Ποια πρέπει να είναι η στάση/συμπεριφορά τού χριστιανού στους καιρούς μας; Τι σημαίνει η προσευχή για μάς;
Η διαδικτυακή πύλη gr.pravoslavie.ru ζήτησε από τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου και Πάσης Ουκρανίας Ονούφριο να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις.
- Μακαριώτατε, τι σημαίνει η προσευχή στη ζωή τού σύγχρονου ανθρώπου , πώς θα έπρεπε να είναι;
- Η προσευχή
είναι η επικοινωνία τής ψυχής με τον Δημιουργό της. Ο Κύριος
δημιούργησε τον κόσμο από το τίποτα, επομένως δεν είμαστε τίποτα. Και
όταν προσευχόμαστε, θα πρέπει να το θυμόμαστε καλά αυτό, αυτός θα
πρέπει να είναι ο πυρήνας γύρω από τον οποίο θα πρέπει να
περιστρέφεται η προσευχή μας. Επιπλέον όταν προσευχόμαστε, πρέπει να
θυμόμαστε τις όποιες κακές μας ενέργειες και ασχήμιες, τις περιπτώσεις
που προσβάλλαμε κάποιον ή που τού είπαμε έναν δυσάρεστο λόγο, που
δεν πράξαμε το καλό. Φέρνοντας, κατά την διάρκεια τής προσευχής, στην
μνήμη μας όλα αυτά θα πρέπει να κάνουμε κριτική στον εαυτό μας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλό. Είμαι μαστροπός, είμαι μεθύστακας, είμαι φιλοχρήματος ... ". Μια τέτοια προσευχή δικαιολογεί τον άνθρωπο ενώπιον τού Θεού, δηλαδή τον καθαρίζει από την αμαρτωλή βρωμιά - αυτή την προσευχή μάς διδάσκει ο Κύριος.
- Ποια είναι, στον σημερινό κόσμο, η πρέπουσα στάση ενός χριστιανού; Είναι γι' αυτόν εφικτή η επί γής ευτυχία;
- Η ανθρώπινη ευτυχία συντίθεται από ειρήνη, ηρεμία, εσωτερική
χαρά, την οποία ο Κύριος δίνει μόνο όταν κάποιος έχει το βλέμμα του
στραμμένο στον Θεό. Κάθε άνθρωπος έχει σωματικά μάτια με τα οποία βλέπει όλα όσα τον περιβάλλουν και πνευματικά μάτια με τα οποία βλέπει την χάρη του Θεού.
Ο Θεός και ο μαμωνάς (η προσωποποίηση δηλ. τού υλικού πλουτισμού)
βρίσκονται σε διαμετρικά αντίθετες θέσεις. Αν στρέψουμε το πρόσωπό μας
στον Θεό και την πλάτη μας στον μαμωνά, τότε στο εσωτερικό
μας αυτό μάτι θα πέσει το φώς τού Θεού, επειδή ο Θεός είναι η Πηγή τού
Φωτός. Αν όμως γυρίσουμε την πλάτη μας στον Θεό και το πρόσωπο μας
στον μαμωνά, τότε το Φώς τού Θεού δεν θα πέφτει στα μάτια μας κι θα
βρεθούμε στο σκοτάδι. Γι΄αυτό κι ο Κύριος ο Θεός λέει ότι θα πρέπει να
υπηρετούμε τον Θεό κι όχι τον μαμωνά.
Σε αυτούς που έχουν ΄αγκυροβολήσει΄ τις καρδιές τους στα γήινα
αγαθά και ισχυρίζονται ότι τούς είναι αδύνατο να ζήσουν διαφορετικά, ο
Κύριος θυμίζει: «Παρατηρήστε τα πτηνά τού ουρανού και ίδετε ότι
αυτά ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν ούτε συγκεντρώνουν τροφάς εις
αποθήκας. Κι όμως ο Πατήρ σας ο ουράνιος τα τρέφει. Παρατηρήστε με
προσοχή τα κρίνα τού αγρού, πώς φυτρώνουν και πώς αυξάνουν. Ούτε
κοπιάζουν ούτε γνέθουν" (Σ.Μ.: Ματθ. 6.26/6.28).
Νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να κοιτάξει μέσα του και να αποφανθεί κατά
πόσο είναι στραμμένος στον Θεό και κατά πόσο στον μαμωνά. Αν βλέπω
τον εαυτό μου να είναι στραμμένος στον μαμωνά – τότε πρέπει να γυρίσω
το πρόσωπο μου στον Θεό, γιατί η ανθρώπινη ευτυχία δεν συνίσταται
στον γήινο πλουτισμό.
Ο Μητροπολίτης Κιέβου και Πάσης Ουκρανίας Ονούφριος
-
Είναι ο σύγχρονος άνθρωπος ικανός να νιώσει τα δεινά του Σωτήρα, να
βιώσει την Ανάστασή Του; Πώς μπορεί να προετοιμαστεί κανείς για αυτό;
«Όταν κάποιος αμαρτάνει, γίνεται συνεργός εκείνων που σταυρώνουν τον Χριστό»
- Αν και δεν συγκαταλεγόμαστε ευθέως ανάμεσα σε εκείνους που
καταδίκασαν τον Χριστό να σταυρωθεί, εντούτοις όταν αμαρτάνουμε,
γινόμαστε συνεργοί εκείνων που Τον σταυρώνουν. Επομένως, φέρνοντας
στην μνήμη μας τα τραγικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Γολγοθά, την σταύρωση,
τον θάνατο και την ταφή τού Σωτήρα ως Ανθρώπου, πρέπει να
αναρωτηθούμε: τι πρέπει να κάνουμε γιά να μην σταυρώσουμε τον Χριστό
μέσα μας; Να τι μπορούμε: μπορούμε να απλώσουμε ένα χέρι βοήθειας στον
γείτονά μας, να κρατήσουμε την καρδιά μας μακριά από την ανομία, και
να αναζητήσουμε στη ζωή μας όχι την προσωπική μας αλήθεια, αλλά την
Αλήθεια τού Θεού. Είθε ο Κύριος να μάς βοηθήσει να πολεμήσουμε τον
αμαρτωλό άνθρωπο που κατοικεί μέσα μας και την προσωπική μας αμαρτία
και να περπατήσουμε στην ζωή μας τον δρόμο του Σταυρού. Τότε ο δρόμος
που περνά μέσα από τον Γολγοθά θα μάς οδηγήσει στη Βασιλεία των
Ουρανών όπου κατοικούν όλοι οι άγιοι, όλοι αυτοί που κουβάλησαν τον
δικό τους Σταυρό, αυτοί πού ζήσαν την επίγεια ζωή τους με αξιοπρέπεια
και με ευγνωμοσύνη στον Θεό.
