἔμεινε ἄθικτο στόν τόπο τῆς μαρτυρικῆς
ἀθλήσεως, χωρίς νά τό ἀγγίξει ἄνθρωπος, ζῶο ἤ πτηνό, κατόπιν θείας
βουλῆς. Ἀλλά ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ φρόντισε νά παρουσιασθεῖ Ἄγγελος Κυρίου
στή Σοφία, τήν πνευματική μητέρα τῆς Ἁγίας, στήν ὁποία ἀνακοίνωσε τό
ἔνδοξο μαρτυρικό τέλος τῆς πνευματικῆς της κόρης. Ἐπιπλέον τήν
καθοδήγησε καί στόν τόπο, ὅπου κείτονταν τό πάναγνο σῶμα της. Ὅταν
ἔφτασε ἐκεῖ, ἀγκάλιασε καί φίλησε τό σῶμα τῆς ὀσιάθλου μάρτυρος τοῦ
Χριστοῦ, εὐχαριστώντάς την πού ἀκολούθησε καί διαφύλαξε ὅλες τίς
πνευματικές της παραινέσεις, τήν παρακάλεσε δέ νά μεσιτεύσει στόν Κύριο,
ὥστε νά ἀξιωθεῖ καί ἐκείνη νά εἰσέλθει στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Καί
ἐνῶ σκεπτόταν τί θά κάνει μέ τό σῶμα τῆς Ἁγίας, ἐμφανίσθηκαν δύο
ἀξιοσέβαστοι ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι πῆραν τό ἱερό λείψανο καί τό μετέφεραν μέ
τή Σοφία στή Ρώμη, ὅπου καί τό ἐνταφίασαν μέ τίς πρέπουσες
ἐκκλησιαστικές τιμές.
Δύο
ἀπό τά μεγαλύτερα τεμάχια τοῦ ἱεροῦ καί χαριτοβρύτου λειψάνου τῆς Ἁγίας
ἐνδόξου ὀσιοπαρθενομάρτυρος Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας φυλάσσονται στήν
Ἱερά Μονή Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου ἡ πολύαθλος καί θαυματουργός
Ἁγία τιμᾶται μέ ὁμώνυμο παρεκκλήσιο καί γεραίρεται ὡς προστάτιδα καί
ἰατρός τῆς Μονῆς. Ἐνδεικτικό εἶναι μάλιστα τό γεγονός ὅτι ἡ ἀδιάλειπτος
εὐεργετική παρουσία τῆς Ἁγίας στήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου
τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὁδήγησε στό νά ἑορτάζεται πανηγυρικά ἡ μνήμη της στά
μετόχια τῆς Μονῆς στό Βαθύ Αὐλίδος καί στό Λιβάδι Κολινδροῦ Πιερίας,
ὅπου ὑπάρχουν ναοί ἀφιερωμένοι στή μνήμη της. Παρεκκλήσια ἐπ' ὀνόματι
τῆς Ἁγίας ὑπάρχουν ἐπίσης στίς Ἱερές Μονές Κοιμήσεως Θεοτόκου Καλαμίου
Ἀργολίδος, Κοιμήσεως Θεοτόκου Πανοράματος Θεσσαλονίκης, Παμμεγίστων
Ταξιαρχῶν Ἁγίου Γεωργίου Νηλείας Πηλίου καί Ἁγίου Γεωργίου Μύλων
Φθιώτιδος, καθώς καί στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Ν. Εὐκαρπίας
Θεσσαλονίκης. Ἀξιομνημόνευτος εἶναι καί ὁ χρονολογούμενος ἀπό τόν 12ο
αἰῶνα Ἱερός Κοιμητηριακός Ναός τῆς Ἁγίας στό χωριό Γεννάδι τῆς νότιας
Ρόδου, ὁ ὁποῖος κοσμεῖται μέ θαυμάσιες τοιχογραφίες πού ἀπεικονίζουν τό
ἔνδοξο μαρτύριό της. Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία τιμᾶται ἐπίσης μέ
ὁμώνυμους ναούς στό Κοντοπούλι Λήμνου, στούς Τσουκαλάδες καί τό
Καλαμίτσι Λευκάδος, στούς Λιαπάδες Κερκύρας, στό Κλιμάκι Ὕδρας καί στήν
περιοχή Ἅγιος Λάζαρος τῆς Μυκόνου. Πρόσφατα ἀνεγέρθηκε ναΰδριο πρός
τιμήν της καί στήν περιοχή τοῦ χωριοῦ Ἅγιος Βλάσιος τῆς ἐπαρχίας
Λεβαδείας τοῦ νομοῦ Βοιωτίας. Τό νέο αὐτό ἐξωκκλήσιο ἀποτελεῖ ἰδιοκτησία
τοῦ ἱερέως π. Θεοδώρου Γρηγοράκη, ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου
Ἀνδρέου Γηροκομείου Ἀθηνῶν, ὅπου φυλάσσεται τμῆμα τῆς δεξιᾶς χειρός τῆς
Ἁγίας. Στήν Κρήτη ἐπίσης καί σέ ἀπόσταση πέντε χιλιομέτρων ἀπό τήν πόλη
τοῦ Ρεθύμνου, κοντά στόν οἰκισμό Τσεσμέ, βρίσκεται ἡ Ἱερά Μονή Ἁγίας
Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας, ὅπου στίς 20 Φεβρουαρίου 2010 τελέσθηκαν τά
θυρανοίξια τοῦ ἐπ' ὀνόματι τῆς Ἁγίας καθολικοῦ της Μονῆς.
Ἀλλά
ἡ πολύαθλος καί θαυματουργός Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία εἶναι ἡ προστάτιδα
καί τῶν Ἀρσακείων Σχολείων, ἀφοῦ σ' αὐτήν τήν καλλιπάρθενο μάρτυρα τοῦ
Χριστοῦ εἶναι ἀφιερωμένος ὁ περικαλλής Ἱερός Ναός τῶν Ἀρσακείων Σχολείων
στό Ψυχικό. Ὁ Ναός αὐτός ἀντικατέστησε τον ἐπ' ὀνόματι τῆς Ἁγίας πρῶτο
Ναό τοῦ ἐπί τῆς ὁδοῦ Πανεπιστημίου Ἀρσακείου Μεγάρου στό κέντρο τῶν
Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος ἀφιερώθηκε στήν Ἁγία ἀπό τόν μεγάλο Εὐεργέτη Ἀπόστολο
Ἀρσάκη εἰς μνήμην τῆς συζύγου του, Ἀναστασίας. Ὁ εὑρισκόμενος στόν
αὔλειο χῶρο τῶν Ἀρσακείων Σχολείων Ψυχικοῦ Ἱερός Ναός τῆς Ἁγίας
ἀνεγέρθηκε τό 1935 ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ προέδρου τῆς Φιλεκπαιδευτικής
Ἑταιρείας Ἰωάννου Κουντουριώτη σέ σχέδια τοῦ ἀρχιτέκτονα Α. Κριεζή καί
ἱστορήθηκε ἀπό τόν Ἰωάννη Ψυχάκη κατά τά ἔτη 1965-1968. Πολυάριθμα εἶναι
τά θαύματα πού ἔχει ἐπιτελέσει καί ἐξακολουθεῖ καί μέχρι σήμερα νά
ἐπιτελεῖ μέ τη χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία, ἀφοῦ πολλοί
ἀσθενεῖς θεραπεύτηκαν χάρη στή θαυματουργό μεσιτεία της. Ἄλλωστε οἱ
θαυματουργικές της ἰάσεις, οἱ πάμπολλες ἀρετές καί τό φρικτό μαρτύριό
της ὑμνοῦνται καί γεραίρονται μέσα ἀπό τήν Ἀκολουθία, τόν Παρακλητικό
Κανόνα, τούς Χαιρετισμούς καί τά Ἐγκώμια πού ἔχουν συνταχθεῖ πρός τιμήν
της.
Εἴθε
ἡ παρηγορηθεῖσα καί ἐνδυναμωθεῖσα ὑπό τοῦ «Πατρός τῶν οἰκτιρμῶν καί
Θεοῦ πάσης παρακλήσεως» ἔνδοξος ὀσιοπαρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἁγία
Ἀναστασία ἡ Ρωμαία νά πρεσβεύει ἀδιάλειπτα στόν Κύριο καί γιά τή δική
μας σωτηρία, νά καταστεῖ δέ γιά ὅλους μας σύμβολο στήν πίστη, πρότυπο
στήν ὑπομονή, παραμυθία στίς θλίψεις, βάλσαμο στούς πόνους καί
ὁδοδείκτης στήν πνευματική πορεία στούς δύσκολους καί χαλεπούς καιρούς
μας.
