Ίσως να ναι το πιο ασυνήθιστο κείμενο που έγραψε τούτο το χέρι. Δεν θα περιγράψει εξ ολοκλήρου πρόσωπα που αναζητούν μιμητές…
Ίσως παραξενέψει κάποιους που έχουν συνηθίσει στις σελίδες μας να φωλιάζουν μονάχα οι αναντίλεκτα διαλεχτοί του Θεού…
Μα
όσο η καρδιά ακόμα χτυπά, εγγυάται ο Κύριος πως όλα μπορούν να
μεταμορφωθούν. Και τον βράχο του εγώ μας , ένα δάκρυ να σμιλέψει…
Δεν τους διαλέγουμε τους γονείς…
Σκληρός ο λόγος για να βγει από το στόμα του Φίλιππου.
Δεν τον ξεστόμισε βέβαια ποτέ του.
Αλλά η γλώσσα της ψυχής και της διάνοιάς του συχνά τον επαναλάμβανε.
Πάντοτε
αναζητούσε λόγια γραμμένα για την μάνα, την κάθε μάνα να του χαρίσουν
έναν δροσισμό και μια γλυκάδα στην σφιγμένη ψυχή του .
Μάθαινε απ΄έξω
σαν παιδί στου κατηχητικού τις άγιες ώρες, ποιήματα γραμμένα για
εκείνην και ως τώρα που απόκτησε και αυτός εγγόνια τα θυμάται από
στήθους και τους τα λέει.
…΄Ολα μας τα μαθες, Μάνα γλυκύτατη, ατίμητη Μάνα, και με της Πίστης μας τ΄άγιο μας έθρεψες κ΄άφθαρτο μάννα.
΄Ενα κομμάτι χρυσάφι μας έκρυψες μέσα βαθιά μας, να μπουμπουκιάσουν οι ανθοί λαχταράς του καλού στην καρδιά μας…
…Μάνα! πού βρήκες την τόση στοργή, την αγάπη την τόση;
Μέσ΄στην ψυχή σου απ΄το χέρι του Πλάστη μας έχει φυτρώσει!... (Γ. Βερίτη «Μάνα γλυκύτατη»)
Ποτέ δεν ξεχνά του Γεωργού Βερίτη τους υπέροχους στίχους τους
γραμμένους για την Μάνα όλου του κόσμου, μα και για την κάθε γυναίκα,
που ζωή κυοφόρησε !
Δεν μπορεί όμως να ξεχάσει ότι μέσα του πέρα από
τον οφειλόμενο σεβασμό για την μάνα του, ποτέ δεν τα κατάφερε να
ανθίσει ένα λουλούδι δικό της αμάραντο και ευωδιαστό, να το ποτίζει με
της μνήμης του τις σταγόνες.
Σκληρή γυναίκα, δίκαιη, μα σκληρή!
Τους έμαθε να είναι σωστοί άνθρωποι, τους έθρεψε με της πίστης τα
ωφέλιμα μα … Χωρίς αγκαλιές, και τρυφεράδες, κυρίως μαζί του. Ίσως ο
χαρακτήρας της, ίσως οι δυσκολίες της δικής της νιότης …
Έψαχνε
πάντα ο Φίλιππος να δικαιολογήσει …Πίστευε πως θα μαλάκωνε η καρδιά της
με τον ερχομό των εγγονιών της, με την νύφη της την γλυκομίλητη …Μα η
μάνα του συνέχισε να τον δυσκολεύει.
Να μην βλέπει τίποτα σωστό στον
τρόπο του, συνεχώς να αναζητά κάτι διαφορετικό από όσα κατάφερνε
εκείνος με τόσους κόπους και θυσίες …Κύλησε μια ζωή ολόκληρη με αυτό το
μαράζι.
Το πρώτο που συνεχώς εξομολογιόταν στον πατέρα Επιφάνιο, αργότερα στον πατέρα Συμεών…
Και οι Γεροντάδες του μιλούσαν συμπάσχοντας μαζί του, για υπομονή και συγχώρεση!
Πόσο
τον κατέπνιγε αυτή η θύμησή της. Ιδίως τις ώρες που πήγαινε να
προσευχηθεί για εκείνην. Δεν τα κατάφερνε ποτέ να αποσώσει μια ευχή
χωρίς να τον περικυκλώσουν αναμνήσεις σαν πέτρες βαριές πάνω στην καρδιά
του.
Εκλιπαρούσε του αμνησίκακου την ατάραχη θάλασσα.
Παρακαλούσε συνεχώς τον Μακρόθυμο Κύριο να γαληνέψει η ψυχή του και να κατορθώσει να μην τον ταράζει της μάνας του η εικόνα …
Εκείνη, να τον παρατηρεί αυστηρά, χωρίς στοργή, χωρίς ένα παίνεμα, μια καλή
κουβέντα που όλοι μας χρειαζόμαστε να μας πάει λίγο πιο μπροστά …
-Στα
σίγουρα έλεγε στην γυναίκα του …ένα βράδυ μετά από ένα τηλεφώνημα μαζί
της … ο Βερίτης δεν είχε γνωρίσει την δική μου την μανούλα …Ακόμα και
τώρα …που έφτασε 85 χρονών δεν μαλακώνει …Αν σου πω τι μου είπε σήμερα!
Η Ελπίδα ως συνήθως προσπάθησε να την δικαιολογήσει …
-Μεγάλη γυναίκα είναι! του είπε… Παραξενεύει πολύ ο άνθρωπος σαν μεγαλώνει τόσο!
-Τώρα
είπες το καλό! Γιατί πριν από 50 χρόνια δεν ήταν παράξενη! Τώρα έγινε; Μεταξύ μας τώρα μιλάμε ..ας μην χρυσώνουμε το χάπι …
Ξάπλωσε
σκασμένος …Η γνώριμη πέτρα, πάλι ήρθε και στάθηκε πάνω στο στέρνο του!
Ούτε λόγος για προσευχή εκείνη την ώρα! Είχε θυμώσει μαζί της, ξανά!
Πως
τον πλήγωνε τούτη η σκέψη… Που δεν καταλάβαινε εκείνη πόσο είχε
προσπαθήσει όλα αυτά τα χρόνια, τόσες φορές να αποτυπώσει έστω μια
ματιά της, να φυλακίσει μια κουβέντα που θα τον έκανε να πιστέψει πως ο
Βερίτης έγραψε και για την δική του μάνα…
Γύρεψε λοιπόν κι έφερε
μπροστά του τον Θεό …Και άρχισε να του μιλά σε μια ασυνήθιστη,
πρωτόγνωρη για εκείνον γλώσσα, με παράπονο πολύ …
-Καλά δεν με
βλέπεις τόσα χρόνια, πόσο τυραννιέμαι μαζί της; Δεν σου ζητώ πια να
την αλλάξεις στον τρόπο της μαζί μου …Πνευματικό έχει να την
συμβουλεύει…
Μπορεί να είναι όλα αυτά ένα σχέδιο για την δική μου ταπείνωση εξάλλου ...
Και εκείνη να παίζει τόσο καλά τον σωτήριο για μένα ρόλο της…Αλλά βοήθησέ με, αυτήν την πέτρα να την διώξω από πάνω μου …
Τόσα χρόνια δεν βαστώ!
Δεν με λυπάσαι πια; Τι πατέρας είσαι;
Βουρκωμένος
όπως ήταν στο κρεβάτι, γύρισε στο μικρό κομοδίνο να κοιτάξει μια εικόνα
του Χριστού που είχε εκεί μαζί με τον Όσιο Δαβίδ τον προστάτη του, και
τους Ταξιάρχες τους διοικητές του …Λίγα βιβλία ακόμα εκεί με
σελιδοδείκτες μέσα, που τα διάβαζε εκ περιτροπής εκείνη την εποχή.
Πάνω-
πάνω τα ασκητικά έργα του Αββά Δωροθέου που πριν λίγες μέρες είχε
ξεκινήσει. Χωρίς να το καταλάβει καλά –καλά, πήρε αυτό το βιβλίο στα
χέρια του και το αγκάλιασε, σαν να ήθελε με αυτό να αντικατασταθεί
εκείνο το αβάσταγο βάρος… Δεν κατάλαβε πως το άνοιξε λοιπόν προς τις
μέσα σελίδες του, μακριά από την σήμανση του σελιδοδείκτη του …
Τυχαία είπε …Ας διαβάσω κάτι …
Την
θυμάται πάντα εκείνη την νύχτα …Ακριβώς, ημερομηνία και ώρα! Μα και
την συγκεκριμένη σελίδα που …τυχαία έφερε μπροστά του, του Πατέρα η
απόκριση. Σελίδα 233…Οι δυο φύσεις του Χριστού και τα επίγεια χρόνια
του, σκέφτηκε! Ξεκίνησε να διαβάζει:
….Δεν το εξαφάνισε όμως μέχρι
τώρα εντελώς, αλλά ακόμα έχει το έλλειμμα της μνησικακίας, που είναι η
ουλή απ’ όπου εύκολα ξανανοίγει όλο το τραύμα, όταν δεχτεί μικρό
κτύπημα. Πρέπει λοιπόν ν’ αγωνιστεί, για να εξαφανίσει εντελώς την
ουλή….
"Πως όμως μπορεί να το κατορθώσει κανείς αυτό; Με το να
προσεύχεται μ’ όλη του την καρδιά γι’ αυτόν που τον λύπησε και να λέει:
‘Θέε μου, βοήθησε τον αδελφό μου και με τις ευχές του και μένα’. Καί
βρίσκεται στη θέση να προσεύχεται για τον αδελφό του -πράγμα που
αποτελεί απόδειξη της αγάπης και της συμπάθειας- και να ταπεινώνεται
ζητώντας βοήθεια με τις ευχές του. Όπου δε υπάρχει συμπάθεια, αγάπη και
ταπείνωση, πως μπορεί να υπερισχύσει θυμός ή μνησικακία ή κάποιο άλλο
πάθος; …." (Αββά Δωροθέου, Έργα Ασκητικά, Εκδόσεις Ετοιμασία, σελ.233)
Χριστέ μου! ψέλλισε!
Η Ελπίδα δίπλα κοιμόταν!
Σηκώθηκε
απ' το κρεβάτι και γονάτισε πάνω απ' την 233 σελίδα! Έγινε εκείνη την
ώρα το πιο ευωδιαστό προσκυνητάρι του κόσμου αυτή η σελίδα!
Ξεκίνησε λοιπόν να λέει:
Θεέ μου, βοήθησε την μητέρα μου Ευαγγελία και με τις ευχές της και εμένα!
Θεέ μου, βοήθησε την μητέρα μου Ευαγγελία και με τις ευχές της και εμένα!
Θεέ μου, βοήθησε την μητέρα μου Ευαγγελία και με τις ευχές της και εμένα!
Τρεις φορές το είπε …Και η πέτρα έσπασε …
Νώντας Σκοπετέας
Αληθινή Ιστορία όπως μας την εμπιστεύθηκε ο αγαπητός αδελφός μας Φ.Γ.
Μας εκμυστηρεύθηκε επίσης πως πάντοτε… πιάνει σε εκείνον τούτο το
ευλογημένο γιατρικό μετά τις 3 πρώτες επαναλήψεις της ευχής…
Όντως αποτελεσματική ...άρτι διαπιστωθέν...
