Διαβάζοντας στὸν ἀγωνιστικὸ
Ὀρθόδοξο Τύπο τὸ γραπτὸν κήρυγμα τοῦ Σεβ. Ἀλεξανδρουπόλεως, ἐξεπλάγην τὰ
μέγιστα γιὰ τὸ ὅτι εἶναι θερμὸς ὑποστηρικτὴς τοῦ μεταναστευτικοῦ καὶ
τῆς παγκοσμιοποίησης. Πῶς γίνεται νὰ εἶναι τὰ μέγιστα ὑπέρμαχος τῆς
δαιμονικῆς παγκοσμιοποίησης, ἡ ὁποία παγκοσμιοποίηση, ὅταν ἐπικρατήση,
θὰ εἶναι προθάλαμος τοῦ Ἀντιχρίστου;
Διαβάζοντας τὸ κείμενό σας αὐτὸ
θυμήθηκα τὰ κείμενα ὁρισμένων Ἁγίων ποὺ ἔχουν γράψει γιὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ
Ἀντιχρίστου καὶ ποὺ ἔχουν ἐπισημάνει προφητικὰ ὅτι πολλοὶ ἀκόλουθοι τοῦ
Ἀντιχρίστου θὰ εἶναι Ἀρχιερεῖς. Πῶς γίνεται, ὅπως γράφει ὁ
Σεβασμιώτατος, νὰ πάρουν νύμφες καὶ γαμπροὺς τὰ παιδιά μας ἀπὸ τοὺς
ἀλλοεθνεῖς καὶ ἀλλοδόξους!; Μήπως ἔχουν προτείνει ἀπὸ τώρα τὰ ἀφεντικὰ
τῆς παγκοσμιοποίησης νὰ συνταχθῆ εἰδικὴ ἀκολουθία τοῦ γάμου; Ὅταν τόσους
αἰῶνες εἴμαστε ὁμοιογενὲς χριστιανικὸ κράτος ἦταν σκληρὸς ὁ τρόπος τῆς
ζωῆς μας, καὶ ὅταν ἐπικρατήση, ὅπως γράφει, ἡ δαιμονικὴ παγκοσμιοποίηση
θὰ γίνει χαλαρός!; Ὅταν, ὅπως ὑπογράφει, ἐπικρατήση ἡ Παγκοσμιοποίηση οἱ
ἀλλοεθνεῖς καὶ ἀλλόδοξοι θὰ χτίσουν τὰ ἱερά τους (τζαμιά τους), θὰ
καταργηθοῦν ὅλα τὰ χριστιανικὰ σύμβολα, οἱ παρελάσεις, οἱ Χριστιανικὲς
ἀργίες, τὰ μαθήματα τῆς ἱστορίας καὶ τῶν θρησκευτικῶν κ.λπ.
Τώρα λύθηκε μία ἀπορία μου, γιατί τὸ
Συμβούλιο Ἐπικρατείας ἔχει καταδικάσει τέσσερις φορὲς τὰ νέα
θρησκευτικά, καὶ ὅμως δὲν ὑπακούουν οἱ «δημοκράτες» τῆς
παγκοσμιοποίησης, γιατί ἔχουν θερμοὺς ὑποστηρικτὲς ρασοφόρους ἀπὸ τὸ
σκοτεινὸ παρασκήνιο. Οἱ θερμοὶ ὑποστηρικτὲς τῆς δαιμονικῆς
Παγκοσμιοποίησης θὰ καταντήσουν τελικὰ πιόνια τοῦ Ἀντιχρίστου. Μὲ τὰ ὅσα
ρόδινα καὶ ὡραῖα κατὰ κόσμον ἐπικαλεῖται ὁ Σεβασμιώτατος ὅτι θὰ μᾶς
φέρουν οἱ ἀλλοεθνεῖς καὶ ἀλλόδοξοι στὴν Χριστιανικὴ Πατρίδα μας, ἐφ’
ὅσον δὲν συνάδουν μὲ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, καὶ τῆς ὀρθοδόξου
Πίστεώς μας, προβλέπω, ἂν δὲν ἀλλάξη αὐτὰ ποὺ πιστεύει, ὅ μή γέντοιτο,
ὅτι θὰ εἶναι ἀκόλουθος τοῦ μελλοντικοῦ μὲ τὴν δορὰν προβάτου, ποὺ
σύντομα θὰ ἔλθη.
Σὲ αὐτὴν τὴν ἐποχὴ τῆς γενικῆς
ἀποστασίας, ποὺ ἡ κάθε ἁμαρτία ἔχει λάβει νομιμότητα, περιμέναμε ἀπὸ
χείλη Ἀρχιερέως νὰ ἀκούσουμε τὴν λέξη μετάνοια, ἀλλὰ ἀντίθετα ἀκούουμε
ὅτι κυοφορεῖται τὸ τέρας τῆς Ν. Ἐποχῆς, ἡ δαιμονικὴ παγκοσμιοποίηση, ποὺ
θὰ ἐπιχειρήσουν νὰ δώσουν τὸ τελευταῖο κτύπημα κατὰ τοῦ χριστιανισμοῦ. Ἡ
ἀπαρχὴ τοῦ χριστιανισμοῦ ἐπὶ τῆς γῆς ἄρχισε μὲ τοὺς μαρτυρικοὺς
σκληροὺς διωγμούς, μὲ τὶς διάφορες αἱρέσεις, μὲ τὴν ἐμφάνιση νέων
δαιμονικῶν θρησκειῶν, μὲ τοὺς σκληροὺς διω-γμοὺς τοῦ ἄθεου κομμουνισμοῦ
κ.λπ. Ἀλλὰ τὸ αἷμα ποὺ ἐχύθη ἀπὸ τὴν θυσία τοῦ ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐνίκησε
κατὰ κράτος τὸ δαιμονικὸ σκότος νὰ ἐπικρατήση ἐπὶ τῆς γῆς. Γέγραπται γὰρ
«Πᾶς ὁ πεσὼν ἐπ’ ἐκεῖνον τὸ λίθον συνθλασθήσεται, ἐφ’ ὅν δ’ ἂν πέσῃ,
λικμήσει αὐτὸν» (Λουκ. κ΄18).
Οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις τῆς Νέας Τάξεως
τοῦ Ἀντιχρίστου θέλουν νὰ δώσουν τὸ τελευταῖο κτύπημα κατὰ τῆς ὀρθοδόξου
Χριστιανικῆς ἀληθείας, ἐπιβάλλοντας μὲ τὴν κατάργηση τῶν συνόρων τῶν
ἐθνῶν τὴν δαιμονικὴ παγκοσμιοποίηση. Ὁ Μεγαλοδύναμος Θεὸς ἔθεσε ὅρια
ἐθνῶν· ἔρχεται τώρα ὁ ἄνθρωπος μὲ δαιμονικὸ θράσος νὰ τὰ καταργήση.
Γέγραπται γὰρ ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκῃ: Ὅτε διεμέριζεν ὁ Ὕψιστος ἔθνη, ὡς
διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν Ἀγγέλων Θεοῦ».
Δευτερονόμιον κεφ. λβ΄ 1. Ὅταν μέχρι τόσους αἰῶνες ἡ ἀνθρωπότητα
ἐπορεύθη μὲ ὅρια ἐθνῶν, ἔρχεται τώρα ἡ δαιμονικὴ παγκοσμιοποίηση νὰ
σαλατοποιήση τὰ ἔθνη καταργώντας τὰ ἐθνικά τους σύνορα. Ἡ πρωτοφανὴς
ἀπόπειρα αὐτὴ θὰ ἐπιφέρη μεγάλη σύγχυση στὰ ἔθνη, ὥστε νὰ ἐπιζητήσουν
ἕνα μελλοντικὸ «Σωτῆρα». Καὶ ὁ νοῶν νοήτω. Προηγήθηκε πρῶτα χωρὶς μεγάλη
καὶ σοβαρὴ ἀντίσταση ἡ καθαίρεση κάθε ἠθικοῦ φραγμοῦ μὲ τὴν
νομιμοποίηση τῶν ἀκαθάρτων παρ’ φύσιν ἁμαρτημάτων, καὶ τώρα βαδίζουμε
ὁλοταχῶς πρὸς τὰ ἐμπρὸς μὲ μεγάλο θράσος γιὰ τὴν καθαίρεση τῶν συνόρων
τῶν ἐθνῶν, ποὺ θὰ ἐπιφέρη τὴν δαιμονικὴ παγκοσμιοποίηση, ἡ ὁποία
παγκοσμιοποίηση θὰ τεκνοποιήση τὴν δαιμονικὴ Πανθρησκεία. Μέσα σὲ αὐτὸ
τὸ ζοφερὸ σκοτάδι τῆς φουρτουνιασμένης θάλασσας θὰ φανοῦν οἱ ἐκλεκτοί
τοῦ Θεοῦ. Γέγραπται γὰρ ἐν τῇ ἱερᾷ Ἀποκαλύψει «Ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγὺς ἐστιν,
ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι… Ἰδοὺ ἔρχομαι
ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ’ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται
αὐτοῦ. Ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος»
(Ἀποκ. Ἰωάν. κβ΄ 11-13). Ἡ τελικὴ νίκη θὰ εἶναι τοῦ θυσιασθέντος ἀρνίου,
ποὺ μὲ τὸ αἷμα τῆς θυσίας του θὰ σώση τοὺς ἀκολουθοῦντας τὰ ἴχνη Αὐτοῦ.
