Δέν θά συμβαίνη ὅμως τό ἴδιο καί μέ, τούς ἀσεβεῖς...
ἀλλ᾿
ἤ ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ
νυκτός. καὶ ἔσται
ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει
ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀποῤῥυήσεται· καὶ πάντα, ὅσα ἂν ποιῇ,
κατευοδωθήσεται. οὐχ
οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ᾿ ἢ ὡσεὶ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ
προσώπου τῆς γῆς.
----------------------
Ἀλλ' ἐξ ἀντιθέτου μέ ὅλη του την καρδιά ἔχει δώσει τήν θέλησή του καί τήν σκέψη του στόν νόμο τοῦ Κυρίου καί τόν Νόμο αὐτόν θά μελετᾶ ἡμέρα καί νύκτα. Αὐτός θά μοιάζει μέ τό δένδρο πού εἶναι φυτευμένο στά πλούσια
τρεχούμενα νερά καί τό ὁποῖο θά ἀποδώση τούς ὡρίμους καρπούς του στόν κατάλληλο καιρό, τά δέ φύλλα του ποτέ δέν θά πέσουν. Ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀφοσιωμένος στόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τά ἔργα, πού θά ἐπιχειρεῖ, θά ἔχουν μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ αἴσιο πέρας. Δέν θά συμβαίνη ὅμως τό ἴδιο καί μέ, τούς ἀσεβεῖς, ὄχι· ἀλλά αὐτοί θά μοιάζουν σάν τό χνούδι, τό ὁποῖο παρασύρει ὁ ἄνεμος καί τό ἐξαφανίζει ἀπό τό πρόσωπο τῆς γῆς, ἀπό τά μάτια τῶν ἀνθρώπων.
(Ψαλμ. 1, 2-4)
