Πυρκαγιές – Ελλάδα: Κάποτε οι νέοι πρωθυπουργοί της χώρας μας είχαν το συνήθειο να δηλώνουν μετά την εκλογή τους ότι παρέλαβαν καμένη γη από τους προηγούμενους, μεταφορικά άλλα και κυριολεκτικά μερικές φορές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρωτοτύπησε όμως. Παρέδωσε στον εαυτό του καμένη γη, και ο ίδιος «φρόντισε» να μεγαλώσει την έκτασή της.
Συγκεκριμένα η μαύρη έρημος στάχτης επεκτάθηκε κατά 550.000 στρέμματα από την αρχή του 2023 και 470.000 μόνο εντός του Ιουλίου. Κάηκαν 30% περισσότερες εκτάσεις από όσες καίγονται κατά μέσο όρο σε έναν χρόνο, και ακόμα έχουμε μπροστά μας όλο τον Αύγουστο, άλλα και τον Σεπτέμβριο.
Ρόδος, Κέρκυρα, Αγχίαλος, Λαμία, Δερβενοχώρια, Νοτιοανατολική Αττική, Μάνδρα, Λουτράκι, νότια Εύβοια, Χίος, μια Ελλάδα που μοιάζει σαν πολεμικό μέτωπο και βρίσκεται παραδομένη στη λεηλασία ακατάπαυστου πυρός. Φωτιές ξεπηδούν από το «πουθενά» μέσα σε ερημιές, σε χαράδρες, ακόμα και σε αστικά κέντρα. Στο διαδίκτυο γίνονται συνεχώς καταγγελίες για ύποπτα άτομα που κυκλοφορούν με μπουκάλια βενζίνης και για εμπρηστικούς μηχανισμούς που ανακαλύπτονται σε νέες εστίες φωτιάς.
Οι περίεργες «συμπτώσεις» ολοένα και αυξάνονται. Η φωτιά ξεγυμνώνει νησιά που κάποιοι απαιτούν την αποστρατικοποίησή τους. Περικυκλώνει αεροπορικές βάσεις και καταστρέφει πυρομαχικά. Αποψιλώνει δάση από βουνά που «όλως τυχαίως» φιγουράρουν σε επενδυτικά σχέδια για εγκατάσταση αιολικών πάρκων.
Και το κράτος κρατά έναν ολόκληρο λαό στο σκοτάδι της άγνοιας. Γιατί;
Μήπως για να μην διαταράσσεται το κλίμα στα ελληνοτουρκικά, ώστε να δεχθεί ευκολότερα ο λαός τις μειοδοσίες που ετοιμάζονται; Μήπως διότι οι μεγάλες πυρκαγιές βολεύουν να υπάρχουν, διότι γίνονται εργαλείο προπαγάνδας για την ατζέντα του οικοφασισμού που εγκαθιδρύει η Δύση; Μήπως διότι σε πολλούς από τους εμπρησμούς εμπλέκονται και οι «επενδυτές» που φτιάχνουν επιχειρηματικές αποικίες πάνω στην καμένη γη; Μήπως διότι η καταστροφή του δασικού πλούτου είναι εξαιρετικά «βολική» ώστε να παρουσιαστεί ως από μηχανής θεός η ιδιωτικοποίηση των περιαστικών δασών;
Ρητορικά τα ερωτήματα, διότι γνωρίζουμε ήδη τις απαντήσεις.
Ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για «καινοτόμες λογικές μιας πιο τολμηρής, επιθετικής διαχείρισης των δασών μας, που ενδεχομένως στο παρελθόν να έβρισκαν αντιστάσεις». Αν δεν είναι αυτό προαναγγελία για ξεπούλημα δασικών εκτάσεων, τότε τι είναι;
Αυστηροποίησαν τις ποινές για τους εμπρηστές, σαν να πρόκειται ένα οποιοδήποτε πρόστιμο να εμποδίσει έναν πράκτορα να επιτελέσει την αποστολή του! Για τους ντόπιους εμπρηστές ας πούμε ότι το μέτρο του μεγάλου προστίμου προσφέρει κάτι παραπάνω στην αντιμετώπισή τους, άλλα τι θα γίνει με τους «αδήλωτους» και τους… περαστικούς; Απαντήσεις δεν παίρνουμε για το ποιοι μας καίνε, και το μόνο που βλέπουμε είναι σπασμωδικές αντιδράσεις για επικοινωνιακούς – καθαρά – λόγους.
Στην κυβέρνηση αλλάζουν αφηγήματα κατά ριπάς. Όταν δεν μπορούν να τα φορτώσουν άλλο στην καραμέλα της «κλιματικής κρίσης» πιάνουν για λίγο την πρακτορολογία. Πότε φταίει ο δήθεν πρωτοφανής καύσωνας και πότε φταίει το «ανθρώπινο χέρι». Όταν 5-6 πυρκαγιές κατακαίνε την χώρα για μέρες και καταλήγουν να σβήνουν σε θάλασσες ή σε λεωφόρους, εκείνοι μιλούνε για τις 60 πυρκαγιές που σβήστηκαν. Άλλοτε μας λένε πως στην εποχή μας έχουμε μεγαλύτερη δασοκάλυψη από τη δεκαετία του 60 (!) και άλλοτε βάζουν λουκέτο ακόμα και στα αστικά πάρκα, αφού δεν έχει μείνει τίποτε άλλο να καεί στην Αττική. Μέχρι πρόσφατα επιστράτευαν και το επιχείρημα ότι δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, όμως μας εγκατέλειψε και αυτό, και έτσι κάποιοι άθλιοι άρχισαν να κάνουν διαγωνισμούς θανάτου με τον απολογισμό νεκρών από το Μάτι.
Δύο παλικάρια της Πολεμικής Αεροπορίας σκοτώθηκαν ενώ επιχειρούσαν με ένα απαρχαιωμένο Canadair, γιατί εκτός από τη φλεγόμενη πλαγιά, έσβηναν και τα καιόμενα ερείπια ενός ολόκληρου κράτους. «Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή συνεχίζεται» μας είπε ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Θεόδωρος Λιβάνιος, επιβεβαιώνοντας πως αυτή η χώρα πριν καεί κυριολεκτικά, έχει καεί πρώτα πνευματικά, ηθικά και θεσμικά.
Και η εικόνα κρατικής αποσύνθεσης και παράνοιας δεν είχε σταματημό. Ο Μηταράκης πήρε «δρόμο» γιατί ρέμβαζε στο σκάφος του την ώρα που στην Ρόδο γινόταν ολόκληρη μετακίνηση πληθυσμών, άλλα δύο 24ωρα μετά και πριν ακόμα ξεκαπνίσει η Ρόδος, ο πρωθυπουργός έκανε τον ανέμελο τουρίστα στο Μαράθι Χανίων γιατί «μπορεί».
Μια από τις πιο σημαντικές μονάδες του μάχιμου τμήματος των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στη Νέα Αγχίαλο έγινε πολεμικό μέτωπο εν καιρώ ειρήνης, άλλα «η ζωή συνεχίζεται».
Ο Πατούλης αποκλείστηκε από την κούρσα για την περιφέρεια Αττικής για μία απρεπή ζεμπεκιά, ενώ στηρίχθηκε ο Χαρδαλιάς που έβγαλε συστημένη καρτ ποστάλ για τους Τούρκους με απόρρητους στρατιωτικούς χάρτες και κουβαλά στο βιογραφικό του όλη τη χουντοποιημένη περίοδο της πανδημίας.
Ευνοούμενοι αυλικοί και «στρατιωτάκια» που θυσιάζονται χάριν του «Βασιλιά». Μια ολόκληρη χώρα κυβερνάται από ένα αθέατο παρασκήνιο, και ένας λαός σαστισμένος προσπαθεί να βγάλει άκρη με μερικά θραύσματα αλήθειας. Ο ελληνικός λαός καίγεται και δεν ξέρει το γιατί. Δέχεται επιθέσεις και δεν ξέρει από ποιους. Του εμφανίζουν μια κραταιή κυβέρνηση και δεν ξέρουν ποιοι κινούν τα νήματά της, και πού οδηγούν τη χώρα. Και ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή της δεύτερης τετραετίας…
