Του Γεωργίου Διαμαντίδη
Αγαπητοί αναγνώστες, στο παρόν άρθρο, θα ασχοληθούμε λίγο με τον Ισαπόστολο Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο.
Οι "Μάρτυρες του Ιεχωβά", πολλές φορές παρουσιάζουν στα έντυπά τους διάφορες ιστορικές προσωπικότητες και γεγονότα, σε πλαίσια καθαρά προπαγανδιστικά. Αυτό ισχύει και για την προσωπικότητα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Και τι δεν λένε οι ΜτΙ στα έντυπα τους για το Μ. Κωνσταντίνο!
Τον κατηγορούν ως "διεφθαρμένο"! (Ξύπνα 8-10-1972, σελ.12).
"Αιμοδιψή"! (Αποκάλυψη Το μεγαλειώδες Αποκορύφωμά της Πλησιάζει! σελ. 276).
"Ειδωλολάτρη"! (Η Σκοπιά 15 - 1 - 1984, σελ. 7).
"Λύκο"! (Η Σκοπιά 1 - 12 - 1985, σελ. 5). Και πολλές άλλες διάφορες κάκιστες εκφράσεις!
Γιατί έχουν τόσο λύσσα αυτοί οι άνθρωποι για το Μ. Κωνσταντίνο;
Ξέρετε γιατί; Επειδή συγκρότησε την Α' Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. που στερέωσε την ορθόδοξο πίστη, για το θέμα της αιρέσεως του χριστιανομάχου Αρείου!
Αυτός είναι ο λόγος που τον κατηγορούν σφόδρα!
Το ερώτημα είναι: πριν το 325 δεν πίστευαν οι Θεοφόροι Πατέρες μας στην Θεότητα του Κυρίου μας; Πίστευαν!
Απλώς το έτος εκείνο, συνεκλήθη από τον Μ. Κωνσταντίνο η Σύνοδος της Νικαίας, η Πρώτη Οικουμενική, που αποτελείτο από 318 θεοφόρους Πατέρες της Εκκλησίας μας, για να καταδικάσουν τον αιρεσιάρχη Άρειο, ο οποίος έλεγε: "ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, άρα δεν είναι Θεός αληθινός, αλλά κτίσμα και ποίημα κλπ."
Πολύ καλά έπραξαν οι Άγιοι Πατέρες μας που καταδίκασαν τον Άρειο ως αιρετικό και βλάσφημο!
Ο πρώτος πρόεδρος και δημιουργός της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας της Σκοπιάς, ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ των ΜτΙ, μίλησε πιο ήπια για το πρόσωπο του Μ. Κωνσταντίνου σε ένα σπάνιο βιβλίο του, – (παρόλο που κι αυτός ήταν εναντίον της Συνόδου της Νικαίας).
Είπε ο Ρώσσελ:
"... Εις το έτος 325 μ.Χ. όμως μία θετική στάσις προωρίσθη ως πρός τήν πίστιν. Η εν Νικαία Σύνοδος εκλήθη υπό του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου. Ούτος προφανώς ήτο κοσμικός σοφός άνθρωπος, και ενόμιζεν ότι θά έκαμνε καλήν πράξιν, πολιτικώς συνδεόμενος μετά τών Χριστιανών, οίτινες καθημερινώς ηύξανον καθ' όλην τήν Αυτοκρατορίαν.
Ο Αυτοκράτωρ δέν είχεν βαπτισθή μέχρι της ημέρας του θανάτου του· ούτος απλώς ωμολόγησεν Χριστιανοσύνην χάριν πολιτικών λόγων.
Καί ενώ ημείς δέν δυνάμεθα νά κρίνωμεν τήν καρδίαν αυτού, εντούτοις η ιδέα της πολιτικής είναι η βεβαία αυτού αιτία, καθώς αι αποδείξεις φανερώνουν εις τήν υπόθεσιν ταύτην". (ΒΙΒΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑΤΩΝ ΠΑΣΤΟΡΟΣ ΡΩΣΣΕΛ, ΕΚΔΟΣΙΣ "ΛΟΓΟΥ" ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, σελ. 686. Η υπογράμμιση δική μας).
Να δούμε το ντοκουμέντο:
Σχόλιο δικό μας: Ο Ρώσσελ στον λόγο του, στο συγκεκριμένο βιβλίο είπε για τον Μ. Κωνσταντίνο, ότι: "ήταν κοσμικός σοφός άνθρωπος"! "Και δεν μπορούμε να κρίνουμε την καρδιά αυτού"...!
Σύμφωνα με αυτά που διαβάζουμε, από τα γραφόμενα του Ρώσσελ, δεν μπορούν, δεν γίνεται να κρίνουν οι ΜτΙ τον Μ. Κωνσταντίνο! Και όμως τον έκριναν!
Πριν εξαντλήσουμε τα σχόλια μας σε αυτό το ντοκουμέντο, θα αναφέρουμε λίγα λόγια για τον Ρώσσελ. Τι έγραψαν οι ΜτΙ για αυτόν τον άνθρωπο. Για να καταλάβουμε αν οι ΜτΙ πιστεύουν σε αυτά που γράφουν για τον Ρώσσελ. Και αν πιστεύουν σε όλα όσα δίδαξε.
Γράφουν οι ΜτΙ:
"Ο ΙΩΣΗΦ Φ. ΡΟΔΕΡΦΟΡΝΤ, ο οποίος διαδέχτηκε τον Κ. Τ. Ρώσσελ ως πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά το 1917, άρχισε ως εξής τα σχόλιά του στη διάρκεια της κηδείας του Ρώσσελ:
“Ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ ήταν όσιος στον Θεό, όσιος στον Χριστό Ιησού, όσιος στην υπόθεση της Μεσσιανικής βασιλείας. Ήταν πέρα για πέρα όσιος — ναι, όσιος μέχρι θανάτου”.
Αληθινά, αυτό ήταν εξαίρετο εγκώμιο για έναν πιστό υπηρέτη του Ιεχωβά Θεού. Δεν θα μπορούσαμε να εγκωμιάσουμε περισσότερο κάποιον άνθρωπο από το να πούμε ότι αντιμετώπισε με επιτυχία την πρόκληση της οσιότητας, ότι ήταν όσιος — πέρα για πέρα όσιος" (Η ΣΚΟΠΙΑ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ 1996, σελ. 10. Η υπογράμμιση δική μας).
Σχόλιο δικό μας: Βρε παιδί μου, τι λέει εδώ η "Σκοπιά"; Τι έπαινος είναι αυτός για τον Ρώσσελ; Τι ήταν τέλος πάντων αυτός ο Ρώσσελ για τους ΜτΙ;
Ήταν "όσιος" στον Θεό, "όσιος" στον Ιησού Χριστό ... μέχρι θανάτου!
Δηλαδή, οι ΜτΙ έχουν μόνο το δικαίωμα να λένε τον "πατέρα" τους Ρώσσελ, "όσιο";
(Παρόλο που κι αυτός έπεσε σε πλάνη και σε σοβαρά λάθη, όσον αφορά τις "προβλέψεις της Δευτέρας Παρουσίας Του Κυρίου", "την Ανάσταση των περί Κεκοιμημένων Αγίων", "την Μ. Πυραμίδα της Αιγύπτου" και άλλα.)
Και όμως, τον παρουσιάζουν ως "όσιο"!
Και εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να λέμε τον Μ. Κωνσταντίνο Άγιο;
Ω φρίξον, ήλιε! Ω στέναξον, γη!
Και δεν είναι μόνο αυτό το εγκώμιο για τον Ρώσσελ, αγαπητοί φίλοι και φίλες!
Γράφουν οι ΜτΙ για τον Ρώσσελ:
"...Ήτο η φωνή του Ιεχωβά, η ισχυρά εις τό σώζειν, ήτις ηκούετο καθ' όλον τόν κόσμον". (ΓΡΑΦΙΚΑΙ ΜΕΛΕΤΑΙ ΤΟΜΟΣ Ζ΄, ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ, 1917 – 19 σελ. 509. Η υπογράμμιση δική μας).
Σχόλιο δικό μας: Ο Ρώσσελ, "ήταν η φωνή του Ιεχωβά"! Μπράβο τους! Συγχαρητήρια! Τα καταφέρανε! Μήπως άκουσαν οι ΜτΙ "την φωνή του Ιεχωβά" για τον Μ. Κωνσταντίνο;
Αυτός δεν είπε: "Και ενώ ημείς δέν δυνάμεθα νά κρίνωμεν τήν καρδίαν αυτού;"
Μήπως διαφωνούν με τον Ρώσσελ; Ας βγουν να μας πουν!
Να όμως, που δεν ήταν μόνο η "φωνή του Ιεχωβά" ο Ρώσσελ, αλλά και
"ως άγγελος της Εκκλησίας της Λαοδικίας, πιστώς επλήρωσε τό υπούργημα του "Πιστού καί Φρονίμου Δούλου" (...)
Καί τά συγγράμματα του Πάστορας Ρώσσελ αποτελούσι τόν μεγαλύτερον φόρον σεβασμού πρός τήν μνήμην αυτού". (Η ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1923, σελ. 361 Νο. 23, η υπογράμμιση δική μας).
Πω, πω! Τι λέει εδώ και πάλι η "Σκοπιά", αγαπητοί αναγνώστες; Πώς παρουσιάζει τον Ρώσσελ;
Τον παρουσιάζει: Ως άγγελο της Εκκλησίας της Λαοδικίας! Πραγματοποίησε πιστός το υπούργημα του "Πιστού και Φρονίμου Δούλου"!
Και τα συγγράμματά του αποτελούσαν τον μεγαλύτερο σεβασμό!
Πιστεύουν σήμερα όλα αυτά οι ΜτΙ που γράφτηκαν για τον Ρώσσελ;
Πιστεύουν πράγματι, ότι τα συγγράμματά του αποτελούσαν τον μεγαλύτερο σεβασμό;
Αν τα πιστεύουν, τότε γιατί στα γραπτά τους έκριναν και έβρισαν τον Μ. Κωνσταντίνο;
Και μάλιστα με τα εξής λόγια: "Διεφθαρμένο"! "Αιμοδιψή"! "Λύκο"! Και πολλά άλλα!
Όχι μόνο στα γραπτά τους βρίζουν τον Άγιο μας, αλλά και στο διαδίκτυο!
Δεν τελειώσαμε ακόμα με το παραπάνω πρώτο ντοκουμέντο που παρουσιάσαμε. Υπάρχει και μία ακόμη λεπτομέρεια. Ποια είναι αυτή;
Ο Ρώσσελ είπε στον λόγο του: Ο Αυτοκράτωρ (Κωνσταντίνος) δεν βαπτίστηκε μέχρι της ημέρας του θανάτου του!
Όμως οι ΜτΙ πιστεύουν ότι βαπτίστηκε! Για να δούμε τι γράφουν:
"... Ο Κωνσταντίνος αργότερα υπεβλήθη σε βάπτισμα". (ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΟ ΒΟΗΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΓΕΛΕΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ, 1945 – 50, σελ. 366. Η υπογράμμιση δική μας).
Παρουσιάζουμε το ντοκουμέντο:
Σχόλιο δικό μας: Ο Μ. Κωνσταντίνος αργότερα (μετά το 325) βαπτίστηκε!
Δύο αντιφατικές διδασκαλίες! Δεν βαπτίστηκε! Αλλά βαπτίστηκε!
Ακόμα και σε άλλα έντυπα των ΜτΙ, μιλάνε για το βάπτισμα του Μ. Κωνσταντίνου!
Ο θέλων μπορεί να δει εδώ: (Η Σκοπιά 1 - 7 -1993 σελ. 11 και 15 - 3 - 1998, σελ. 27).
Αυτό είναι καταπληκτικό αγαπητοί αναγνώστες, να βλέπουμε αλληλοσυγκρουόμενες διδασκαλίες των ΜτΙ!
Ας κοιτάξουν λοιπόν οι ΜτΙ «ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΟΥΣ!» Και να αφήσουν ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ!
Κατά εμάς τους Ορθοδόξους ο Μέγας Κωνσταντίνος είναι ισαπόστολος και άγιος!
Είναι αυτός που ελευθέρωσε τους Χριστιανούς από τα δεσμά της ειδωλολατρίας. Παρείχε ελευθερία λατρείας. Ανεγνώρισε επίσημα την Χριστιανική Θρησκεία!
Και κατήργησε την ειδωλολατρία! Έκτισε πολλές εκκλησίες! "Στον δρόμο είδε το όραμα του Σταυρού με άστρα και την επιγραφή "εν τούτω νίκα"!
Ως αυτοκράτωρ τότε, συγκρότησε την Α' Οικουμενική Σύνοδο που αποτελούνταν από 318 Θεοφόρους Πατέρες, οι οποίοι Πατέρες μας, με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος, κατατρόπωσαν τον Αρειανισμό!
Παρά πολύ ωραία τα είπε για τον Μ. Κωνσταντίνο ο αείμνηστος π. Γεώργιος Μεταλληνός, κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπ. Αθηνών.
Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να δει εδώ: http://aktines.blogspot.com/2013/05/blog-post_5214.html#more
