Ἑρμηνευτικὸ σχόλιο στὸν στίχο, Λουκᾶ ια', 3, ἀπὸ τὸν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας:
"Τὸν ἄρτον ἠμῶν τὸν ἐπιούσιον δίδου ἠμὶν τὸ καθ'ἡμέραν".
Ἴσως
μερικοὶ νομίζουν πὼς δὲν ταιριάζει στοὺς ἁγίους τὸ νὰ ζητοῦν ἀπὸ τὸν
Θεὸ τὰ ἀναγκαία γιὰ τὸ σῶμα καὶ γι' αὐτὸν τὸν λόγο μεταφέρουν τὸ λεχθὲν
μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ τὸ ἑρμηνεύουν ἀπὸ τὴν πνευματικὴ πλευρά. Καὶ
βέβαια, λέει στοὺς μαθητές του νὰ ζητοῦν ὄχι τὸν ἄρτο τὸν ἐπίγειο, ὄχι
τὸν σωματικό, ἀλλὰ μᾶλλον αὐτὸν ποὺ ἔρχεται ἀπὸ...
πάνω, ποὺ κατεβαίνει ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ προσφέρει στὸν κόσμο τὴν ζωή.
Ή, μὲ ἄλλα λόγια, στὴν ἀληθινὴ καὶ ἀσώματη οὐσία, δηλαδὴ στὴν ψυχή!
Διότι αὐτή, ἐπειδὴ δὲν φθείρεται, εἶναι ἡ πραγματικὴ οὐσία. Καὶ ἐγὼ
λοιπόν, θὰ μποροῦσα νὰ πῶ, χωρὶς κανέναν ἐνδοιασμό, ὅτι οἱ ἅγιοι θὰ
ἔπρεπε νὰ ζητοῦν νὰ γίνονται κατεπειγόντως καὶ καθ' ὑπερβολὴ μέτοχοι τῶν
πνευματικῶν χαρισμάτων. Ἀλλὰ ἀξίζει νὰ δοῦμε καὶ τὸ ἄλλο, ὅτι καὶ ἂν
ἀκόμα ζητοῦν κοινὸ ἄρτο, ἀπαλλάσσονται ἀπὸ κάθε μομφὴ γι' αὐτὸ ποὺ
ζητοῦν. Διότι μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ποὺ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ζητοῦμε ἄρτο, δηλαδὴ
τὴν καθημερινὴ τροφή, εἶναι ἀσφαλῶς φανερὸ πὼς δὲν τοὺς ἔχει ἀποκλείσει
ἀπὸ τίποτε, ἀλλὰ τοὺς προτρέπει περισσότερο νὰ ἀσκοῦνται στὴν ἁγιωτική,
στὴν πνευματικὴ πτωχεία. Διότι δὲν ἔχουν ἀνάγκη νὰ ζητοῦν αὐτοὶ ποὺ
ἔχουν, ἀλλὰ ὅσοι βρίσκονται σὲ κατάσταση ἀνέχειας. Ἄν, λοιπόν, κάποιοι
βρίσκονται σὲ τέτοια κατάσταση, ποὺ νὰ μὴν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε καὶ
ἐνῷ ὁ Θεὸς τὰ γνωρίζει ὅλα, λένε: "δῶσε μας τὸν ἄρτο τὸν καθημερινό", θὰ
φαινόταν σὰν νὰ τὸν εἰρωνεύονται μᾶλλον, παρὰ ὅτι θέλουν πραγματικὰ νὰ
τὸν πάρουν".
