Η πάλη μας είναι αόρατη, όπως λέει η Γραφή: «Η πάλη μας δεν είναι με ανθρώπους που έχουν αίμα και σάρκα, αλλά με τις αρχές, με τα πονηρά πνεύματα» (Εφ. 6:12). Ο Σατανάς πολεμά τους ανθρώπους κρυφά και με δόλο· αλλά ο Χριστός διασκορπίζει φανερά όλα τα εχθρικά σχέδιά του, και μας δίνει δύναμη να τον νικήσουμε.
Η πάλη σου, αδελφέ, δεν είναι τυχαία, ούτε αξιογέλαστη, αλλά απεναντίας όλοι οι Άγγελοι, και ο Δεσπότης τους, βλέπουν την πάλη σου, αυτή που κάνεις με τον Εχθρό. Όταν λοιπόν εσύ αναδειχθείς νικητής εναντίον του Εχθρού, ο Θεός και οι Άγγελοι σε επαινούν, και με χαρά οι Άγγελοι δοξάζουν τον Θεό που σου έδωσε δύναμη να νικήσεις τον Πονηρό. Γι’ αυτό και ο πόλεμος θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, για να γίνεις άξιος και να δοξασθεί ο Θεός και να γίνουν οι άνθρωποι μιμητές σου.
* * *
Αν λοιπόν σε πληγώσει κάποιο βέλος του πονηρού Εχθρού, καθόλου μην πέσεις σε απελπισία, αλλά απεναντίας, όποια φορά θα νικηθείς, να μη μείνεις στην ήττα σου, αλλά αμέσως σήκω επάνω και πολέμα εναντίον του Εχθρού· και διότι είναι έτοιμος ο αγωνοθέτης να σου δώσει το χέρι του, ώστε να σε σηκώσει επάνω από το πέσιμό σου.
Όταν δηλαδή εσύ πρώτος απλώσεις το χέρι σου ζητώντας βοήθεια, τότε και ο ίδιος προσφέρει το χέρι του σ’ εσένα, για να σε σηκώσει επάνω. Διότι ο άθλιος Εχθρός δείχνει όλη του την προθυμία, ώστε να σε φέρει σε απελπισία, όταν αμαρτήσεις.
Εσύ λοιπόν, αγαπητέ, μην πεισθείς σ’ αυτόν, αλλά απεναντίας και αν ακόμη πέσεις επτά φορές τη μέρα, φρόντιζε να σηκώνεσαι επάνω και με τη μετάνοια να εξιλεώνεις τον Θεό. Ποιος λοιπόν, όταν άδειασε το βαλάντιό του, το εξαφάνισε, ή ποιος έμπορος, επειδή του έλειψε το εμπόρευμα, συγκέντρωσε και ό,τι άλλο του έμεινε και το πέταξε στη θάλασσα;
Μην πετάξεις τα όπλα σου, αυτά που σου έχει δώσει ο Χριστός, και υποχωρήσεις μπροστά στον Εχθρό, ντροπιάζοντας τον Δεσπότη σου. Θα σου παρουσιάσω ένα παράδειγμα φανερό και κατανοητό. Ο αθλητής του κόσμου, εννοώ του μάταιου κόσμου, και αν ακόμη χτυπηθεί δυνατά από τον αντίπαλό του, δεν απελπίζεται ώστε να φύγει από τον αγώνα· διότι αν συμβεί τώρα να νικηθεί, στη συνέχεια νικά ο ίδιος.
* * *
Μην αναβάλλεις, αγαπητέ, από μέρα σε μέρα να επιστρέψεις στον Κύριο, μήπως κάποια στιγμή φθάσει σ’ εσένα ξαφνικά η απόφαση του φοβερού Δικαστή και σε καλεί να παρουσιασθείς σ’ αυτόν, για να επιστρέψεις σ’ αυτόν το εμπόρευμα που εμπορεύθηκες με τα τάλαντά του.
Πρόσεχε μήπως αντί για επαίνους δεθείς χέρια και πόδια, και καταδικασθείς στο εξώτερο σκοτάδι. Φρόντισε, όσο ακόμη έχεις καιρό, να πέσεις εμπρός στον Δικαστή παρακαλώντας τον, ώστε να συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες σου, για να χαρούμε εμείς μαζί σου, αδελφέ, και να δοξασθεί ο Θεός.
Σ’ αυτόν πρέπει τιμή, δόξα, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΕΡΓΑ, τόμος Δ’. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 305.
