Απόσπασμα τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ», αριθ. φυλλ.74, Κοζάνη 1 Αυγούστου 1947
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου
«…Τὴν Ἁγία Γραφή θʼ ἀνοίξωμεν σήμερον καὶ ἀπʼ ἐκεῖ θὰ πάρουμε ἕνα παράδειγμα ποὺ τόσον νομίζομεν ἀνταποκρίνεται καὶ εἰς τὴν σημερινὴν κατάστασιν τοῦ ἔθνους μας. (Εὑρίσκεται εἰς τὴν Π. Διαθήκην Βασιλειῶν Δ! Κεφ. 6, στίχ. 9-18).
̶ 800 περίπου χρόνια π.χ. ζοῦσε στὴν Παλαιστίνη μία ἐξαιρετικὴ φυσιογνωμία, ὁ Ἐλισσαῖος, μαθητὴς τοῦ προφήτη “Hλία, προφήτης καὶ αὐτός. Ζοῦσε σὲ περίοδο ἀνωμαλίας, σὲ ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποίαν βάρβαρα ἔθνη ἔκαναν ἐπιδρομὴ κατὰ τῆς πατρίδος του. Ὁ Ἐλισσαῖος δὲν μποροῦσε νὰ μείνη ἀδιάφορος καὶ νʼ ἀφήση τὸν λαόν του νὰ ὑποδουλωθῆ καὶ τὰ ἐδάφη τῆς πατρίδος του νὰ καταπατηθοῦν. Στὰ στήθη τοῦ προφήτου ἔπαλλε γνήσιο πατριωτικὸ συναίσθημα καὶ γιʼ αὐτὸ ἔλαβε ἐνεργὸ μέρος στοὺς ἀγῶνες τῆς πατρίδος πρὸς ἀπόκρουσι τῶν ἐπιδρομέων. Μὲ τὶς ὁμιλίες του ἐνεψύχωνε τὸν λαό, ἔδειχνε ὅτι πάνω ἀπὸ τὴν ὑλικῆς βία τῶν ἐχθρῶν εἶνε ἡ ἀόρατος δύναμι τοῦ Θεοῦ ποὺ πατάσσει τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ὑπερηφάνους ἐπιδρομεῖς, καὶ μὲ τὸ προφητικό χάρισμα ποὺ εἶχε, πολλὲς φορὲς ματαίωνε τὰ κατακτητικὰ σχέδια τοῦ βασιλια τῆς Συρίας, διότι ἄρπαζε μέσα ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλον τοῦ βασιλέως κάθε στρατηγικὸ σχέδιο καὶ εἰδοποιοῦσε ἐγκαίρως τὸν λαόν του περὶ τῆς ἐπικείμενης εἰσβολῆς, καὶ ὁ λαὸς ἕτοιμος πανέτοιμος ἀγρυπνοῦσε ἀγωνίζετο καὶ ἐξεδίωκε μακριά ἀπὸ τὰ συνόρα τοὺς ἐχθρούς. Ὁ βασιλιάς τῆς Συρίας πληροφορηθεῖς τὴν τεραστία δύναμι τὴν ὁποίαν ἐξασκοῦσε στὸν λαό του ὁ Ἐλισσαῖος, ἀπεφάσισεν ὅπως τὸν ἐξοντώση. Ἐξαπέστειλε τὰ στρατεύματά του καὶ ἐπολιόρκησαν ἐν καιρῶ νυκτὸς τὴν πόλιν Δωθὰν, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκετο ὁ Ἐλισσαῖος. Ἡ φρουρᾶ ποὺ ἐφύλαττε τὴν ἐπαρχιακὴ αὐτὴ πόλιν ἦτο ἐλαχίστη, διʼ αὐτὸ ὅταν τὸ πρωῒ ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἐλισσαίου ξύπνησε καὶ εἴδε τὴν πόλιν ἀσφυχτικὰ πολιορκημένη γεμάτος ἀπὸ φόβο ἔτρεξε καὶ εἰδοποίησε τὸν Ἐλισσαῖον – «Κύριε – του λέγει, ἡ κατάστασίς μας εἶνε δεινἠ. Οἱ ἐχθροὶ ἦλθαν. Ἡ πόλις εἶνε πολιορκημένη ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη. Οἱ λόφοι ἔχουν καταληφθῆ ἀπὸ τὰ ἔχθρικὰ στρατεύματα. Ἵπποι καὶ ἅμαξες οἱ πολεμικὲς εἶνε ἀναρίθμητες, ἐμεῖς εἴμεθα… ἐλάχιστοι. Ω! κύριε! τί μποροῦμε νὰ κάνουμε; Πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ ἀντισταθοῦμε εἰς τὸ ἀκατάσχετο αὐτὸ ρεῦμα τῶν βαρβάρων ἐχθρῶν μας;…».Στὴν ἀγωνία αὐτὴ τοῦ ὑπηρέτου του ὁ Ἐλισσαῖος ἀπαντᾶ: «Μὴ φοβεῖσθαι διότι αὐτοὶ ποὺ εἶνε μαζί μας εἶνε περισσότεροι ἀπʼ ἐκείνους ποὺ εἶνε μαζί μὲ τοὺς ἐχθρούς μας».
Περισσότεροι! ἀλλὰ πῶς περισσότεροι;
Ὁ
ὑπηρέτης δὲν μποροῦσε νὰ τὸ καταλάβει. Μετρᾶ καὶ βλέπει μία τρομακτικὴ
δυσαναλογία δυνάμεων. Ὅσοι ἦσαν μὲ τὸν Ἐλισσαῖον ἦσαν ἐλάχιστοι ἀλλʼ οἱ
ἐχθροὶ ὡς ἀκρίδες ἀναρίθμητες εἶχαν πλημμυρίσει γύρω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ
εἶχαν δημιουργήση γιὰ τὸν Ἐλισσαῖον καὶ τὴν μικρὴ φρουρὰ τῆς πόλεως
κλοιό, ἀπὸ τὸν ὁποῖο δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ διαφύγουν. Καὶ ὅμως ὁ Ἐλισσαῖος
ἐπέμενε ὅτι ἦσαν περισσότεροι. Καὶ γιὰ νὰ πείση τὸν ὑπηρέτη του ὁ
προφήτης προσεύχεται. «Κύριε! ἄνοιξε παρακαλῶ τὰ μάτια του γιὰ νὰ δῆ».
Τὰ μάτια του; ἀλλὰ ὁ ὑπηρέτης δὲν ἦτο τυφλός. Ἔβλεπε καθαρά! Ναὶ ἔβλεπε.
Ἀλλʼ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ μάτια μὲ τὰ ὁποῖα βλέπουμε τὰ ὑλικὰ, τὰ ὁρατὰ
ἀντικείμενα, ὑπάρχουν καὶ ἀλλα μάτια, μάτια έσωτερικά, μάτια τῆς ψυχῆς,
ποὺ τὰ ἔχουν ὀλίγες ἐκλεκτὲς ψυχὲς καὶ μὲ τὰ ὁποῖα βλέπουν πέραν τῆς
ὀπτικῆς ἀκτίνος τὰ ὑπερκόσμια καὶ τὰ οὐράνια. Βλέπουν τὰ ἀόρατα, ποὺ δὲν
μποροῦν νὰ δοῦν οἱ ὑλιστές, οἱ ἄθεοι. Τέτοια μάτια ζητοῦσε ὁ προφήτης
νὰ δώση στὸν ὑπηρέτη του ὁ Θεός. Καὶ ὁ Θεὸς ἀκούει τὴν προσευχὴ τοῦ
προφήτου του καὶ ὁ ὑπηρέτης βλέπει. Βλέπει τώρα ὅ,τι δὲν μποροῦσε νὰ δῆ
προηγουμένως. Βλέπει ὅτι γύρω ἀπὸ τὸν Ἐλισσαῖο ἔχει συγκεντρωθεῖ στρατὸς
πολύς, ἵπποι καὶ ἁμάξαι πύριναι, ἕτοιμοι νὰ ἀγωνισθοῦν ὑπὲρ τῆς πόλεως.
Ἦσαν τάγματα καὶ ταξιαρχίαι οὐρανίων δυνάμεων ποὺ ἦρθαν νὰ ἐνισχύσουν
τὴν μικρὴ φρουρὰ τῆς πόλεως Δωθὰν, ποὺ ἦτο γύρω ἀπὸ τὸν Ἐλισαῖο. Νὰ
διατὶ ὁ Ἐλισσαῖος ἔλεγε ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ εἶνε μαζὶ μας εἶνε περισσότεροι
ἀπʼ ἐκείνους ποὺ εἶνε μὲ τοὺς ἐχθρούς μας.
Τί μᾶς διδάσκει τὸ ἀνωτέρω παράδειγμα τῆς ἁγίας Γραφῆς; Ὅτι ὁ
ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἀγωνίζεται διὰ μίαν ἱερὰν
ὑπόθεσιν, ὅπως εἶνε ἡ ὑπεράσπισις τῆς ἐλευθερίας τῆς πατρίδος του, ὁ
ἄνθρωπος αὐτὸς εἰς οἱανδήποτε δυσχερῆ θέσιν καὶ ἐὰν περιέλθη καὶ
ὁσονδήποτε πλῆθος ἐχθρῶν καὶ ἐὰν πρόκειται νʼ ἀντιμετωπίση, δὲν πρέπει
νὰ ἀπελπίζεται, διότι δὲν εἶνε μόνος καὶ ἐγκατελελειμένως.
ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΕ Ο ΘΕΟΣ. Ἀς μὴ τὸν βλέπουν οἱ ἄθεοι.
Ἄς τὸν ὑβρίζουν, ἄς τὸν περιφρονοῦν, ἄς ζητοῦν νὰ ἐξαλείψουν τὸ ἄγιον
Του ὄνομα. Ὁ Θεὸς ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀγαπᾶ τὸν δίκαιον.
Μισεῖ τὴν βίαν καὶ τὴν τυρρανίαν. Καὶ εἰς μίαν στιγμὴν, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ
ἄδικος καὶ ἐγκληματίας φαίνεται ἕτοιμος νὰ θριαμβεύση, ἔρχεται ἡ οργὴ
τοῦ Θεοῦ, ρίπτει τοὺς κεραυνούς της, τιμωρεῖ τοὺς τυρράνους καὶ
ἐλευθερώνει τοὺς πιστούς του ἐκ παντὸς κακοῦ, διὰ νὰ δύνανται γεμάτοι
εὐγνωμοσύνην νὰ λέγουν πρὸ τὸν Θεόν: «Οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ,
τῶν κύκλω συναπετιτεθεμένων μοι. ἀνάστα, κύριε, σῶσον με ὁ Θεός μου. ὅτι
σὺ ἐπάταξες πάντας τοὺς ἐχθραίνοντας μοι ματαίως˙ ὁδόντας ἁμαρτωλῶν
συνετρίψας».
Αὐτὴν τὴν κραταιὰν προστασίαν τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδικουμένων
βλέπομεν χειροπιαστὴν εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ μαρτυρικοῦ μας ἔθνους. ἦλθον
δραματικαὶ στιγμαί, κατὰ τὰς ὁποίας βάρβαρα ἔθνη ἐκ βορρᾶ καὶ νότου,
ἀνατολῆς καὶ δύσεως ὡς ἀγέλαι ἀγρίων θηρίων ἐπέδραμον κατὰ τῆς πατρίδος
μας διὰ νὰ τὴν ὑποδουλώσουν. Ἦσαν ἐκεῖνοι πολλοὶ καὶ ἡμεῖς ἐφαινόμεθα
ὀλίγοι. Ἦσαν δυνατοὶ καὶ ἡμεῖς ἐφαινόμεθα ἀδύνατοι. Ἦσαν πανίσχυροι
αὐτοκρατορίαι καὶ ἡμεῖς ἐφαινόμεθα ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ ἀσθενέστερα κρατίδια
τοῦ κόσμου. Καὶ ὅμως ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε. Μᾶς ἐπροστάτευσε
πολυειδῶς καὶ πολυτρόπως. συνέτριψε τοὺς ἐχθρούς μας. καὶ ἡ Ἑλλὰς ζῆ……
καὶ θὰ ζήση.
Ἕνα μόνον πρέπει νὰ προσέξωμεν. νὰ γίνωμεν ὅλοι οἱ Ἕλληνες
ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, πραγματικοὶ χριστιανοὶ νὰ ξερριζώσωμεν ἀπὸ τὴν χώραν
μας τὴν βλασφημίαν, τὴν ψευδομαρτυρίαν, τὴν πορνείαν. καὶ τὴν μοιχείαν,
τὴν ἀδικίαν, νὰ ἐκτελώμεν πιστῶς τὰς ἐντολὰς τοῦ εὐαγγελίου καὶ τότε
οὐδεμία δύναμις θὰ δυνηθῆ νὰ βλάψη τὴν πατρίδαν μας. θὰ ἔχωμεν 100%
ἐξησφαλισμένην τὴν συμμαχίαν τοῦ Θεοῦ. Τὰ σύνορά μας θὰ γίνουν
ἠλεκτροφόρον σύρμα ποὺ ὅποιος τὸ ἐγγίζη θὰ γίνη κάρβουνο. Τάγματα καὶ
ταξιαρχίαι ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων θὰ φιλάττουν τὴν χώραν μας. Καὶ ὅσοι –
εἴτε ἐσωτερικοὶ, εἴτε ἐξωτερικοὶ ἐχθροὶ λέγονται – πολεμοῦν τὴν ἑλλάδα,
θὰ ἀντιληφθοῦν πολὺ σύντομα πόσον σκληρὸν εἶνε νὰ λακτίζουν πρὸς
κέντρα.
Ἕλληνες στρατιῶται. Ἀκρίται τῆς Πατρίδος! Εἰς τὰ φυλάκια δὲν εἶσθε μόνοι. Γύρω σας πετοῦν αἱ ψυχαὶ μυριάδων ἡρώων τῆς μαρτυρικῆς αὐτῆς γῆς, οἰ ὁποῖοι ἐθυσίασαν τὴν ζωήν των διὰ νὰ γίνη ἡ Πατρίδα μας έλευθέρα. Συμπολεμοῦν καὶ αὐταὶ αἱ ψυχαὶ μαζύ σας, συμπολεμοῦν ὁ ἅγιος Δημήτριος καὶ ὁ ἄγιος Γεώργιος, καὶ ὅλοι οἰ ἅγιοι καὶ μάρτυρες τῆς φυλῆς μας. Ὅλαι αὐταὶ αἱ ψυχαὶ ἀποτελοῦν τὴν ἀόρατον στρατιάν, ἡ ὁποία συμπολεμεῖ μαζύ σας καὶ συμπολεμεῖ διότι δὲν ἀγωνίζεσθε διὰ σκοποὺς κατακτητικοῦ, ἀλλὰ ἀμύνεσθε ὑπὲρ τοῦ πατρίου ἐδάφους, ὑπερασπίζετε τὴν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος. «Οὐδὲν δὲ πολυτιμώτερον Πατρίδος ἐλευθέρας». Δὲν θὰ εἶνε δὲ μακρὰν ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Δίκαιος Θεὸς θὰ στεφανώση τὴν μαρτυρικὴν Πατρίδα μας καὶ τὰ παιδιά της ὁμονοιασμένα κάτω ἀπὸ τὸν Τίμιον Σταυρὸν θὰ ψάλλουν χαρμόσυνα τὸ «Ὕπερμάχω Στρατηγῶ τὰ νικητήρια».
ΑΡΧΙΜ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
Ἱεροκῆρυξ XV ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ
