ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ
30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022
Ἀπόστολος: Β΄ Κορ. ια΄ 31-ιβ΄ 9
Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιστ΄ 19-31
Ἦχος: γ΄.- Ἑωθινόν: Θ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
«Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν
καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων
εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ» (Λουκ. ιστ΄ 22)
Θάνατος – Κοίμησις
Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι θὰ εἴπουν ὅτι τὸ σημερινὸν ἱερὸν Εὐαγγέλιον, ἀναφέρεται σὲ μακάβρια θέματα τὰ ὁποῖα, – διὰ νὰ ζῶμεν εὐτυχεῖς, – θὰ πρέπῃ νὰ ἀποσιωπῶμεν! Καὶ, ὄντως! Ἅπαντες γνωρίζομεν ὅτι θέματα σχετικὰ μὲ τὸν θάνατον καὶ μεταθανατίους καταστάσεις, δὲν ἀποτελοῦν ποτὲ θέμα συζητήσεως, οὐχί μόνον μεταξὺ κοσμικῶν, ἀλλά, πολλάκις, καὶ μεταξὺ «ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας»! Δυστυχῶς, τοῦτο τὸ πρώτιστον θέμα τὸ ὁποῖον θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἡ καθημερινή μας «ἔγνοια» καὶ ἡ διαρκὴς ἀνησυχία μας, κατήντησε νὰ θεωρῇται ἐφιάλτης καὶ μόνον εἰς τὴν ἀναφοράν του καὶ τὸ ἄκουσμά του! Καὶ ὅταν συμβῇ νὰ ἀκούσουν ὅ,τιδήποτε σχετικὸν μὲ τὰ τοιαῦτα θέματα, «χτυποῦν τὸ ξύλον», καὶ «πτύουν εἰς τὸν κόρφον των», καὶ «περιστρέφονται περὶ τοῦ ἑαυτοῦ των», καὶ «κινοῦνται ἀπὸ τὴν θέσιν των», καὶ γενικῶς, προσφεύγουν εἰς ἀνοήτους κινήσεις, διὰ νὰ μὴ ἐγγίσῃ εἰς τούτους τοῦτο τὸ κακόν!
Θὰ «παραβιάσωμεν», ὅμως σήμερον, τὰς τοιαύτας προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίας, ἀφ’ ἑνὸς διότι θεωροῦμεν ταύτας ἐφαμάρτους καὶ ἀνοήτους, ἀφ’ ἑτέρου δέ, διότι συμβαίνει τὰ θέματα ταῦτα, νὰ ἀποτελοῦν στοιχεῖα ζωτικῆς σημασίας διὰ τήν, κατὰ Θεόν, πορείαν μας! Ἐπὶ πλέον καὶ ἐφ’ ὅσον ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς καθοδηγεῖ, θὰ ἐπιδιώξωμεν νὰ ἐρευνήσωμεν καὶ ἀσχοληθῶμεν μὲ τὸν θάνατον καὶ τά, μετὰ τοῦτον, συμβαίνοντα, προκειμένου νὰ μὴ ἐκπλαγῶμεν καὶ θρηνήσωμεν ἀνοήτως, ὅταν ἔλθῃ ἡ στιγμή, διὰ νὰ τὰ βιώσωμεν καὶ τὰ ἴδωμεν ἰδίοις ὀφθαλμοῖς! Διότι, ὡς ἠκούσαμεν, ὁ θάνατος δὲν εἶναι τέρμα καὶ τέλος, ἀλλὰ ὕπνος πρόσκαιρος, διὰ τοῦ ὁποίου ὁδηγούμεθα εἰς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον καὶ ἄληκτον! Εἶναι ὕπνος, ἐκ τοῦ ὁποίου θὰ ξυπνήσωμεν οἱ πάντες, «ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ» (Α΄ Θεσσαλ. Δ΄ 16), ὡς μᾶς βεβαιοῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, διὰ νὰ κριθῶμεν καὶ ἀπολαύσωμεν ἕκαστος, κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ!
Παράδεισος καὶ κόλασις!
Ὅσον καὶ ἂν προσπαθοῦν κάποιοι, νὰ τροποποιήσουν τὴν πραγματικότητα, καὶ διαψεύδουν τοὺς Θείους Λόγους καὶ «ὡραιοποιοῦν» διὰ τῶν συνήθων ἀνοήτων «ἀγαπολογιῶν», ὅτι, δῆθεν, ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη καὶ ἅπαντας μέλλει νὰ μᾶς φέρῃ «διὰ τῆς βίας» εἰς τὴν ἀναψυχὴν τοῦ Παραδείσου, ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, θὰ καταρρίπτη ἅπαντας τοὺς τοιούτους μύθους, καὶ θὰ μᾶς δείχνῃ τὴν πικρὰν καὶ ὀδυνηρὰν, ἐνδεχομένως, Ἀλήθειαν καὶ πραγματικότητα!
Ὁ σκληρὸς καὶ ἀνελεήμων πλούσιος τῆς Παραβολῆς, ὅστις ἐπέλεξεν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, τὸν τρυφηλὸν τρόπον ζωῆς, χωρὶς τὴν παραμικρὰν ἀνησυχίαν διὰ τὴν μετὰ θάνατον ζωὴν καὶ κατάστασιν, εὑρέθη εἰς τὸν τρομακτικὸν τόπον τοῦ Ἅδου καὶ τῆς ὀδύνης καὶ τῆς κολάσεως! Τοῦτο, τὸ βεβαιοῖ τὸ ἀψευδὲς στόμα τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Τοιαύτην δὲ ὀδύνην καὶ πόνον διέρχεται ὁ τοιοῦτος πλούσιος, εἰς «τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου», ὥστε πᾶσα προσπάθειά του διὰ τὴν ἐλαχίστην ἔστω παρηγορίαν, ἔπιπτεν εἰς τὸ κενόν! Πᾶσα λεπτομέρεια τὴν ὁποίαν καὶ περιγράφει ὁ Κύριος διὰ τήν, μετὰ θάνατον, ἀξιοθρήνητον κατάστασίν του, μαρτυρεῖ ὅτι, τίποτε ὀλιγώτερον, ἀλλὰ καὶ τίποτε περισσότερον δὲν πρόκειται νὰ συμβῇ εἰς τὸν θάνατον ἑνὸς ἑκάστου ἐκ τῶν ἀνθρώπων!
Καὶ ἐνῶ διὰ τὸν ἀνελεήμονα πλούσιον, εἶχεν ἑτοιμασθῆ καὶ ἀνέμενεν τοῦτον σκληρὰ καὶ ἀπερίγραπτος βάσανος, διὰ τὸν πτωχὸν Λάζαρον, τὸν ἐξουθενωμένον καὶ ἄστεγον καὶ πεινῶντα καί, γενικῶς, ἀξιοθρήνητον, τὸν ἡλκωμένον καὶ ἐπαιτοῦντα ἐλάχιστά τινα ψιχία ἐκ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου, ἐπεφυλάχθη ἡ Παραδείσιος καὶ γλυκυτάτη παρηγορία! Ἀντεστράφησαν αἱ συνθῆκαι˙ καὶ ὡς διευκρινίζει ὁ Ἀβραάμ εἰς τὴν συνομιλίαν του μετὰ τοῦ κολαζομένου πλουσίου, – κατὰ τὸ ἱερὸν κείμενον, – «τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 25)! Οὐχὶ μόνον, ἡ δικαία ἀνταπόδοσις, ἀλλὰ καὶ ἡ «ἐπιβράβευσις» διὰ τὴν ὑπομονὴν εἰς τὰς στεναχωρίας τῆς ζωῆς ταύτης! Συμβαίνει ἐν προκειμένῳ, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐδίδαξεν ὁ Κύριος εἰς τὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Του˙ «μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε» (Λουκ. ΣΤ΄ 21), ἀλλὰ καὶ τὸ ὁποῖον ἴσχυσε καὶ ἰσχύει, δι’ ἅπαντας τοὺς θέλοντας κληρονομῆσαι τὴν Οὐράνιον Βασιλείαν! Δι’ ἅπαντας τοὺς δεδοξασμένους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἵτινες, – μηδενὸς ἐξαιρουμένου! – «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37)!
«Ἔχουσι Μωυσέα καὶ τοὺς προφήτας˙
ἀκουσάτωσαν αὐτῶν»!
Εἰς τὰς διαρκεῖς ἐπικλήσεις καὶ παρακλήσεις τοῦ πλουσίου πρὸς τὸν Ἀβραάμ, οὗτος (ὁ πλούσιος), ἐπιχειρῶν νὰ κινήσῃ εἰς ἀγάπην καὶ ἔλεον τοῦτον, ζητεῖ, ὅπως σταλῇ ὁ Λάζαρος, – ὡς, ἐκ νεκρῶν ἀναστάς! – νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, καὶ νὰ ὑπάγῃ εἰς τοὺς πέντε ἀδελφοὺς τοῦ πλουσίου, καὶ τοὺς πληροφορήσῃ, διὰ τὰ δεινὰ τὰ ὁποῖα ὑφίσταται ὁ ἀδελφός τους, διὰ νὰ μὴ εὑρεθοῦν καὶ ἐκεῖνοι εἰς τὸν τόπον τῆς κολάσεως! Ἴσως εἴπει τις ὅτι ὁ πλούσιος εἶχεν ἐν μέρει δίκαιον! Ἴσως δὲν ἐθεώρησεν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην «σοβαρὰ» τὰ ὅσα ὁ Θεῖος Νόμος λέγει περὶ τῆς, μετὰ θάνατον, ζωῆς! Ὅμως, παραβολὴ εἶναι αὕτη! Καὶ ἐλέχθῃ, οὐχὶ διὰ νὰ καταδικάσωμεν ἢ δικαιολογήσωμεν, τὸν συγκεκριμένον πλούσιον, – ὅστις καὶ δὲν εἶναι, ἐν προκειμένῳ, ὑπαρκτὸν πρόσωπον, – ἀλλὰ διὰ νὰ ἀνησυχήσωμεν καὶ ἐνδιαφερθῶμεν διὰ τά, μετὰ τὸν ἰδικόν μας θάνατον!
Δὲν εἶναι ἡ ἀνάστασις ἑνὸς ἀνθρώπου, τόσον ἔντονος, ὥστε νὰ κινήσῃ εἰς μετάνοιαν καὶ ἀλλαγὴν τρόπου ζωῆς, τούς, μακρὰν τοῦ Θεοῦ, εὑρισκομένους, ἀλλά, ὡς μᾶς βεβαιοῖ ὁ Θεῖος Λόγος, αὐτὸς οὗτος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ! Ἕν θαῦμα, ὅσον τεράστιον καὶ ἂν εἶναι εἰς τοὺς ἀνθρωπίνους ὀφθαλμούς, πρὸς ὀλίγον μᾶς ἐντυπωσιάζει καὶ ἐν συνεχείᾳ περιθωριοποιεῖται! Ὁ Λόγος, ὅμως, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι Τὸν μελετοῦν καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ κερδίσουν τὰ ἐπουράνια ἀγαθά, θὰ κατευθύνῃ τούτους εἰς τὴν σωτηρίαν! Προσοχή, λοιπόν, εἰς τὰ λόγια τοῦ Κυρίου! «Αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ΙΖ΄ 5), μᾶς ὑπέδειξεν ὁ Ἴδιος, ἐκεῖ εἰς τὸ ὄρος Θαβώρ!
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
