- «Εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου· τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου».
Κάποτε ένας ιεροκήρυκας είπε στο ακροατήριό του το εξής:
Ένας πλούσιος συνάντησε ένα πτωχό και βάδιζαν μαζί. Λυπήθηκε τον πτωχό και από τις επτά λίρες που είχε του έδωσε δύο.
Μετά από λίγο, όταν άκουσε τα βάσανά του του έδωσε και άλλες δύο.
Σε μια βρύση, που κάθησαν του έδωσε από το φαγητό του και συγχρόνως
και άλλες δύο λίρες. Του έδωσε λοιπόν σύνολον έξι λίρες και αυτός
κράτησε μία για τον εαυτό του. Τόσο πολύ σπλαγχνικά συμπεριφέρθηκε.
Ξαφνικά όμως αυτός που πήρε τις έξι λίρες αντί ευγνωμοσύνης σηκώνεται
πάνω και με την απειλή μαχαίρας του αρπάζει και την έβδομη. Τον
αχάριστο! Τι αξίζει σ᾽ αυτόν; Ρώτησε ο Ιεροκήρυκας;
Το ακροατήριο απάντησε: «θάνατος»!
Σε σας λοιπόν αξίζει η αυστηρή αυτή τιμωρία, διότι είσθε οι αγνώμονες.
Ο Θεός μας έδωσε έξι ημέρες και κράτησε μία, την Κυριακή. Αλλά του
την παίρνουν και αυτή. Με διάφορες εργασίες ασχολούμενοι αφήνουν την
Κυριακή.
Αχ δυστυχείς: Αν υποτεθή ότι κάθε Κυριακή σε κάθε εκκλησιαζόμενο θα έδιναν 10 λίρες, τι λέτε θα απουσίαζε κανένας;
- Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «Εκκλησίας ουδέν ίσον· μη απέχου Εκκλησίας· ουδέν γαρ Εκκλησίας ισχυρότερον. Η ελπίς σου η Εκκλησία· η σωτηρία σου η Εκκλησία· η καταφυγή σου η Εκκλησία». Και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς παρατηρεί τα εξής: «Κανείς να μη απουσιάζη από αυτές τις ιερές και θεοπαράδοτες συνάξεις, είτε από ραθυμία, είτε από την συνεχή ασχολία με τα γήινα, για να μη εγκαταλειφθή δικαίως από τον Θεό και, επειδή δεν έρχεται στις τακτές συνάξεις, πάθει κάτι παρόμοιο με τον Απόστολο Θωμά. Και αν ακόμη από κάποια περίσταση απουσιάση μία φορά, την επομένη ας επανορθώση με το να προσέλθη στην Εκκλησία του Χριστού».
Κυριακή είναι η ημέρα της Αναστάσεως του Χριστού, ημέρα του Κυρίου
και γι᾽ αυτό λέγεται Κυριακή. Από την εποχή των Αποστόλων η Κυριακή
ξεχωρίζει και έχει ιδιαίτερη θέση στη ζωή της Εκκλησίας. Ο άγιος
μάρτυρας Ιουστίνος (150 μ.Χ.) σε μία μαρτυρία που δίδει, ονομάζει την
Κυριακή «ημέρα ηλίου» (ήλιος είναι ο Χριστός) και γράφει ότι όλοι οι
χριστιανοί συγκεντρώνονταν και διάβαζαν τα έργα των Αποστόλων και μετά ο
προϊστάμενος της συνάξεως έκανε κήρυγμα και συμβούλευε τον κόσμο να
μιμηθή τα καλά που άκουσε. Οι χριστιανοί αυτοκράτορες Κωνσταντίνος και
Θεοδόσιος με ειδικά διατάγματα εξασφάλισαν την αργία της Κυριακής
προτρέποντας τους χριστιανούς «την σωτήριον ημέραν να μετέχουν της
ενθέου πίστεως ακωλύτως τη εκκλησία του Θεού» (Θεοδ. Κωδ. VIII 8,3 &
XV 5,2).
Από τότε και μέχρι σήμερα οι γενιές των χριστιανών τήρησαν με
ευλάβεια την αργία της Κυριακής. Στην Ελλάδα προστατεύεται με διάφορα
νομοθετήματα και κατοχυρώνεται και από το Σύνταγμα, όπου στο άρθρο 13
αναφέρεται, η λατρεία να τελήται ανεμπόδιστα.
Ο Οσιομάρτυς Δαμιανός
Ο Νέος Μάρτυρας της Κυριακής αργίας
Στις αρχές του 1568, ενώ δίδασκε στη Βουλγαρίνη (Έλαφο), συνελήφθη
από Οθωμανούς, που τον έστειλαν στο Μουλά (Δικαστή) της Λάρισας, με την
κατηγορία ότι εμπόδιζε τους Χριστανούς να πουλάνε και να αγοράζουν τις
Κυριακές (που δεν ήταν αργία για το Οθωμανικό κράτος) καθώς και ότι
τους στερέωνε την πίστη. Που να ’ξερε ο Όσιος ότι σήμερα, χωρίς
Τουρκοκρατία, καταργήθηκε η αργία της Κυριακής, όμως δυστυχώς, κι αυτό
είναι ένα μέτρο που αποσκοπεί στην αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας,
στην αποϊεροποίηση της ζωής των Ελλήνων και την κατάργηση της Κυριακής
ως ημέρας αφιερωμένης στο Θεό.
Στη Λάρισα ο Όσιος Δαμιανός ξυλοκοπήθηκε άγρια, του φόρεσαν βαριές
αλυσίδες σε λαιμό και πόδια, ενώ ρίχτηκε στη σκοτεινή φυλακή με βαριές
αλυσίδες. Για 15 ημέρες υποβαλλόταν σε συνεχή βασανιστήρια, για να
αρνηθή την πίστη του. Τελικά, ο Δικαστής εξαγριωμένος από την υπομονή
του Αγίου, διέταξε να τον κρεμάσουν στη «φούρκα» στις 14 Φεβρουαρίου του
1568. Καθώς όμως κάποιος βάρβαρος Οθωμανός τον χτύπησε με τσεκούρι στο
κεφάλι, το σκοινί κόπηκε και στη συνέχεια, ημιθανής, ρίχτηκε στην φωτιά.
Την στάχτη του την έρριξαν στον Πηνειό, φοβούμενοι το Λείψανο του
Αγίου, γιατί εγνώριζαν την τιμή που απονέμουν οι Χριστιανοί στα άγια
Λείψανα. Δεν κατώρθωσαν όμως να εξαλείψουν την μνήμη του Αγίου. Έτσι
έλαβε ο Οσιομάρτυρας Δαμιανός τον στέφανο του Μαρτυρίου.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 14 Φεβρουαρίου.
- Ρώτησε κάποτε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στο κήρυγμά του: «Εδώ πως πηγαίνετε χριστιανοί μου; Την φυλάττετε την Κυριακήν; Αν είστε Χριστιανοί, να την φυλάττετε». Δια της διδασκαλίας του αφ᾽ ενός και δια των θαυμάτων του αφ᾽ ετέρου κατώρθωσε να επιβάλη στους χριστιανούς να μη εργάζωνται την Κυριακή, διότι και αρκετά θαύματα επηκολούθησαν την περί Κυριακής αργίας διδασκαλία του.
Στο Ξηρόμερο μία γυναίκα, παρά την διδασκαλία του π. Κοσμά, εζύμωσε
την Κυριακή. Όταν όμως έβγαλε το ψωμί από το φούρνο, το βρήκε
κατακόκκινο, σαν να το είχε ζυμώσει με αίμα. Φόβος και τρόμος κατέλαβε
αυτήν και τους άλλους. Τρέχει, πέφτει στα πόδια του διδασκάλου, ζητεί
συγχώρηση «και έλαβε την πρέπουσαν διόρθωσιν». Το γεγονός αυτό έκαμε
τόση εντύπωση, ώστε οι γυναίκες μέχρι σήμερα στην Αιτωλοακαρνανία δεν
ζυμώνουν την Κυριακή οποιαδήποτε ανάγκη και αν υπάρχη. Ο βιογράφος του
σημειώνει: «Εις άλλα μέρη, διατί δεν εφυλάχθη το πρέπον σέβας της
Κυριακής, άλλου έσκασε το βόδι του, άλλου το μουλάρι του, άλλος
εδαιμονίσθη και άλλος εύρε το παιδί του πεθαμένο».
Πόσα κατώρθωσε ένας αυτός, χωρίς καμμία υποστήριξη, με μύρια εμπόδια, δια την Κυριακή αργία!
- Κάθε Κυριακή που χτυπάει η καμπάνα, να τρέχουμε όλοι στην Εκκλησία. Θερμό προσκλητήριο μας απευθύνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. «Όσες φορές ακούετε να κτυπά η καμπάνα ευθύς να χαίρετε και να σκιρτάτε με την καρδίαν σας και να λέγετε ιδού η πνευματική μήτηρ μας Εκκλησία μας προσκαλεί να υπάγωμεν εις την αγκάλην της, δια να μας φιλοδωρήση με τα ουράνια αγαθά της».
Η Εκκλησία μας είναι η στοργικότατη μάννα και μας προστατεύει από
κάθε κακό. Άρχοντες και λαός να είμαστε παρόντες στην εκκλησία. Να
μιμηθούμε το παράδειγμα του Καποδίστρια. Ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος
ήταν και πρώτος στον τακτικό εκκλησιασμό και μας άφησε παράδειγμα
πολιτικού, που σέβεται την Εκκλησία και ακολουθεί τη διδασκαλία της.
http://orthodoxostypos.gr/
