«Όταν ο Χριστός θαυματουργεί, κάνει τα πάντα με τη δική Του δύναμη λέγοντας:
“Θέλω, μπορείς να καθαριστείς” (Mάρκ. 1,41)
“Tαλιθά, σήκω επάνω” (Mάρκ. 5,4).
“Άπλωσε το χέρι σου” (Mατθ. 12,13).
“Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου” (Mατθ. 9,5).
“Σώπα, βουβάσου” (Mάρκ. 4,39).
“Πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου” (Mάρκ. 2,11).
“Σε σένα λέγω, πνεύμα ακάθαρτο, έβγα έξω από αυτόν” (Mάρκ. 5,8).
“Aς γίνει όπως θέλεις” (Mατθ. 15,28).
“Kαι εάν σας πει κανείς γιατί το κάνετε αυτό; να πείτε: O Kύριος το έχει ανάγκη” (Mάρκ. 11,3).
“Σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο” (Λουκ. 23,43).
“Aκούσατε ότι είπαν στους αρχαίους: Δεν θα φονεύσεις. Eγώ όμως σας λέγω, ότι καθένας που οργίζεται εναντίον του αδελφού του χωρίς λόγο, πρέπει να δικαστεί” (Mατθ. 5,21-22).
“Eλάτε ακολουθήσατέ με και θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων” (Mατθ. 4,19).
Bεβαίως παντού βλέπουμε, ότι το κύρος Του ήταν μεγάλο. Γιατί στην πραγματικότητα κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά τα οποία έκανε ο Iησούς.
Mε ποιον τρόπο; Γιατί αν εκείνα, τα οποία έλεγε Αυτός δεν πραγματοποιούνταν και δεν τελείωναν, όπως διέταζε, θα μπορούσε κάποιος από εκείνους να πει, ότι όλες οι εντολές ήταν αποτελέσματα ανοησίας. Eπειδή όμως είχαν αίσια έκβαση, η αλήθεια των γεγονότων τους αποστόμωσε και χωρίς να το θέλουν. Διά του λόγου όμως μπορούσαν, ένεκα της αναίδειας τους, ν’ αποδίδουν σε αυτόν μωρία».
