«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΜΟΝΑΧΟΥ
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ
ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΜΑΓΕΙΑΣ
Τόν Νοέμβριο τοῦ 1984 ὁ π. Κοσμάς επήγε στό χωριό Φουγκουροῦμε γιά Βαπτίσεις. Βαπτίσθηκαν 190 άτομα. Τήν άλλη ημέρα μέ τό επιτελείο τών ιερέων καί βοηθών του έπέστρεψε στό Κολουέζι.
Ἐκεῖ βρήκε ένα Κατηχητή, τόν Νικόδημον νά έχη καταληφθή από δαιμόνιο. Τό έπαθε αύτό άπό άπροσεξίες του. Εβλεπε παλαιούς συγχωριανούς του νά κάνουν διάφορα πράγματα πού έχουν σχέσι μέ μαγεία καί διαβόλους καί ζήλεψε νά τά κάνη κι αύτός. Τοῦ διάβασε ό π. Κοσμάς τούς εξορκισμούς τοϋ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ Ίεροῦ Χρυσοστόμου. Ό δαιμονισμένος μούγκριζε κάτω. Μάλιστα εξαγριωμένος έπιτέθηκε στόν π. Κοσμά νά τόν κτυπήση. Μέ εντολή του έδεσαν τόν ασθενή καί τόν έπήγαν στήν έκκλησία. Συνέχισε καί πάλι τούς εξορκισμούς προσθέτοντας καί τίς εύχές τοῦ Άγίου Κυπριανού. Οταν έλεγε ό π. Κοσμάς τήν εύχή: «Ἔξελθε άπό τοῦ δούλου σου Νικοδήμου...» τό δαιμόνιο τόν έκανε νά μουγκρίζη καί νά τρέχη πρός τά έξω. Ήλθαν οί συγγενείς του καί ήθελαν νά τόν πάρουν, διότι έτσι τούς συνεβούλευσε ό μάγος, ό όποιος ράντισε τό σπίτι του μέ μιά άσπρη σκόνη σάν τήν κιμωλία. Ό π. Κοσμάς τούς είπε νά φύγουν. Αύτοί άρνήθηκαν, όποτε τούς έδιωξε μέ τήν βία. Απείλησαν λέγοντας ότι θά πεθάνη ό ασθενής, άν δέν τόν πάνε γρήγορα στόν μάγο, άλλά ό π. Κοσμάς τους έδιωξε μακριά άπό τήν έκκλησία. Είχε νά κοιμηθή ό άσθενής επί μία εβδομάδα. Μετά τούς εξορκισμούς ειρήνευσε καί κοιμήθηκε ειρηνικά έπί πολλές ώρες.
Επέστρεψε στό χωριό του άλλά ἐκεῖ άλλο πρόβλημα του παρουσιάσθηκε. Οί άνθρωποι τοῦ χωρίου του τόν άποστρέφοντο καί άλλαζαν δρόμο, όταν τόν έβλεπαν, διότι τόν θεωρούσαν φάντασμα. Ελεγαν μεταξύ τους: «Αφού αύτός έβγαζε φωτιές, έσπαζε δεσμά, έμούγκριζε σάν τό ζώο, πώς τώρα έγινε καλά καί περπατά σοβαρός καί χαρούμενος, χωρίς νά κάνη τά προηγούμενα έργα του; Άρα είναι φάντασμα». Πιστεύουν ότι έχει πεθάνει καί ότι τώρα βγαίνει τό πνεύμα του άπό τόν τάφο καί γυρίζει άνάμεσά τους. Τέτοιοι δαιμονισμένοι, σύμφωνα μέ τίς δικές τους άντιλήψεις θά πρέπει ἤ νά πεθαίνουν ἤ νά έξαφανίζονται στά δάση.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
