Ένας άνθρωπος που στέκεται ενώπιον
του Θεού δεν θα γίνει ποτέ φανατικός. Γίνεται φανατικός μόνο όταν βάζει τον
εαυτό του μπροστά από τους ανθρώπους. Ο φανατικός αναζητά δύναμη, όχι Αλήθεια.
Η αλήθεια δεν δίνεται έτοιμη και δεν γίνεται αντιληπτή παθητικά από τον
άνθρωπο, είναι ένα ατελείωτο καθήκον. Η αλήθεια δεν πέφτει πάνω σε ένα άτομο,
σαν κάτι μαγικό. Η αλήθεια είναι μια διέξοδος από τον εαυτό μας. Ο φανατικός μπορεί
να χάσει την ψυχραιμία του. Χάνει την ψυχραιμία του με κακία εναντίον άλλων,
αλλά αυτό δεν είναι η διέξοδος σε άλλους και στον ίδιο. Αυτή είναι μια
παραμόρφωση του Χριστιανισμού.
