Πανδημία και αύξηση των νεκρών.
Ένα ερώτημα που μου τίθεται συχνά από καλοπροαίρετους ανθρώπους είναι το πώς μπορούμε να λέμε πως η πανδημία εκφυλίζεται από τη στιγμή που οι νεκροί καθημερινά παραμένουν. Και είναι πραγματικά σχετικό με την Ελληνική ιδιαιτερότητα το φαινόμενο αυτό. Σε όλη την Ευρώπη οι ρυθμοί της ζωής αφήνουν την πανδημία πίσω.
Ακόμη και στην πατρίδα μας οι πολίτες αντιλαμβάνονται πως η παραλλαγή του κορονοϊού που αντιμετωπίζουμε είναι πια μια απλή ίωση. Μία ημέρα υψηλός πυρετός, αδυναμία και καταβολή, σπανιότερα βήχας και την τρίτη ημέρα επάνοδος των δυνάμεων και των δραστηριοτήτων. Αυτή είναι η εικόνα που ζούμε καθημερινά με όσους από τους ασθενείς μας επικοινωνούν μαζί μας.
Γιατί ο αριθμός των νεκρών παραμένει σταθερός-Πανδημία και αύξηση των νεκρών
Τι συμβαίνει λοιπόν και οι νεκροί παραμένουν σταθεροί; Γιατί είμαστε παρά την εμμονή στα πιστοποιητικά εμβολιασμού οι χειρότεροι; Μήπως γιατί δεν εμβολιασθήκαμε; Μα με τόση πίεση και τρομοκρατία έχουμε από τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού στην Ευρώπη. Κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει. Ή μάλλον κάποιος συνδυασμός πραγμάτων πρέπει να οδήγησε στους 28.000 μέχρι τώρα νεκρούς.
Το Σύστημα Υγείας και η εξήγηση για την πανδημία και αύξηση των νεκρών.
Το Σύστημα Υγείας που διαθέτουμε είναι από τα χειρότερα στον πολιτισμένο κόσμο. Σε αυτό έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε άλλα άρθρα μας και μάλιστα κάποια από αυτά προ της πανδημίας του κορονοϊού και υπό άλλη κυβέρνηση. Είναι ένα σύστημα που στηρίχθηκε στην πελατειακή νοοτροπία ενός ολόκληρου λαού. Η κατανομή των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας έγινε με ψηφοθηρικά κριτήρια. Οι τοπικοί βουλευτές και ένας ολόκληρος κόσμος παραγόντων και συμφερόντων έφτιαχναν δομές υγείας εκεί που θα ωφελούσε τους ίδιους και τα κόμματά τους. Χωρίς σχεδιασμό, δίχως λογική σπαταλήθηκαν χρήματα χωρίς να εξυπηρετείται η υγεία των πολιτών. Διορίστηκε πολύ βοηθητικό προσωπικό, διοικητικοί υπάλληλοι από την κομματική πελατεία αλλά και οι ιατροί ακόμη έπρεπε να έχουν το χρίσμα κάποιου παράγοντα για να προληφθούν.
Έτσι με τα χρόνια οι δομές υγείας, δεδομένης και της υποχρηματοδότησης, γίνονταν ολοένα και πιο αναξιόπιστες. Μια από τις μάστιγες αυτής της κακής λειτουργίας ήταν η αδυναμία συντονισμού και η απουσία ολοκληρωμένων τμημάτων μέσα σε αυτά. Υπήρχε αξονικός αλλά όχι ο ειδικός ιατρός για να τον αξιοποιήσει, υπήρχε ο ιατρός αλλά όχι ο αξονικός. Και μέσα σε όλο αυτό το χάος πάντα υπέβοσκε η κατάρα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων που προδίδει ανεπαρκές προσωπικό, κακή εκπαίδευση του υπάρχοντος και προβληματικές δομές. Έχουμε μιλήσει εκτενώς για τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει την άποψή μας.
Θάνατος από κορονοϊό και θάνατος με κορονοϊό.
Την περίοδο του κορονοϊού κάποιοι αποφάσισαν ότι το να πεθαίνεις από κορονοϊό είναι ίδιο με το να πεθαίνεις με κορονοϊό. Για τη διαφορά γράψαμε σε κάποιο από τα πρώτα άρθρα μας. Αυτό κατά τη γνώμη μου έγινε για λόγους σκοπιμότητας και τρομοκράτησης των ανθρώπων. Έτσι σήμερα ένας καρκινοπαθής τελικού σταδίου που θα μπει στο νοσοκομείο, θα κολλήσει οπωσδήποτε κορονοϊό λόγω της ανικανότητας του συστήματος να τον προστατέψει.
Ασθενείς, συγγενείς, περαστικοί, προσωπικό φύρδην μίγδην μπαίνουν και βγαίνουν και ο ασθενής πολύ σύντομα θα νοσήσει από covid-19. Η πορεία από εκεί και πέρα είναι προφανής. Θα διασωληνωθεί και θα πεθάνει ή θα πεθάνει περιμένοντας να διασωληνωθεί και να βρει κλίνη ΜΕΘ. Πάντως τελικά θα πεθάνει. Μια μεγάλη δεξαμενή λοιπόν από τους ασθενείς που πεθαίνουν είναι αυτοί που βρίσκονται στο διαλυμένο ΕΣΥ για άλλη άσχετη με τον κορονοϊό αιτία.
Τρομοκρατημένοι ασθενείς που βρίσκονται στο νοσοκομείο χωρίς να το χριάζονται.
Μια άλλη πολυπληθής ομάδα είναι αυτή που τρομοκρατημένη από την διετή προπαγάνδα των ΜΜΕ και των ειδικών βρίσκονται στα νοσοκομεία χωρίς να το χρειάζονται. Όλοι σχεδόν οι ασθενείς που γνωρίζω με το που ανακαλύπτουν ότι είναι θετικοί στον ιό πανικοβάλλονται. Πιστεύουν ότι είναι μελλοθάνατοι γιατί αυτά τους λένε τόσους μήνες. Και τρέχουν στα νοσοκομεία. Ακόμη και αν επικοινωνήσουν πρώτα με κάποιο ιατρό αυτός συνήθως δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να τους κρατήσει σπίτι γιατί ξέρει ότι κανείς δεν θα τον καλύψει αν συμβεί κάτι. Φρόντισαν να στρέψουν την κοινωνία εναντίον όσων ιατρών προσπάθησαν να δουλέψουν ως πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και να νοσηλεύσουν κάποιους στο σπίτι. Τους διαπόμπεψαν ότι ευθύνονται για θανάτους και έτσι και αυτοί με ευκολία συστήνουν νοσοκομείο.
Η περίπτωση ενός ασθενούς.
Θα σας πω την ιστορία κάποιου ασθενή μου που είχε προ αρκετών ετών κάνει αγγειοπλαστική, το γνωστό «μπαλονάκι». Βγήκε θετικός και παρουσίασε πυρετό 38,5. Με πήρε πανικόβλητος και με την επιθυμία να του πω να πάει στο νοσοκομείο. Του εξήγησα ότι δε χρειάζεται να βιαστεί. Το τηλέφωνο πήρε η γυναίκα του που σε έξαλλη κατάσταση επέμενε ότι είχε ακούσει ότι ανήκε σε ευάλωτη ομάδα και κινδύνευε.
Προσπάθησα να την καθησυχάσω και να της εξηγήσω ότι έπρεπε να υπάρχει λόγος για να πάει κάποιος στο νοσοκομείο. Μετά από δύο ημέρες ο ασθενής με ξαναπήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ήταν πολύ καλά. Μου αποκάλυψε όμως ότι την πρώτη ημέρα πήγε τελικά από το φόβο του και με την πίεση της γυναίκας του στο νοσοκομείο. Εκεί του έκαναν όλες τις εξετάσεις και του είπαν ότι δεν βρίσκουν κάτι. Επειδή όμως πήγε ως εκεί και ήταν καρδιοπαθής του πρότειναν να μείνει εκεί για παρακολούθηση. Ευτυχώς αρνήθηκε και έφυγε.
Τί θα γινόταν στην περίπτωση που νοσηλευόταν.
Τι θα γινόταν αν έμενε; Θα νοσηλευόταν σε θάλαμο covid με αρκετούς άλλους. Πόσους; Ανάλογα με τις δυνατότητες του νοσοκομείου. Πάντως θάλαμοι απομόνωσης δεν υπάρχουν στο σύστημά μας, τουλάχιστον για κοινούς θνητούς. Μέσα στα πρώτα δύο εικοσιτετράωρα θα αποικιζόταν από ένα νοσοκομειακό μικρόβιο. Και ενώ ο πυρετός του covid θα υποχωρούσε θα εμφανιζόταν ξανά ένας υψηλός πυρετός. Όλοι θα έλεγαν ότι είναι υποτροπή του πυρετού από τον κορονοϊό. Θα ήταν όμως ενδονοσοκομειακή λοίμωξη από ανθεκτικό μικρόβιο.
Θα ξεκινούσε πολύ ισχυρά αντιβιοτικά. Όμως δε θα μπορούσε να ανακάμψει γιατί θα ήταν εξασθενημένος από την πρώτη λοίμωξη. Θα εμφάνιζε πνευμονία, θα έπεφτε το οξυγόνο του, θα διασωληνωνόταν και σε ποσοστό 60% πια θα φιγουράριζε προσεχώς στις λίστες του θανάτου. Αν μάλιστα δεν είχε εμβολιαστεί τότε θα έφταιγε κιόλας.
Στην Ελλάδα…πανδημία και αύξηση των νεκρών.
Μην εκπλήσσεστε λοιπόν γιατί η πανδημία στην Ελλάδα συνεχίζεται ενώ στις σοβαρές χώρες έχει σχεδόν ξεχαστεί. Απλά να παραδεχθούμε ότι δεν είμαστε σοβαροί και όλα θα λάμψουν μπροστά στα μάτια μας. Υπεύθυνοι δεν υπάρχουν ή τουλάχιστον δεν τους βλέπουμε. Μάλλον καλύτερα δε μας ενδιαφέρει γιατί ασχολούμαστε με την Πάτρα και τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες που μας μεταφέρουν μέσα από κλειδαρότρυπες.
Ν. Παναγιωτόπουλος – Καρδιολόγος
