γ. Μαρτυρία Παναγιώτας Ξενοκώστα ἀπό τή Στυλίδα Φθιώτιδας
«Πρίν ἀπό δεκαπέντε χρόνια ἀρρώστησα πολύ σοβαρά. Παρουσίασα αἱμολυτικό ἴκτερο. Ὁ αἱματοκρίτης μου ἔπεσε στό δεκαεφτά τοῖς ἑκατόν. Μέ πῆγαν στό Ἱπποκράτειο Νοσοκομεῖο Ἀθηνῶν. Οἱ γιατροί, διαπιστώνοντας τήν σοβαρότητα τῆς κατάστασής μου, ἐνημέρωσαν τόν σύζυγό μου ὅτι σήμερα αὔριο θά πεθάνω. Ἡ κατάστασή μου ἐπιδεινώθηκε καί μιά γιατρός εἶπε ὅτι σέ μιά δυό ὧρες θά πεθάνω. Ἐγώ ἄκουγα τά λόγια τους. Τότε μέ πῆρε ἕνας ἐλαφρός ὕπνος, σάν λήθαργος. Εἶδα στή μέση ἑνός χωματόδρομου μιά εἰκόνα τῆς Παναγίας στημένη ὄρθια. Ἡ Παναγία ἦταν ζωντανή. Ἀκόμη καί τά χείλη της ἔβλεπα νά τά κουνάει καθώς μοῦ μιλοῦσε. Τήν παρακάλεσα, λέγοντας· "Παναγία μου, δέν θά μέ ἀφήσεις νά πεθάνω"! Τότε τήν ἄκουσα νά λέει· "Ἔλεος, ἔλεος! Παρακάλεσε καί ἐσύ τόν Θεό, θά παρακαλέσω κι ἐγώ καί θά γίνεις καλά. Τό θαῦμα ὅμως θέλω νά τό λές, νά τό ὁμολογεῖς καί νά ἔρθεις νά μέ προσκυνήσεις". Τῆς λέω:
-Ποῦ νά ἔρθω νά σέ προσκυνήσω;
Καί μοῦ ἀπάντησε:
-Ἀπάνω! Πρός τόν Δομοκό.
Ἀμέσως ἡ ὑγεία μου ἀποκαταστάθηκε καί σέ λίγες μέρες ἀνέβηκε ὁ αἱματοκρίτης μου στό τριάντα ἕξι τοῖς ἑκατόν, πρός μεγάλη κατάπληξη τῶν γιατρῶν. Σέ μιάμιση ἑβδομάδα ἔφυγα ὑγιής ἀπό τό Νοσοκομεῖο. Τίς μέρες πού ἤμουν ἄρρωστη, ἡ μικρή μου ἀδερφή παρακαλοῦσε τήν Παναγία γιά τήν ὑγεία μου. Τήν εἶδε στό ὄνειρό της ζωντανή μέσα στήν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μας καί τῆς εἶπε: "Εἶμαι ἡ Παναγία Ἐλεοῦσα. Ἡ ἀδερφή σου θά γίνει καλά, γιατί οἱ ἐλεοῦντες θά ἐλεηθοῦν". Τό μοναστήρι δέν τό ἤξερα. Καί ἀφοῦ ρωτήσαμε, ἤρθαμε μέ τήν οἰκογένειά μου καί διηγήθηκα στόν παπᾶ-Θανάση τό θαῦμα τῆς Παναγίας. Ἀπό τότε ἔρχομαι μιά φορά τό χρόνο στήν Παναγία γιά νά κοινωνήσω ἐδῶ».
Καὶ συνεχίζει:
«Ὁ γιός μιᾶς γνωστῆς μου φυλακίστηκε γιά κάποια ὑπόθεση στίς φύλακες Δομοκοῦ. Ἡ μάνα του ἦταν πολύ στενοχωρημένη. Τῆς εἶπα νά πᾶμε στό Μοναστήρι, στήν Παναγία, νά παρακαλέσουμε γιά τό παιδί τῆς. Τό βράδυ ὀνειρεύτηκα τήν Παναγία, πού μοῦ ἔδωσε ἕνα διπλωμένο χαρτί νά τό δώσω στήν μάνα τοῦ παιδιοῦ, λέγοντας μου ὅτι «ξέρει ἐκείνη». Ὅταν τήν ἐπαύριο τῆς διηγήθηκα τί μοῦ εἶπε ἡ Παναγία, θυμήθηκε ὅτι ἕνα «χαρτί» δέν ἤθελε ὁ δικηγόρος τους νά τό χρησιμοποιήσουν στή δίκη. Ὅταν τοῦ τό εἶπαν καί τό προσκόμισε στό δικαστήριο, ἀμέσως τό παιδί ἀθωώθηκε καί ἀποφυλακίστηκε».
«Πρίν ἀπό δεκαπέντε χρόνια ἀρρώστησα πολύ σοβαρά. Παρουσίασα αἱμολυτικό ἴκτερο. Ὁ αἱματοκρίτης μου ἔπεσε στό δεκαεφτά τοῖς ἑκατόν. Μέ πῆγαν στό Ἱπποκράτειο Νοσοκομεῖο Ἀθηνῶν. Οἱ γιατροί, διαπιστώνοντας τήν σοβαρότητα τῆς κατάστασής μου, ἐνημέρωσαν τόν σύζυγό μου ὅτι σήμερα αὔριο θά πεθάνω. Ἡ κατάστασή μου ἐπιδεινώθηκε καί μιά γιατρός εἶπε ὅτι σέ μιά δυό ὧρες θά πεθάνω. Ἐγώ ἄκουγα τά λόγια τους. Τότε μέ πῆρε ἕνας ἐλαφρός ὕπνος, σάν λήθαργος. Εἶδα στή μέση ἑνός χωματόδρομου μιά εἰκόνα τῆς Παναγίας στημένη ὄρθια. Ἡ Παναγία ἦταν ζωντανή. Ἀκόμη καί τά χείλη της ἔβλεπα νά τά κουνάει καθώς μοῦ μιλοῦσε. Τήν παρακάλεσα, λέγοντας· "Παναγία μου, δέν θά μέ ἀφήσεις νά πεθάνω"! Τότε τήν ἄκουσα νά λέει· "Ἔλεος, ἔλεος! Παρακάλεσε καί ἐσύ τόν Θεό, θά παρακαλέσω κι ἐγώ καί θά γίνεις καλά. Τό θαῦμα ὅμως θέλω νά τό λές, νά τό ὁμολογεῖς καί νά ἔρθεις νά μέ προσκυνήσεις". Τῆς λέω:
-Ποῦ νά ἔρθω νά σέ προσκυνήσω;
Καί μοῦ ἀπάντησε:
-Ἀπάνω! Πρός τόν Δομοκό.
Ἀμέσως ἡ ὑγεία μου ἀποκαταστάθηκε καί σέ λίγες μέρες ἀνέβηκε ὁ αἱματοκρίτης μου στό τριάντα ἕξι τοῖς ἑκατόν, πρός μεγάλη κατάπληξη τῶν γιατρῶν. Σέ μιάμιση ἑβδομάδα ἔφυγα ὑγιής ἀπό τό Νοσοκομεῖο. Τίς μέρες πού ἤμουν ἄρρωστη, ἡ μικρή μου ἀδερφή παρακαλοῦσε τήν Παναγία γιά τήν ὑγεία μου. Τήν εἶδε στό ὄνειρό της ζωντανή μέσα στήν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μας καί τῆς εἶπε: "Εἶμαι ἡ Παναγία Ἐλεοῦσα. Ἡ ἀδερφή σου θά γίνει καλά, γιατί οἱ ἐλεοῦντες θά ἐλεηθοῦν". Τό μοναστήρι δέν τό ἤξερα. Καί ἀφοῦ ρωτήσαμε, ἤρθαμε μέ τήν οἰκογένειά μου καί διηγήθηκα στόν παπᾶ-Θανάση τό θαῦμα τῆς Παναγίας. Ἀπό τότε ἔρχομαι μιά φορά τό χρόνο στήν Παναγία γιά νά κοινωνήσω ἐδῶ».
Καὶ συνεχίζει:
«Ὁ γιός μιᾶς γνωστῆς μου φυλακίστηκε γιά κάποια ὑπόθεση στίς φύλακες Δομοκοῦ. Ἡ μάνα του ἦταν πολύ στενοχωρημένη. Τῆς εἶπα νά πᾶμε στό Μοναστήρι, στήν Παναγία, νά παρακαλέσουμε γιά τό παιδί τῆς. Τό βράδυ ὀνειρεύτηκα τήν Παναγία, πού μοῦ ἔδωσε ἕνα διπλωμένο χαρτί νά τό δώσω στήν μάνα τοῦ παιδιοῦ, λέγοντας μου ὅτι «ξέρει ἐκείνη». Ὅταν τήν ἐπαύριο τῆς διηγήθηκα τί μοῦ εἶπε ἡ Παναγία, θυμήθηκε ὅτι ἕνα «χαρτί» δέν ἤθελε ὁ δικηγόρος τους νά τό χρησιμοποιήσουν στή δίκη. Ὅταν τοῦ τό εἶπαν καί τό προσκόμισε στό δικαστήριο, ἀμέσως τό παιδί ἀθωώθηκε καί ἀποφυλακίστηκε».
Τοῦ Νικολάου Μπαλδιμτσῆ, Ἰατροῦ, «ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΟΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΛΕΟΥΣΑΣ ΞΥΝΙΑΔΑΣ ΔΟΜΟΚΟΥ», Ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Ξυνιάδας, Δομοκὸς Φθιώτιδος 2020
Σύγχρονα θαύματα τῆς Παναγίας Ἐλεούσας Ξυνιάδας Δομοκοῦ (1)Σύγχρονα θαύματα τῆς Παναγίας Ἐλεούσας Ξυνιάδας Δομοκοῦ (2)
