«Πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει. εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε (Β΄ Ἰωάν. 9,10). (: Καθένας πού βγαίνει ἔξω καὶ δὲν μένει μέσα εἰς τὴν διδαχὴν τοῦ Χριστοῦ διὰ τῆς ἀκριβοῦς τηρήσεως αὐτῆς, αὐτὸς δὲν ἔχει τὸν Θεόν, ἀλλ’ εἶναι χωρισμένος ἀπὸ αὐτόν. Ἐκεῖνος, πού μένει εἰς τὴν διδαχὴν τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸς καὶ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸν ἔχει, διότι οὗτος ἔγινε ναὸς τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν κανεὶς σᾶς ἐπισκέπτεται καὶ δὲν φέρη τὴν διδαχὴν αὐτήν, μὴ δέχεσθε αὐτὸν πρὸς φιλοξενίαν εἰς τὴν οἰκίαν σας καὶ οὔτε χαιρετισμὸν νὰ ἀπευθύνετε πρὸς αὐτόν).
• Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει πόσο ἐπικίνδυνοι εἶναι οἱ αἱρετικοί. «Πραγματικὰ ἀπὸ ἐδῶ φύτρωσαν τὰ ἄπειρα κακά, δηλαδὴ ἀπ’ τὴν ἄγνοια τῶν Γραφῶν. Ἀπ’ τὴν αἰτία αὐτὴ βλάστησε ἡ μεγάλη καταστροφὴ τῶν αἱρέσεων, ἀπὸ ἐδῶ προῆλθε ὁ ἀδιάφορος τρόπος ζωῆς, ἀπὸ ἐδῶ οἱ ἄχρηστοι κόποι». «Μετὰ τὴν καλλιέργεια τοῦ χωραφιοῦ κι ὅταν πλέον δὲν ὑπάρχη καμμιὰ ἀνάγκη, τότε ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ σπέρνει τὸ δικό του σπόρο. Κι ἀκριβῶς αὐτὸ κάνουν καὶ οἱ αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι μόνο ἀπὸ κενοδοξία κι ὄχι γιὰ τίποτα ἄλλο, ρίχνουν τὸ δηλητήριό τους».
• Ὅπως προεῖπε ὁ Κύριος καὶ οἱ Ἀπόστολοι, διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἐμφανίσθηκαν ψευδοπροφῆται καὶ ψευδοδιδάσκαλοι, διαστροφεῖς τῆς ἀλήθειας, αἱρετικοί, λύκοι μὲ ἔνδυμα προβάτου, λύκοι βαρεῖς ὁρμῶντες νὰ κατασπαράξουν τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Σήμερα ὑπάρχουν 2.000 περίπου αἱρέσεις! Ἐξ ὅλων δὲ τῶν αἱρέσεων αὐτῶν καὶ τῶν αἱρέσεων τοῦ παρελθόντος ἡ πλέον σατανικὴ εἶναι ἡ αἵρεση τῶν Χιλιαστῶν ἢ Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ ἢ Σπουδαστῶν τῶν Γραφῶν, τὴν ὁποίαν ἵδρυσε στὴν Ἀμερική, ὅπου ἡ πανσπερμία τῶν αἱρέσεων, πρὸ 100 περίπου ἐτῶν ὁ ἑβραιοαμερικανὸς Ρῶσσελ. Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἀνατρέπει ὁλόκληρο τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐκ θεμελίων. Δὲν ἀφήνει λίθον ἐπὶ λίθου!
• Ἐπίσης στὸ βιβλίο «Κατασκοπία τῶν Ἰεχωβάδων» τοῦ μακαριστοῦ π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου περιγράφεται ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα προσηλυτισμοῦ.
«Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1966 ἕνας, ἀπὸ τοὺς ἱκανοὺς νὰ προσηλυτίζουν, Ἰεχωβάς, πλησίασε ἕνα δραστήριο καὶ ἔξυπνο Ἕλληνα καὶ ἄρχισε νὰ τοῦ φέρεται μὲ φιλικὲς διαθέσεις. Ὕστερα ἀπὸ μερικὲς ἡμέρες ἄνοιξε θρησκευτικὴ συζήτηση. Ἄρχισε μάλιστα νὰ τὸν ἐπισκέπτεται καὶ στὸ σπίτι του.
Ὁ Ἰεχωβὰς δὲν εἶχε ἀκόμη ἀποκαλύψει τὸν πραγματικὸ ἑαυτό του, ἀλλὰ συνέχιζε νὰ ρίχνη λίγο – λίγο τὸ ἀντιχριστιανικὸ καὶ αἱρετικὸ δηλητήριο. Ἔπειτα τοῦ ἔφερε «διαφωτιστικά», προπαγανδιστικὰ περιοδικά, γιὰ νὰ τὰ διαβάση. Τότε ὁ Ἕλληνας ἀντέδρασε σθεναρά:
«Διαφωνῶ! τοῦ εἶπε. Ἐγὼ μπορεῖ νὰ κάνω λάθη, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ πιστεύω ἐγὼ εἶναι ἡ ζωντανὴ Θρησκεία τοῦ Χριστοῦ. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὰ λὲς ἐσὺ σωστὰ καὶ νὰ εἶσαι πιὸ σοφὸς ἀπὸ τοὺς σοφοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας, τοὺς Μεγάλους Πατέρες».
Ὁ Ἰεχωβὰς κατάλαβε, τότε, ὅτι ὁ Ἕλληνας ἐκεῖνος δὲν ἦταν ἀδιάφορος θρησκευτικῶς, ἀλλὰ κατεῖχε τὰ ζητήματα. Ἀντί, λοιπόν, γιὰ διαλογικὴ συζήτηση ἄλλαξε κουβέντα, ὄχι ὅμως καὶ σκοπό. Τοῦ εἶπε τότε ἀδίστακτα:
«Εἶσαι ἔξυπνος καὶ ἱκανός. Εἶσαι δραστήριος, Μὴ χάνεσαι σὲ Θεολογικὲς συζητήσεις. Κοντά μας θὰ γίνης γρήγορα πλούσιος καὶ σπουδαῖος. Σ’ ἔχουμε ξεχωρίσει ἀπ’ ὅλους τοὺς Ἕλληνες. Καὶ ἡ ἀπόφασή μας εἶναι τούτη: «Νὰ μᾶς βοηθήσης καὶ νὰ σὲ βοηθήσωμε»… Καὶ λέγοντας αὐτὰ τοῦ ἔδειξε μία δεσμίδα μὲ κολλαριστὰ δολλάρια.
Ἀγριεμένος, ἔξαλλος, ὁ μετανάστης Ἕλληνας, ὥρμησε κατ’ ἐπάνω του, τὸν ἅρπαξε ἀπὸ τὸ γιακά, τὸν κούνησε πέρα- δῶθε καὶ τοῦ εἶπε:
«Ψάξε νὰ βρῆς ἀλλοῦ τὸν Ἰούδα ποὺ χρειάζεσαι! Τί μὲ πέρασες, μωρέ, προδότη; Τσακίσου. Φῦγε ἀπὸ τὸ σπίτι μου, Σατανᾶ… Χριστιανὸς εἶμαι, ἀντίχριστε. Δὲν παζαρεύω τὴν πίστη μου!».
Τρομαγμένος ἀπὸ τὸ ξαφνικὸ ξέσπασμα τοῦ Ὀρθοδόξου Ἕλληνα, ἔτρεξε ν’ ἀπομακρυνθῆ ὁ Ἰεχωβὰς κοιτάζοντας πίσω ἀπὸ φόβο».
- Στὸ περιοδικὸ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» 2ος, 3ος 2023, ἀναφέρεται ἕνα συγκλονιστικὸ θαῦμα: «Ἦταν ἕνας πατέρας ποὺ μεγάλωνε ἕνα ἀνάπηρο παιδί, μόνος του. Τὸ παιδὶ ἦταν κατάκοιτο στὸ κρεβάτι. Κάποια στιγμὴ ἔφτασε σὲ τεράστιο οἰκονομικὸ ἀδιέξοδο. Τότε ἐμφανίστηκε κάποιος ἄνθρωπος στὴν ζωή του, ποὺ ἄρχισε νὰ τὸν βοηθᾶ χρηματικὰ πρὸς χάριν τοῦ παιδιοῦ.
Τὸν βοήθαγε γιὰ πολὺ καιρό, ὥσπου κάποια στιγμὴ ὁ πατέρας τοῦ εἶπε «σοῦ χρωστάω τὴν ζωή μου». Μόλις τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος τοῦ εἶπε: «Θέλω νὰ ἔρθεις μαζί μου σὲ μία συγκέντρωση».
Ἔτσι κι ἔγινε, κάποια μέρα κλείδωσαν τὸ κατάκοιτο παιδὶ στὸ σπίτι καὶ πῆγαν σὲ κάποιον χῶρο, ὅπου γινόταν ἡ συγκέντρωση. Ἐκεῖ ὁ πατέρας διαπίστωσε ὅτι ἦταν συγκέντρωση τῶν Ἰεχωβάδων. Σκέφθηκε νὰ μείνη, γιὰ νὰ μὴ τοὺς προσβάλη.
Μόλις τελείωσε ἡ συγκέντρωση καὶ ἔφευγε ὁ κόσμος, τοῦ εἶπε ὁ “εὐεργέτης” «ἐσὺ μεῖνε». Πῆγαν τὸν πατέρα σὲ ἕνα ἄλλο δωμάτιο, ὅπου ἦταν Χριστιανικὲς εἰκόνες πάνω στὸ πάτωμα καὶ τοῦ εἶπε:
«Μοῦ ἀνέφερες ὅτι μοῦ χρωστᾶς τὴν ζωή σου. Πάτησε λοιπὸν τὶς εἰκόνες καὶ γίνε μάρτυρας τοῦ Ἰεχωβᾶ».
Ὁ πατέρας εὐθὺς ἀπάντησε, «Ἐγὼ Ὀρθόδοξος γεννήθηκα καὶ Ὀρθόδοξος θὰ πεθάνω. Τὴν ζωή μου εἶπα ὅτι σοῦ χρωστάω, ὄχι τὴν ψυχή μου».
Τότε τὸν ξυλοκόπησαν ἄγρια καὶ τὸν πέταξαν στὸν δρόμο. Ὁ αἱμόφυρτος πατέρας πῆρε ἕνα ταξὶ καὶ παρὰ τὴν ἐπιμονὴ τοῦ ταξιτζῆ νὰ τὸν πάη στὸ νοσοκομεῖο, ἐκεῖνος πῆγε σπίτι.
Ἔξω ἀπὸ τὸ ξεκλείδωτο πλέον σπίτι του, εἶδε τὸ παιδί του νὰ τρέχη καὶ νὰ γελᾶ, ὅπως ὅλα τὰ παιδάκια. Μὲ ἔκπληξη ρώτησε τὸ παιδὶ τί ἔγινε καὶ ἐκεῖνο τοῦ εἶπε τὰ λόγια «Ἦρθε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, μὲ σήκωσε καὶ μοῦ εἶπε: Αὐτὴ τὴν στιγμὴ ὁ πατέρας σου μαρτυράει γιὰ Ἐμένα».
