ΑΚΡΙΤΑΣ
Τέτοιες
μέρες, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για δεκαετίες ολόκληρες, εκατομμύρια
Χριστιανοί στην πρώην ΕΣΣΔ και στις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες, όχι
μόνο δεν μπορούσαν να κάνουν γιορτές, αλλά ούτε καν να εκφράσουν την
Πίστη τους!
Από
την αρχή ακόμα της κομμουνιστικής εξουσίας, η θρησκεία τέθηκε εκτός
νόμου, οι δε λειτουργοί και οι πιστοί της, διώχθηκαν απηνώς. Βέβαια, οι
κομμουνιστές διακήρυτταν την αθεΐα, θεωρώντας πως “η θρησκεία είναι το
όπιο του λαού”. Προς τι όμως οι απαγορεύσεις και οι διωγμοί; Την
απάντηση θα την βρούμε στο γνωστό απόφθεγμα του Ντοστογιέφσκι: “Χωρίς
Θεό, όλα επιτρέπονται”!
Ο
κομμουνισμός δεν επιβλήθηκε ποτέ και πουθενά χωρίς να χυθούν ποταμοί
αίματος. Έγραψε σχετικά με τον τρόπο επιβολής του κομμουνισμού στην
Ρωσσία ο Μαξίμ Γκόρκι:
«Ο Λένιν
και οι ένοπλοι σύντροφοί του επιτρέπουν κάθε τύπο εγκλήματος: σφαγές,
καταστροφές, αυθαίρετες συλλήψεις, αισχρά, παράλογα και αιματηρά
εγκλήματα. Τα λυντσαρίσματα έχουν αντικαταστήσει τη Δικαιοσύνη»
Άρα,
για να επιβληθεί και να διατηρηθεί στην εξουσία ο κομμουνισμός, έπρεπε
να βασιστεί σε ανθρώπους ικανούς για κάθε τύπο εγκλήματος. Σε ανθρώπους
αδίστακτους, που δεν θα ένιωθαν τύψεις συνειδήσεως για τα εγκλήματα που
θα διέπρατταν! Σε ανθρώπους που δεν θα φοβόντουσαν πως κάποια στιγμή θα
δώσουν λόγο στον Θεό, για τα εγκλήματα που διέπραξαν!
Στις
5 Φεβρουαρίου 1918, η κυβέρνηση των μπολσεβίκων νομοθέτησε τον
διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, την αρπαγή της εκκλησιαστικής
περιουσίας, την απαγόρευση της θρησκευτικής εκπαίδευσης και την
κατάργηση των θρησκευτικών αργιών. Ήταν η αρχή των διωγμών! Το πρώτο
κύμα τους, ολοκληρώθηκε το 1922. Μόνο το 1922, δολοφονήθηκαν ο
Πατριάρχης Τύχων, οι επίσκοποι, 2.691 ιερείς, 1.962 καλόγεροι και 3.447
μοναχές!
Ωστόσο,
ο στόχος για μια κοινωνία χωρίς Θεό, δεν επετεύχθη. Ο Εμελιάν
Γιαροσλάφσκι, πρόεδρος της “Ένωσης των Αθέων”, παραδέχτηκε ότι λιγότερα
από 10 εκατομμύρια άτομα, από τα 130 εκατομμύρια του συνολικού πληθυσμού
της χώρας, είχαν απαρνηθεί την θρησκεία.
Έτσι,
στις 8 Απριλίου 1929, ξεκίνησε δεύτερο κύμα διωγμών κατά της
Ορθοδοξίας, με διάταγμα που συνέδεε την “χρήση των θρησκευτικών
προκαταλήψεων του λαού, με στόχο την αποδυνάμωση του κράτους”, με το
τρομερό άρθρο 58 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο προέβλεπε ποινή
τουλάχιστον τριών χρόνων φυλάκισης, μέχρι και την ποινή του θανάτου!
Με
το ίδιο διάταγμα, οι ιερείς χαρακτηρίστηκαν “παρασιτικά στοιχεία”, η
φορολόγησή τους δεκαπλασιάστηκε και στερήθηκαν τα δελτία τροφίμων και
κάθε ιατρική περίθαλψη. Μόνο το 1930, εκτελέστηκαν περίπου 13.000 από
τους εναπομείναντες ιερείς, ενώ όσοι γλίτωσαν, εκτοπίστηκαν στα Γκουλάγκ
της Σιβηρίας. Επίσης, γκρεμίστηκαν όσες εκκλησίες είχαν απομείνει
όρθιες (6.715 μέχρι την 1η Μαρτίου 1930), ή δόθηκαν για άλλες χρήσεις.
Μετά
την γερμανική επίθεση κατά της ΕΣΣΔ, το διάταγμα του Χίτλερ για την
αποκατάσταση της θρησκείας στα εδάφη που καταλαμβάνονταν και την εμφανή
απροθυμία του ρωσσικού λαού να πολεμήσει, ο Στάλιν αναγκάστηκε να
επιτρέψει ξανά την θρησκευτική λατρεία. Έτσι, άνοιξαν οι εκκλησίες κι
επέστρεψαν απ’ την εξορία όσοι ιερείς είχαν επιζήσει. Το “διάλειμμα” της
θρησκευτικής ελευθερίας τελείωσε την ημέρα που έληξε ο πόλεμος.
Μετά
την αποσταλινοποίηση (1956), τα Γκουλάγκ έκλεισαν, αλλά παρέμεινε η
καταπίεση του θρησκευτικού αισθήματος του λαού. Στις μεγάλες πόλεις
υπήρχαν μερικές εκκλησίες, κυρίως για τα μάτια των ξένων επισκεπτών,
καθώς οι πολίτες της ΕΣΣΔ δεν τολμούσαν να τις πλησιάσουν, υπό τον φόβο
των δυσμενών επιπτώσεων στην ζωή τους.
Ώσπου,
την επομένη των Χριστουγέννων του 1991, η “Αυτοκρατορία του Κακού”
κατέρρευσε και αποκαταστάθηκαν οριστικά οι θρησκευτικές ελευθερίες.
Είναι δε χαρακτηριστικό, πως 74 χρόνια χωρίς Θεό δεν επέφεραν καμμιά
αλλαγή στα θρησκευτικά αισθήματα του λαού, που εκδηλώθηκαν πηγαία μόλις
δόθηκε η δυνατότητα!
