π. Βενέδικτου Νεοσκητιώτη
Αυταπάτη - Ορισμός: Να πιστεύεις λάθος πράγματα για τον εαυτό σου και συνήθως κολακευτικά.
Παράδειγμα: “Έπρεπε να την δώση σε μένα την θέση! Εργάζομαι περισσότερο από όλους, είμαι ο πιο έξυπνος και οι ηγετικές μου ικανότητες είναι παραπάνω από προφανείς”.
Η ίδια η αυταπάτη και η άγνοια είναι από μόνα τους το μεγάλο μείον στη ζωή, αν όχι η καταστροφή της.
Και στην εκκλησία βλέπουμε ότι η ηθική αυταπάτη αιχμαλώτισε πολλούς από τους χριστιανούς. Έτσι άλλοι ενώ κυλίονται στην αμαρτία και στην διαφθορά θεωρούν τους εαυτούς των ηθικούς και τέλειους.
Άλλοι πάλι, έχοντας κατορθώσει μερικές αρετές νομίζουν, ότι έφθασαν στην τελειότητα λέγοντας ο καθένας από αυτούς αυτό που είπε εκείνος ο νεανίσκος του Ευαγγελίου· «Ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητος. Τι έτι υστερώ;». Με τον λογισμό αυτό εξαπατούν τον εαυτό τους και κοιμούνται μαζί με την αμαρτία και μέσα στην αμαρτία.
Ο «κατά φαντασίαν» Χριστιανός:
1. Δέχεται αμέσως τις επιδράσεις της κοσμικής ζωής.
2. Ο προσανατολισμός του είναι κυρίως εξωστρεφής.
3. Η πνευματική του ζωή μειώνεται από τις εξωτερικές επιδράσεις
4. Είναι πιστός στο βαθμό που εκείνος φαντάζεται.
5. Στήν εκκλησιαστική του ζωή κυριαρχεί ο σεβασμός των εκκλησιαστικών τύπων. Η ουσία των τύπων τον αφήνει αδιάφορο.
6. Τό αγωνιστικό του ενδιαφέρον για τη ζωή της πίστεως και του αγιασμού περιορίζεται στα όρια που προσδιορίζει η αρχή της ανώδυνης πνευματικής ζωής, η οποία δεσπόζει σταθερά στο πνεύμα του.
7. Προσέρχεται στα μυστήρια της Εξομολογήσεως και της θείας Ευχαριστίας, επειδή παραδέχεται ότι «κάνουν καλό».
8. Πιστεύει στό Θεό, όταν η ζωή του είναι χωρίς θλίψεις και δοκιμασίες.
9. Τις παρεκκλίσεις του από την ευαγγελική αλήθεια τις δικαιολογεί με το επιχείρημα του δικαιώματος να αυτοπροσδιορίζεται.
10. Ο κατά φαντασία χριστιανός κυριαρχείται από αισθήματα ανασφάλειας.
11. Φοβάται τον θάνατο και υπάρχει μέσα του η αγωνία για το άγνωστο τέλος της υπάρξεώς του.
Ο πραγματικός Χριστιανός:
1. Η πνευματική του αυτοσυνειδησία είναι ευαγγελική και αγιοπνευματική. Τον ενδιαφέρει η ουσία των εκκλησιαστικών τύπων.
2. Βασικός πνευματικός στόχος είναι ο αδιάλειπτος διάλογός του με τον έσω άνθρωπο της αμαρτίας. Επιδιώκει την νέκρωση της αμαρτίας.
3. Στοχεύει παράλληλα στην εν Χριστώ τελείωση με την χάρη του Θεού.
4. Πυξίδα της ευαγγελικής του ζωής είναι η πιστή εμμονή του στο θέλημα του Θεού.
5. Ολόκληρη την ζωή του την βιώνει προσευχητικά, κατά το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε».
6. Είναι άνθρωπος της νήψεως και της εγρηγόρσεως.
7. Βαδίζει θεληματικά την στενή και τεθλιμμένη οδό των θλίψεων και ποικίλων δοκιμασιών,
8. Ζει στο πνευματικό κλίμα της Βασιλείας των Ουρανών.
9. Την γνώση του εαυτού του την εμπιστεύεται στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Θέλει να σκέπτεται το «δεν είμαι τίποτα, δέν γνωρίζω τίποτα καλό στον εαυτό μου».
10. Αποκρούει κάθε εσωτερικό λογισμό για κατάκτηση κάποιας αρετής ή αγιότητας.
11. Φροντίζει να αγαπά τον πλησίον του και να ειρηνεύει, κατά το δυνατόν, με αυτόν, αλλά και να αναγνωρίζη τον εαυτό του κατώτερο ενώπιον όλων των ανθρώπων.
12. Η μνήμη του θανάτου είναι ο καθημερινός του άρτος, που τον στηρίζει στον δύσκολο δρόμο της στενής και τεθλιμμένης οδού.
Αυτά είναι τα γνωρίσματα της αυταπάτης και μη και του κατά φαντασίαν και αληθούς Χριστιανού.
Παράδειγμα: “Έπρεπε να την δώση σε μένα την θέση! Εργάζομαι περισσότερο από όλους, είμαι ο πιο έξυπνος και οι ηγετικές μου ικανότητες είναι παραπάνω από προφανείς”.
Η ίδια η αυταπάτη και η άγνοια είναι από μόνα τους το μεγάλο μείον στη ζωή, αν όχι η καταστροφή της.
Και στην εκκλησία βλέπουμε ότι η ηθική αυταπάτη αιχμαλώτισε πολλούς από τους χριστιανούς. Έτσι άλλοι ενώ κυλίονται στην αμαρτία και στην διαφθορά θεωρούν τους εαυτούς των ηθικούς και τέλειους.
Άλλοι πάλι, έχοντας κατορθώσει μερικές αρετές νομίζουν, ότι έφθασαν στην τελειότητα λέγοντας ο καθένας από αυτούς αυτό που είπε εκείνος ο νεανίσκος του Ευαγγελίου· «Ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητος. Τι έτι υστερώ;». Με τον λογισμό αυτό εξαπατούν τον εαυτό τους και κοιμούνται μαζί με την αμαρτία και μέσα στην αμαρτία.
Ο «κατά φαντασίαν» Χριστιανός:
1. Δέχεται αμέσως τις επιδράσεις της κοσμικής ζωής.
2. Ο προσανατολισμός του είναι κυρίως εξωστρεφής.
3. Η πνευματική του ζωή μειώνεται από τις εξωτερικές επιδράσεις
4. Είναι πιστός στο βαθμό που εκείνος φαντάζεται.
5. Στήν εκκλησιαστική του ζωή κυριαρχεί ο σεβασμός των εκκλησιαστικών τύπων. Η ουσία των τύπων τον αφήνει αδιάφορο.
6. Τό αγωνιστικό του ενδιαφέρον για τη ζωή της πίστεως και του αγιασμού περιορίζεται στα όρια που προσδιορίζει η αρχή της ανώδυνης πνευματικής ζωής, η οποία δεσπόζει σταθερά στο πνεύμα του.
7. Προσέρχεται στα μυστήρια της Εξομολογήσεως και της θείας Ευχαριστίας, επειδή παραδέχεται ότι «κάνουν καλό».
8. Πιστεύει στό Θεό, όταν η ζωή του είναι χωρίς θλίψεις και δοκιμασίες.
9. Τις παρεκκλίσεις του από την ευαγγελική αλήθεια τις δικαιολογεί με το επιχείρημα του δικαιώματος να αυτοπροσδιορίζεται.
10. Ο κατά φαντασία χριστιανός κυριαρχείται από αισθήματα ανασφάλειας.
11. Φοβάται τον θάνατο και υπάρχει μέσα του η αγωνία για το άγνωστο τέλος της υπάρξεώς του.
Ο πραγματικός Χριστιανός:
1. Η πνευματική του αυτοσυνειδησία είναι ευαγγελική και αγιοπνευματική. Τον ενδιαφέρει η ουσία των εκκλησιαστικών τύπων.
2. Βασικός πνευματικός στόχος είναι ο αδιάλειπτος διάλογός του με τον έσω άνθρωπο της αμαρτίας. Επιδιώκει την νέκρωση της αμαρτίας.
3. Στοχεύει παράλληλα στην εν Χριστώ τελείωση με την χάρη του Θεού.
4. Πυξίδα της ευαγγελικής του ζωής είναι η πιστή εμμονή του στο θέλημα του Θεού.
5. Ολόκληρη την ζωή του την βιώνει προσευχητικά, κατά το «αδιαλείπτως προσεύχεσθε».
6. Είναι άνθρωπος της νήψεως και της εγρηγόρσεως.
7. Βαδίζει θεληματικά την στενή και τεθλιμμένη οδό των θλίψεων και ποικίλων δοκιμασιών,
8. Ζει στο πνευματικό κλίμα της Βασιλείας των Ουρανών.
9. Την γνώση του εαυτού του την εμπιστεύεται στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Θέλει να σκέπτεται το «δεν είμαι τίποτα, δέν γνωρίζω τίποτα καλό στον εαυτό μου».
10. Αποκρούει κάθε εσωτερικό λογισμό για κατάκτηση κάποιας αρετής ή αγιότητας.
11. Φροντίζει να αγαπά τον πλησίον του και να ειρηνεύει, κατά το δυνατόν, με αυτόν, αλλά και να αναγνωρίζη τον εαυτό του κατώτερο ενώπιον όλων των ανθρώπων.
12. Η μνήμη του θανάτου είναι ο καθημερινός του άρτος, που τον στηρίζει στον δύσκολο δρόμο της στενής και τεθλιμμένης οδού.
Αυτά είναι τα γνωρίσματα της αυταπάτης και μη και του κατά φαντασίαν και αληθούς Χριστιανού.
http://isagiastriados.com
https://proskynitis.blogspot.gr/2018/01/blog-post_10.html
