ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Τιμ. ε΄ 11-21
11 Νεωτέρας δὲ χήρας παραιτοῦ· ὅταν γὰρ καταστρηνιάσωσι τοῦ Χριστοῦ, γαμεῖν θέλουσιν, 12 ἔχουσαι κρῖμα, ὅτι τὴν πρώτην πίστιν ἠθέτησαν· 13 ἅμα δὲ καὶ ἀργαὶ μανθάνουσι περιερχόμεναι τὰς οἰκίας, οὐ μόνον δὲ ἀργαί, ἀλλὰ καὶ φλύαροι καὶ περίεργοι, λαλοῦσαι τὰ μὴ δέοντα. 14 βούλομαι οὖν νεωτέρας γαμεῖν, τεκνογονεῖν, οἰκοδεσποτεῖν, μηδεμίαν ἀφορμὴν διδόναι τῷ ἀντικειμένῳ λοιδορίας χάριν. 15 ἤδη γάρ τινες ἐξετράπησαν ὀπίσω τοῦ σατανᾶ. 16 εἴ τις πιστὸς ἢ πιστὴ ἔχει χήρας, ἐπαρκείτω αὐταῖς, καὶ μὴ βαρείσθω ἡ ἐκκλησία, ἵνα ταῖς ὄντως χήραις ἐπαρκέσῃ. 17 Οἱ καλῶς προεστῶτες πρεσβύτεροι διπλῆς τιμῆς ἀξιούσθωσαν, μάλιστα οἱ κοπιῶντες ἐν λόγῳ καὶ διδασκαλίᾳ· 18 λέγει γὰρ ἡ γραφή· βοῦν ἀλοῶντα οὐ φιμώσεις· καί· ἄξιος ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ. 19 κατὰ πρεσβυτέρου κατηγορίαν μὴ παραδέχου, ἐκτὸς εἰ μὴ ἐπὶ δύο ἢ τριῶν μαρτύρων. 20 τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι. 21 διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἐκλεκτῶν ἀγγέλων, ἵνα ταῦτα φυλάξῃς, χωρὶς προκρίματος μηδὲν ποιῶν κατὰ πρόσκλισιν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μρ. η΄ 22-26
22 Καὶ ἔρχεται εἰς Βηθσαϊδά, καὶ φέρουσιν αὐτῷ τυφλὸν καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα αὐτοῦ ἅψηται. 23 καὶ ἐπιλαβόμενος τῆς χειρὸς τοῦ τυφλοῦ ἐξήγαγεν αὐτὸν ἔξω τῆς κώμης, καὶ πτύσας εἰς τὰ ὄμματα αὐτοῦ, ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτῷ ἐπηρώτα αὐτὸν εἴ τι βλέπει. 24 καὶ ἀναβλέψας ἔλεγε· βλέπω τοὺς ἀνθρώπους ὡς δένδρα περιπατοῦντας. 25 εἶτα πάλιν ἐπέθηκε τὰς χεῖρας ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ ἐποίησεν αὐτὸν ἀναβλέψαι, καὶ ἀποκατεστάθη, καὶ ἀνέβλεψε τηλαυγῶς ἅπαντας. 26 καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ λέγων· μηδὲ εἰς τὴν κώμην εἰσέλθῃς μηδὲ εἴπῃς τινὶ ἐν τῇ κώμῃ.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΕΡΒΙΑΣ
Τήν 13η Δεκεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Γαβριήλ, ἀρχιεπισκόπου Σερβίας, τοῦ ἐν Προύσῃ μαρτυρήσαντος. Ὁ ἅγιος Γαβριήλ ἦταν Ἀρχιεπίσκοπος Σερβίας καί ἐπειδή δέν μποροῦσε νά ἀνταποκριθῆ στίς οἰκονομικές ἀνάγκες τῆς ἐπισκοπῆς του, πῆγε στήν Βλαχία καί στήν Ρωσία, γιά νά λάβη οἰκονομική βοήθεια. Ἐκείνη τήν περίοδο κάποιος Μάξιμος ἐκμεταλλευόμενος τήν ἀπουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἅρπαξε μέ τήν βία τόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Ὅταν ἐπέστρεψε ὁ Γαβριήλ ὄχι μόνον ἀρνιόταν νά τόν παραδώση, ἀλλά πῆγε στήν Προύσα, πού ἦταν ὁ Βεζύρης, καί κατηγόρησε τόν Γαβριήλ ὅτι ἐπιβουλεύεται τήν ἐξουσία του. Τότε ὁ Βεζύρης ἔστειλε ἀνθρώπους τόν συνέλαβαν καί τόν ἀνέκριναν. Παρ’ ὅλο πού κατάλαβαν τήν ἀλήθεια, τόν κατηγόρησαν ὅτι, ἐπειδή ἐπιβουλεύθηκε τήν ἐξουσία του πρέπει σύμφωνα μέ τούς νόμους νά θανατωθῆ, ἐκτός ἐάν ἀρνιόταν τήν πίστη του. Σέ αὐτήν τήν περίπτωση θά τοῦ χάριζαν τήν ζωή, ἀλλά καί θά τοῦ προσέφεραν πολλά ἀξιώματα καί πλούτη. Ὅμως ὁ ἄξιος δοῦλος τοῦ Κυρίου Γαβριήλ μέ παρρησία ἀπάντησε ὅτι «εἶμαι ἕτοιμος νά ὑπομείνω μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ μου μύρια βάσανα καί νά πεθάνω γιά τήν ἀγάπη του, ὄχι μία φορά, ἀλλά ἑκατό, ἐάν εἶναι δυνατόν». Τότε οἱ Τοῦρκοι, ἀφοῦ βασάνισαν μέ σκληρούς τρόπους τόν μακάριο Γαβριήλ χωρίς κανένα ἀποτέλεσμα, τόν κρέμασαν καί ἔτσι ὁ ἀοίδιμος Γαβριήλ στίς 13 Δεκεμβρίου τοῦ 1659 ἀξιώθηκε νά λάβη τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
