Τό Γραφεῖο ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων τῆς
Ἱ. Μ. Πειραιῶς μᾶς ἐξηγεῖ: «Περισσότερο ὅμως ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ σύγχρονη
φοβερὴ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ παναίρεση, ὅπως τὴν χαρακτήρισε ὁ
ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, καὶ εἶναι φυσικὰ τέκνο τῆς “Νέας Ἐποχῆς”.
Εἶναι παναίρεση, διότι συγκεφαλαιώνει στοὺς δαιμονικούς της κόλπους ὅλες
τὶς κακοδοξίες τῶν δύο χιλιάδων χρόνων τῆς ἱστορικῆς πορείας τῆς
Ἐκκλησίας μας. Δὲν ὑπάρχει αἵρεση καὶ πλάνη τοῦ παρελθόντος, ποὺ νὰ μὴ
“στεγάζεται” στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ νὰ μὴ ἐκφράζεται δι’ αὐτοῦ! Εἶναι ἡ
πλέον ἐπικίνδυνη εἰς τοῦτο:
ὅτι τίποτε δὲν ἀπορρίπτει καὶ τίποτε δὲν
ἀναγάγει σὲ κυρίαρχη πίστη! Σὲ αὐτὸν χωροῦν τὰ πάντα καὶ γίνονται
εὐκολοχώνευτα, γιὰ νὰ ἀποτελέσουν τὴν “ὕλη” γιὰ τὴ δημιουργία μίας νέας
παγκόσμιας θρησκείας, τῆς ἐφιαλτικῆς Πανθρησκείας, ἡ ὁποία θὰ γίνει ἡ
θρησκεία τῆς φρικτῆς βασιλείας τοῦ μιαροῦ Ἀντιχρίστου. Τὸ μοναδικὸ
«δόγμα» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι: “πίστευε ὅ,τι θέλεις, ὅπως θέλεις, μὲ
ἕνα ὅρο: νὰ μὴ ἀπολυτοποιεῖς τὴν πίστη σου”! Θυμίζουμε τὴν παροιμιώδη
ρήση τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου: “Ἡ “Νέα Ἐποχή”, (δηλαδὴ ὁ
Οἰκουμενισμός), δὲν θέλει ἀδειανὲς ἐκκλησίες, ἀλλὰ γεμάτες μὲ πιστούς,
μὲ ἀλλοιωμένο φρόνημα”»! Συμφωνοῦμε!
