Ὑποχρεωτική ἡ ἄμεσος σύγκλησις τῆς Ἱεραρχίας!
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΛΕΟΝ Ο… ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Τιμήσετε τό ράσον Ὑμῶν, Σεβασμιώτατοι!
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Αἱ προσβολαὶ τοῦ Πρωθυπουργοῦ
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ Μητροπολῖται ὀφείλουν νὰ ἐνημερώσουν τὸ ποίμνιον πόσους εὐτελισμοὺς τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἱερωσύνης καὶ τῆς πίστεως εἶναι διατεθειμένοι νὰ ἀποδεχθοῦν ἀκόμη. Εἶναι ὑποχρεωμένοι, διότι ἐὰν οἱ ἴδιοι προσποιοῦνται ὅτι δὲν τοὺς ἐνοχλεῖ ἢ ἔχουν ἀποφασίσει -διὰ νὰ κρατήσουν τὴν «καρέκλα»- νὰ θυσιάσουν κάθε ὑπόληψιν, ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κατ’ ἐξοχὴν προσβάλλεται, δὲν εἶναι ὑποχρεωμένος.
Πρῶτα ἦτο ἐκ τοῦ Μαξίμου τὸ «κότες» πρὸς τοὺς Ἱεράρχας, ὅταν ἀναμειγνυόμενος εἰς τὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ἱ. Συνόδου(!) ὁ Πρωθυπουργὸς ἠκύρωσε τὴν ἀπόφασιν αὐτῆς περὶ περιστολῆς τῆς θ. λατρείας, ἀπαγορεύων πλήρως τὰ θρησκευτικὰ δικαιώματα.
Ἔπειτα ἐκυκλοφορήθη γραπτῶς συζήτησις, εἰς τὴν ὁποίαν ἐφέρετο ὁ Πρωθυπουργὸς νὰ ἀπευθύνεται εἰς ἀνώτατον στέλεχος, ἐκφράζων τὴν δυσαρέσκειάν του πρὸς τὰ αἰτήματα τῆς Ἱεραρχίας, διατυπώνων τὴν φράσιν ὅτι τὸν ταλαιπωροῦν μὲ «τὸν Χριστόν τους»!
Τώρα expressis verbis ὁ κ. Μητσοτάκης προσέβαλεν ἐκ νέου ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Ἱεράρχας ὅλους τοὺς κληρικοὺς τῆς Ἑλλάδος, ἀπευθύνων δημοσίως τὸ «ἢ παπὰς παπὰς ἢ ζευγὰς ζευγάς»! Παραλλήλως «πέταξε σὰν τὴν τρίχα ἀπὸ τὸ ζυμάρι» τὸν ἐκπρόσωπον τῆς Ἱεραρχίας ἀπὸ τοὺς ἁρμοδίους φορεῖς ἐπὶ τῆς συζητήσεως τοῦ νομοσχεδίου, ἀκυρώνων παντελῶς τὴν συνταγματικὴν τάξιν, τὴν ὁποίαν ἐπεκαλέσθη ἡ Ἱεραρχία, γράφουσα ὅτι τὸ ἄρθρον 21 τοῦ Συντάγματος εἰς συνδυασμὸν μὲ τὸ ἄρθρον 2 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας δικαιολογεῖ πλήρως τὴν συνεργασίαν Ἐκκλησίας-Πολιτείας εἰς τὰ ζητήματα τῆς οἰκογενείας.
Οἱ ὑπερασπισταὶ τοῦ Πρωθυπουργοῦ
Τραγικαὶ ἐπ’ αὐτῶν αἱ τοποθετήσεις τῶν… «πρωτοκορυφαίων»… Ὁ ὄπισθεν τοῦ ἀρχιδιακόνου π. Ἰ. Μπούτση Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν δὲν ὡμίλησε, παρὰ μόνον ἐπέτρεψεν εἰς τὸν π. Ἰωάννην νὰ δημοσιεύση κείμενον μὲ τίτλον «ἢ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἢ ζευγὰς ζευγάς», εἰς τὸ ὁποῖον ἀναφέρει ἐπὶ λέξει:
«ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὄντως δὲν χρειάζεται τὶς ἐπιτροπὲς τῆς Βουλῆς, γιὰ νὰ κοινοποιήσει τὶς θέσεις της στὴν κοινωνία καὶ στοὺς ἄρχοντες τοῦ τόπου: θὰ ἦταν ἐμφανῶς ἐκ τοῦ περισσοῦ»!
Ὁ δὲ πρόεδρος τῆς ἐπιτροπῆς τύπου τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ὁποῖον ἡ ἰδία ἡ Ἱεραρχία ἐτοποθέτησεν εἰς αὐτὴν τὴν θέσιν, -καὶ προσωπικὸς «ἀντιπρόσωπος» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου κατὰ τὴν ἔναρξιν τοῦ ἐμβολιασμοῦ- Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ἔγραψε μεταξὺ ἄλλων ὅτι:
«ἡ φράση ἔχει εἰδικὸ περιεχόμενο ποὺ δὲν εἶναι περιφρονητικὸ γιὰ τοὺς «παπάδες»… ἐνδεχομένως αὐτὴ ἡ φράση λέχτηκε σὲ μιὰ ἀτυχῆ στιγμὴ ὑπερέντασης»!
Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ αἰσθάνεται κάθε πιστὸς τὴν ἀδήριτον ἀνάγκην νὰ ἀπευθύνη θερμὰ συγχαρητήρια εἰς τὸ σύνολον τῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ταυτίζονται μὲ αὐτὰς τὰς ἀπόψεις, αἱ ὁποῖαι υἱοθετοῦν πλήρως τὴν κυβερνητικὴν γραμμὴν τῆς ἀπαξιώσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐπιβεβαιώνουν τοὺς ἀνωτέρω χαρακτηρισμούς. Ἂν δὲν συνεφώνουν, θὰ διεμαρτύροντο ἢ τουλάχιστον θὰ διεχώριζον τὴν θέσιν των, ἀλλὰ εἶναι προφανές, ὅτι ἔχουν παραιτηθῆ ἀπὸ τὴν ἐπισκοπικὴν ΙΣΟΤΙΜΙΑΝ καὶ ἔχουν ἐκχωρήσει τὴν ἐκπροσώπησιν τοῦ ποιμνίου των εἰς τὸν ἐκπρόσωπον τύπου καὶ εἰς τὸν διάκονον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Δὲν αἰσθάνονται Ποιμένες, ἀλλὰ διωρισμένοι ἀντιπρόσωποι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀπὸ τὰ συνοδικὰ γραφεῖα εἰς τὴν ἐπαρχίαν, καὶ διὰ τοῦτο ἔνιοι δὲν παραλείπουν νὰ ὑποσημαίνουν τὴν δουλοπρέπειάν των, ἐπαναλαμβάνοντες ὅτι τοῦ «χρεωστοῦν χάριν» διὰ τὴν ἀνάδειξίν των εἰς Ἐπισκόπους, δηλ. –ὡς σημαίνει σήμερον- δημόσιοι ὑπάλληλοι ὑποτελεῖς εἰς τὴν κρατικὴν ἐξουσίαν.
Σεβασμιώτατοι, εἶσθε Ἐπίσκοποι μὴ τὰ ἀναμένετε ὅλα ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον! Ἀναλάβετε πρωτοβουλίας! Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τὸ ἔχει δηλώσει ἐντὸς τῆς Ἱεραρχίας ὅτι δὲν πρόκειται νὰ ἔλθη εἰς σύγκρουσιν μὲ τὴν Κυβέρνησιν. Διὰ τὸ καλὸν -ὑποτίθεται- τῆς Ἐκκλησίας; Ἢ μήπως νὰ πιστεύσωμεν ὅσα ἔγραψε προσφάτως ἐφημερίς; Δὲν ἀπαιτεῖται ἰδιαιτέρα φαντασία, ὅταν γράφουν ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐκβιάζεται, διὰ νὰ παραιτηθῆ καὶ ὅτι ἤδη ἐκίνησεν ἡ «κούρσα διαδοχῆς». Αὐτὴν τὴν ἐκτίμησιν τρέφουν οἱ πολιτικοὶ παράγοντες, οἱ ὁποῖοι ὑπαγορεύουν εἰς συστημικὰ μέσα νὰ γράψουν αὐτά.
Οἱ Ἱεράρχαι δὲν διαβλέπουν τὸν χωρισμὸν
Δὲν θὰ ἔχη ὅμως σημασία ποῖος θὰ καταστῆ Ἀρχιεπίσκοπος, ὅταν πλέον δὲν θὰ ὑφίσταται Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Δὲν πρόκειται διὰ σενάρια, ἀλλὰ ὡς ἐπληροφορήθημεν ἀπὸ πηγὰς ἐντὸς τῶν κέντρων καὶ τῶν παράκεντρων ἐξουσίας, εἶναι σχέδιον, τὸ ὁποῖον ἤδη ἐτέθη «εἰς τὸ τραπέζι», ἀλλὰ ὡς ἔκρινον αἱ «κεφαλαὶ» ἀπαιτεῖται χρόνος. Ποῖον εἶναι αὐτό; Ὅταν «ὡριμάσουν οἱ συνθῆκες» (ἐπιχείρημα τὸ ὁποῖον ἐπεκαλέσθη ὁ κ. Πρωθυπουργὸς καὶ διὰ τὸ νομοσχέδιον τῶν ὁμοφυλοφίλων καίτοι ἐψεύδετο συνειδητῶς, ἀφοῦ αἱ δημοσκοπήσεις ἦσαν ἐνάντιαι) θὰ προωθηθῆ καὶ ὁ ἐπίσημος χωρισμὸς Ἐκκλησίας – Πολιτείας.
Δι’ ὅσους ἐγείρουν τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ὁ λαὸς θὰ ἐναντιωθῆ, αἱ «κεφαλαὶ» εἶπον ὅτι ὄχι μόνον κρατοῦν τὸν λαὸν ὑποταγμένον, ἀλλὰ ὅτι ὁ ἤδη ὑφιστάμενος χωρισμὸς (ἀφ’ ἑνὸς ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας κατήντησεν ἐθιμοτυπική, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἡ κοινωνία προτιμᾶ τὴν ἐλευθεριότητα τῶν νόμων παρὰ τὰ ἐντάλματα τοῦ ἱ. Εὐαγγελίου) ἔχει ἀποκόψει τοὺς Ἕλληνας ἀπὸ τὴν στενὴν σύνδεσίν των μὲ τὴν Ἐκκλησίαν.
Δι’ ὅσους ἐγείρουν τὴν ἔνστασιν ὅτι τὸ Κράτος χρεωστᾶ τὴν μισθοδοσίαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, λόγῳ τῆς ὑφαρπαγῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, ἡ λύσις εἶναι ἁπλῆ: ἡ Κυβέρνησις θὰ κινηθῆ πρὸς δύο κατευθύνσεις. Πρὸς μὲν τὸν λαὸν θὰ ἰσχυρισθῆ ὅτι πρὶν τὸ 1950 ὁ κλῆρος δὲν ἐμισθοδοτεῖτο ἀπὸ τὸ κράτος καὶ αὐτὸ οὔτε ἐζημίωσε τὸ ἔθνος οὔτε ἐμείωσε τὴν ἐπιρροὴν τῆς Ἐκκλησίας… Πρὸς δὲ τὴν Ἱεραρχίαν θὰ ἀπαντήση: ἀπὸ τὸ 1950 ἕως σήμερα κατεῖχον τὴν ἐκκλησιαστικὴν περιουσίαν, ἀλλὰ παράλληλα ἐπλήρωνα τοὺς μισθοὺς τῶν κληρικῶν καὶ ἐχορήγησα δισεκατομμύρια πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, ἑπομένως ἐξηντλήθη ἡ ἀξία αὐτῆς τῆς περιουσίας. Ὡστόσον, διὰ νὰ μὴ ἀδικήσω κανένα σας θὰ λάβετε ἐπιπλέον μίαν γαλαντόμον ἀποζημίωσιν καὶ τέλος… εἰς τὸ ἑξῆς θὰ πορευθῆτε «ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσίν», ὡς ὁ Ἀπ. Παῦλος.
Ὁ Πρωθυπουργὸς ὡς «Ἐπίσκοπος τῶν ἐντός»!
Ἡ ἐπίκλησις τοῦ ἱ. Εὐαγγελίου ἀπὸ τὴν Πολιτείαν εἶναι κομβικῆς σημασίας. Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖον ὅτι ὁ κ. Μητσοτάκης προσφάτως ἐπεκαλέσθη τὴν ρῆσιν «τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ», διὰ νὰ ἀποστομώση τοὺς Ἱεράρχας. Τὸ «κόλπον» ἐπέτυχεν: οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν τοῦ ἀπήντησεν ὅτι: α) ἡ ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀνήκει ἀποκλειστικῶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἡ ἰδική του ἀνάμειξις ἀποτελεῖ ὑπέρβασιν τῶν θεσμικῶν ρόλων καὶ β) ὅτι τὸ κυριακὸν αὐτὸ λόγιον τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀπάντησις πρὸς «ἐγκαθέτους ὑποκρινομένους» περὶ τοῦ «φόρον δοῦναι» (Λουκ. 20, 20 ἑξ.) καὶ οὐχὶ περὶ πνευματικῶν ζητημάτων.
Μήπως ὅμως εἶχον ποτὲ τὸ σθένος νὰ ἀπαντήσουν; Δὲν ἀπήντησαν εὐθέως εἰς τὸν «ἀντ’ αὐτοῦ» Πρωθυπουργόν, δηλ. τὸν κυβερνητικὸν ἐκπρόσωπον κ. Π. Μαρινάκην, ὅταν ηὐτέλισε τὸν Μητροπολίτην Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμόθεον διὰ δηλώσεις του κατὰ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ὁρίζων ὅτι «ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι ἁμαρτία»; Ὄχι μόνον δὲν εἶχον τὴν ἀπαιτουμένην παρρησίαν, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Φθιώτιδος κ. Συμεὼν τὸν ἐδικαιολόγησεν εἰς τηλεοπτικὴν συνέντευξιν, εἰκάζων [ἐκ μέρους τοῦ κ. Μαρινάκη(;), ὁ ὁποῖος οὐδέποτε ἀνεκάλεσεν, ὅπως καὶ τὸ Μαξίμου ἢ ὁ Πρωθυπουργός], ὅτι κάτι ἕτερον ἤθελε νὰ εἴπη… Μητροπολίτην ἐκπρόσωπον τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ δὲν εἴχομεν συναντήσει ἕως τώρα…
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος εἶπεν εἰς τὸν Αὐτοκράτορα «ἄλλοι ὅροι βασιλείας, ἄλλοι ὅροι ἱερωσύνης». Δὲν ὑπάρχει σήμερα ἕνας Ἱεράρχης νὰ ὀρθώση ἀνάστημα; Ὅσοι κατακρίνουν τὸν ἀειμακάριστον π. Αὐγουστῖνον Καντιώτην προσπαθοῦν νὰ δικαιολογήσουν τὴν δειλίαν των, ἡ ὁποία εἶναι ἁμάρτημα, ὅταν διακυβεύεται τὸ ἱ. Εὐαγγέλιον, διὰ τοῦτο ὁ Ἀπ. Παῦλος προστάζει «Οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς Πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως» (Β΄ Τίμ. 1,7).
Σύγκλησις τῆς Ἱεραρχίας ΤΩΡΑ
Εὐκόλως συγχωροῦν οἱ Μητροπολῖται βαρυτάτας βλασφημίας καὶ ποταποὺς χαρακτηρισμοὺς πρὸς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος Αὐτὸς εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἀρκεῖ αὐτοὶ νὰ ἀνήκουν εἰς τοὺς ἔχοντας καὶ κατέχοντας, ἀλλὰ τὴν παραμικρὰν διαφωνίαν ἑνὸς ἁπλοῦ πιστοῦ τὴν κατακεραυνώνουν ὡς ἀνυπακοὴν πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν(!) καὶ ἂν αὐτὸς τυγχάνη κληρικὸς τὸν σύρουν καὶ εἰς τὰ δικαστήρια νὰ τὸν καθαιρέσουν…
Ἂν πράγματι οἱ ἴδιοι οἱ Ἐπίσκοποι πρῶτοι ὑπακούουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τότε νὰ τηρήρουν τὸ «δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» καὶ νὰ κλητεύσουν τὸν κ. Μητσοτάκην ὑπόλογον ἐνώπιον τῆς Συνόδου, ὡς θὰ ἔπραττον δι’ οἱονδήποτε ἄλλον. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγεν «Ὅποιος δὲν ὑποστηρίζει τὸ δίκαιον, δὲν ἔχει δικαίωμα ν’ ἀνοίγη τὸ στόμα του καὶ νὰ κοινωνῆ». Ἀκούσατε Σεβασμιώτατοι;
Ἀλλά, δυστυχῶς, ἐκτιμοῦν τὴν ἐξουσίαν περισσότερον ἀπὸ τὴν ἱερωσύνην των, διότι ἐὰν ἴσχυε τὸ ἀντίστροφον θὰ ἔπραττον ὡς ὁ προφήτης Ἠλίας (Ἰ. Χρυσόστομος, Εἰς ἀδριάντας, ΕΠΕ 32,223):
«…ὅπως ὁ λέων ἀντιμετωπίζει κάποιο μικρὸ σκυλάκι, ἔτσι καὶ ὁ προφήτης Ἠλίας ἀντιμετώπισε τὸν βασιλέα, ἂν καὶ ἐκεῖνος εἶχε πορφύραν, ὅμως αὐτὸς εἶχε μηλωτήν, ἔνδυμα σεβαστότερον ἀπὸ τὴν βασιλικὴν ἐκείνην στολήν… διότι δὲν ἔβλεπε τὸ βασιλικὸν στέμμα καὶ τὴν ἐξωτερικὴν ἐμφάνισιν τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ ἔβλεπε τὴν ψυχήν του νὰ εἶναι ἐνδεδυμένη μὲ κουρέλια, νὰ εἶναι ἄπλυτος, ρυπαρὰ καὶ ἀθλιωτέρα ἀπὸ κάθε κατάδικον. Καὶ ἐπειδὴ τὸν εἶδε νὰ εἶναι αἰχμάλωτος καὶ δοῦλος τῶν παθῶν, περιεφρόνησεν αὐτοῦ τὴν ἐξουσίαν. Διότι ἐνόμισεν ὅτι δὲν βλέπει ἀληθινὸν βασιλέα, ἀλλὰ ἠθοποιὸν ἐπὶ σκηνῆς, ποὺ ὑποδύεται τὸν βασιλέα».
«Ἠθοποιόν»! Ἐὰν λοιπὸν οἱ Ἱεράρχαι διαθέτουν ἐλάχιστον διάκρισιν, τότε θὰ διερωτηθοῦν: εἶναι Πρωθυπουργὸς ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέχεται ἐντολὰς ἀπὸ τὸν Πρόεδρον τῶν ΗΠΑ ἢ ὑποδύεται ρόλον; Εἶναι ὑπεύθυνος πλοηγὸς τῆς Ἑλλάδος ἢ ὁδηγεῖ τοὺς Ἕλληνας εἰς τὴν κόλασιν; Σεβόμεθα τὸ ράσον, τὸ ὁποῖον φέρομεν, ἢ μήπως προσποιούμεθα καὶ ἐμεῖς ὅτι διαφωνοῦμεν;
Μέχρι σήμερον ἔχουν παρέλθει ἀρκεταὶ ἡμέραι ἀπὸ τὴν ψήφισιν τοῦ νομοσχεδίου καὶ οὐδεμία συντεταγμένη ἀντίδρασις ἐκ μέρους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Οὔτε κἄν τὸ σύνολον τῶν Ἱεραρχῶν δὲν ἔχει προβῆ εἰς καταδικαστικὰς δηλώσεις ἢ ψηφίσματα. Μητροπολῖται τὸ χαρακτηρίζουν ὀλέθριον, ἀλλὰ ἐὰν τὸ ἐπίστευον αὐτὸ πραγματικά, θὰ ἐκίνουν γῆν καὶ οὐρανὸν διὰ νὰ ἀντισταθοῦν ἢ ἔστω θὰ ἔπραττον τὸ αὐτονόητον: θὰ ἀπήτουν σύγκλησιν τῆς Ἱεραρχίας διὰ τὰ περαιτέρω. Μόνον λόγια καὶ «χαρτοπόλεμον», τὰ ὁποῖα ὡς «ἔπεα πτερόεντα» θὰ διασκορπισθοῦν ἀπὸ τὸν ἀέρα καὶ μετὰ τὴν πάροδον ἑνὸς μηνὸς θὰ λησμονηθοῦν. Τὸ γνωρίζουν αὐτὸ οἱ πολιτικοί, ἀλλὰ τὸ γνωρίζουν καὶ οἱ Μητροπολῖται, ὅσοι ἐξ αὐτῶν τώρα προσποιοῦνται ὅτι διαφωνοῦν, καὶ «πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς» θὰ ἐναγκαλίζωνται μὲ τοὺς ἄρχοντας τοῦ τόπου.
Ἡ σύγκλησις τῆς Ἱεραρχίας δὲν εἶναι εἰς τὴν εὐχέρειαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὅταν τὸ πᾶν ἀπόλλυται. Τώρα εἶναι ἡ στιγμή, ὥστε τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν 25ην Μαρτίου νὰ μὴ δοθῆ τὸ «φιλὶ τοῦ Ἰούδα» εἰς τὸν Τ. Σταυρὸν ἀπὸ ὅσους πολιτικοὺς προσέλθουν εἰς τοὺς ἱ. ναούς. Ἀφήσετε τὰς διαπιστώσεις καὶ προχωρήσετε εἰς μέτρα σωφρονισμοῦ! Ἐὰν ἐκλείνατε τοὺς ἱ. ναοὺς πρὸ τῆς ψηφίσεως, δὲν θὰ ἐθεσμοθετεῖτο ὁ νόμος. Τώρα θὰ ὑποδεχθῆτε μὲ χαρμοσύνους κωδωνοκρουσίας ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι Σᾶς ὑβρίζουν καὶ ἀπεργάζονται τὸν χωρισμόν;
