Ο Άγιος δεχόταν δώρα μόνο αν ήταν δουλεμένα με αγάπη και καλοσύνη. Σ' όποια δουλειά δεν έβλεπε αγάπη, έλεγε:- Δεν τη θέλω τέτοια δουλειά. Δεν έχει χάρη.
Μάλιστα δεν δεχόταν ούτε το ψωμί που του πρόσφεραν αν αυτό δεν δινόταν αυθόρμητα κι από αγάπη. Ένα πνευματικό του παιδί θυμάται σχετικά:
''Τί τα χρειάζεται ο π.Γαβριήλ τρία καρβέλια; Τα δύο του φτάνουν''.
Και κράτησε το ένα για τον εαυτό της. Όταν μπήκαμε στην αυλή του Μοναστηριού, ο Γέροντας μου είπε, κοιτάζοντας αυστηρά τη φίλη μου:
- Πάρε αυτά τα καρβέλια και δώσ' τα στα πουλιά.
Άρχισα να κόβω μπουκίτσες το ζεστό ψωμί και απορούσα γιατί με έβαλε να δώσω στα πουλιά τόσο ψωμί. Ύστερα η φίλη μου, μου εξήγησε το λόγο αποκαλύπτοντάς μου τί είχε σκεφτεί νωρίτερα. Και μ' αυτό τον τρόπο ο Γέροντας έδωσε ένα μάθημα στη φίλη μου.
***
Πρέπει να τρεφόμαστε με την Θεία αγάπη και όχι μόνο με τρόφιμα.
***
Συχνά, ο Άγιος Γαβριήλ, έφερε στο στήθος ταμπελίτσα που έγραφε: ''Ο άνθρωπος χωρίς αγάπη είναι σαν κανάτα χωρίς πάτο''.
***
Όποιος μάθει να αγαπάει, αυτός θα είναι και ευτυχισμένος! Μόνο μήν νομίζετε ότι η αγάπη είναι υπόθεση έμφυτου ταλέντου. Μπορούμε να μάθουμε να αγαπάμε και αυτό πρέπει να το κάνουμε.
(Από το βιβλίο της Νάνα Μερκβιλάτζε: ''Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής'').
πηγή
